เริ่มเรื่องเรานี่มีแฟนอยู่คนหนึ่ง คบกันมาสามปีกว่าๆได้แล้ว
เราก็เหมือนแฟนทั่วๆไป ช่วยกันทำงาน ไปเที่ยวด้วยกัน
กินข้าวด้วยกัน และอีกมากมาย แฟนเรา(ขอแทนว่า'เขา')
เป็นคนใต้ ส่วนเราเป็นคนภาคกลาง
เขาเป็นคนน่ารักตลอด แต่บางทีถ้าโกรธคือเงียบไปเลย
ไม่พูดไม่จา คือเราต้องง้อเองเลยไง
  เข้าเรื่อง คนทุกคนย่อมมีอดีตที่ฝังใจของตัวเองใช่ไหม
เราก็มี... เขาก็มี... ผญ.คนนั้นเขาเป็นคนสวย น่ารัก
เป็นคนในสังคมโลกออนไลน์ เรียกง่ายๆ คือ คนดัง
ถ้าจับเราไปยืนคู่กับผญ.คนนั้น คงไม่ต่างอะไรจากดำกับขาว
เราทั้งสามคนทำงานอยู่ที่เดียวกัน..เป็นธรรมดาที่ต้องเจอหน้ากัน"ทุกวัน"
ในตลอดเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยระแวง ระแคะระคายเขาเลน
แต่พอวันนี้...เริ่มใจไม่ดีแล้วสิ
เขาดูห่างเหินเรามาก คุยด้วยก็ยังไม่อยากจะคุยด้วย
ไม่ว่างตลอดเวลา ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาไม่ใช่แบบนี้นี่นา
เมื่อวัน 21 ม.ค. 59 เราต้องไปเข้าค่ายของทางบริษัทจัดมา
เรานอนแยกชาย-หญิงนะ
เป็นห้องโรงแรม วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ออกค่าย
แต่เราก็พบความจริงบางอย่าง
สิ่งที่เรากลัวมาตลอดคือ "แฟนเก่า"
แฟนเก่าเขาเดินอยู่ข้างเขา
ใบ้หน้าที่ดูมีความสุข ต่างจาก 2-3 เดือนที่ผ่านมา
เขายิ้มดูมีความสุขจัง ผิดกับเราที่ต้องทนยืนดูสองคนนั้นยืนอยู่ข้างๆกันจนจบงาน
เราเดินไปไม่ได้ไง งานคืองาน
เราไม่วอกแวกอยู่แล้ว เราสงสัยมานานแล้วแต่ก็แค่ยังไม่แน่ใจ
จนมาถึงตอนนี้ เราก็รับรู้สาเหตุสิ่งที่ทำให้แฟนเราเปลี่ยนไปขนาดนี้
แฟนเก่าเขาก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว
เขาก็มีเราเป็นแฟนอยู่แล้ว
แต่ถ้าเขาสองคนยังรักกัน ก็ไม่ผิดหรอก
เราเองที่ผิด ผิดที่ยังคิดว่า"เขายังเหมือนเดิม"
ต่อจากนี้เราต้องคุยกับเขายังไงดี
เราต้องทำตัวแบบไหน
คือเราไม่อยากให้มันผิดพลาดเหมือนครั้งที่แล้วไง
เรารักเขามากนะ เเต่เขาคงรักเราไม่มากพอเท่าแฟนเก่าเขา
เราควรจะคบต่อไป หรือเงียบหายไปเฉยๆดี
ปล่อยเขาไปสักพักดี??