นี่ ก็เป็นกระทู้แรกที่ผมได้เขียนขึ้นมาด้วยความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง หากผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะครับ.

ทุกคนเคยคิดเหมือนผมบ้างหรือป่าว ? ว่าความรักมักมีความศรัทธาอยู่ในตัวของมันเอง ยิ่งเรารักมากเราก็ยิ่งศรัทธามันมากขึ้นเป็นเท่าตัว พยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้มันออกมาดีที่สุด มีค่ามากที่สุด มีความสุขมากที่สุด เพื่อตัวเราเองและคนที่เรารักมากที่สุด งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน ผมจะเริ่มเล่า "ความศรัทธา ในความรัก" ที่ผมมีให้ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดเลยละกัน....................


              เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมอยากจะเริ่มต้นความรักใหม่กับใครสักคน คนที่พร้อมจะยืนอยู่ข้างกันเสมอ คนที่พร้อมจะดูแลกันไปเรื่อย เพราะความรักครั้งที่ผ่านมาของผมมันจบไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ เพราะผมทำมันพังด้วยตัวของผมเอง อะงั้นผมขอท้าวความความรักครั้งเก่าก่อนละกัน แฟนเก่าที่ผมเลิกไปเราคบกันมา 2 จะ 3 ปีได้ล่ะ แต่ก็ต้องเลิกลากันไปเพราะผมทำมันพังเองทุกอย่าง ช่วงนั้นตอนที่เลิกกันชีวิตผมเคว้งคว้างมาก เหมือนคนไร้ตัวตนอะ ไร้จุดยืนไร้จุดหมายไม่อยากทำอะไรสักอย่าง เบื่อ เศร้า เหงา เซง........ ถ้าว่ามีคนเข้ามาคุยหรือคุยกับใครมั้ย ก็ มีอยู่บ้างนะแต่ก็เฉยๆ คุยๆ ไปไม่ได้คิดอะไร..... (เข้าเรื่องละนะ) !!
             มีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้ทักผู้หญิงคนหนึ่งไป ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นยังไงน่ะหรอ ก็ไม่ได้สวยอะไรมาก ตัวเล็กๆ น่ารักๆ ดัดฟัน ผมชอบที่สุดก็เวลาเธอยิ้มนี่แหละ มันทำให้ผมกลับมามองความรักใหม่อีกครั้ง ทั้งที่เคยสูญเสียมันไปแล้ว กลับมามองเห็นค่าและเริ่มศรัทธามันขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าถามว่าทำไมถึงทักไปน่ะหรอ 555 ก็เพราะว่าเห็นเธอก็กำลังเศร้าเหมือนกัน เลยอยากทักไปให้กำลังใจซะหน่อย วันนั้นที่ทักไปก็คุยกันยาวเลยครับ คุยกันแบบนี้ทุกวัน ต่างคนต่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เราเริ่มคุยกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้นจนเริ่มกลายเป็นความเคยชิน ถึงเวลาต้องโทหาตลอดอยู่ไหนไปไหนก็บอกกันตลอด ขนาดนี้แล้วจะไม่ให้ผมคิดได้ยังไงล่ะ แต่ก็นะผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดแบบผมหรือป่าว คุยกันไปจนเธอทำให้ผมลุกขึ้นมายืนได้อีกครั้ง ที่จริงอะผมก็แอบชอบเธอมานานแล้วแหละ ตั้งแต่สมัย ป.2 แระ คือเรื่องของเรื่องตอนนั้นผมต้องย้ายโรงเรียนกลางคัน เลยต้องย้ายไปอยู่กับยายและเรียนอยู่โรงเรียนแถวนั้น เป็นเวลา 2 ปี แล้วถามว่ารู้จักกันได้ยังไง เธอเป็นผู้หญิงน่ารักมาก ตัวเล็กๆ จะดูเด่นๆหน่อยเพราะเธอจะผิวสีออกแทนๆ เลยสักเกตง่ายอีกอย่างเธอก็เด็กๆ ที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วยแหละ แต่ 2 ปี ที่ผมอยู่ที่นั้นผมก็ไม่เคยเข้าไปทักเธอเลยสักครั้ง ทั้งๆที่ชอบเธอมาก พอหลังจากที่ผมเรียนจบ ป.4 ผมก็ต้องย้ายกลับมาเรียนโรงเรียนแถวทฃบ้านที่พ่อผมอยู่ หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย จนกระทั้ง !! ตอน ม.6 ผมก็ได้ทักเธอไป (ทางเฟสบุ๊ค) แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่ามีเฟสเธอได้ยังไง ผมคลิกเข้าไปดูเธอเปลี่ยนไปมากแต่เธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ผมก็ทักไปคุยปกคิ ตามประสาวัยรุ่น แซวบ้าง หยอดบ้าง และหลังจากนั้นจู่ๆ เราก้หยุดคุยกันไปดื้อๆ เลย เป็นอย่างงี้อยู่สองรอบ
             จนมาถึงรอบที่สาม !! ก็รอบที่ผมทักเธอไปนี่แหละ เราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เธอเป็นคนทำให้ผมกลับมาคิดได้อีกครั้งว่า ความรักมันยังคงสวยงานเสมอ และ มีสิ่งดีๆที่รอเราอยู่ เธอทำให้ผมกลับมายืนได้อีกครั้ง เหมือนเธอกลับมาทำให้ต้นไม้ที่แห้งเฉา ได้เบิกบานขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมกลับมาศรัทธาในความรักอีกครั้ง ผมคิดกับตัวเองอยู่เสมอว่าเธอนี่แหละ คือคนที่ผมจะดูให้ดีที่สุด และเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนเราคุยกันได้ 2 เดือนกว่าๆ เราก็ ตกลงคบกันแบบเปิดเผย (แต่ที่จริงแล้วเราก็รู้จักกันมา 4-5 ปีได้ล่ะ) พอหลังจากที่เราตกลงคบกันบอกเลยโคตรมีความสุข เธอทำให้ผมยิ้มได้ตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกัน พาไปนู้นนี่นั้น ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ตลอดเวลาที่คบกันผมเชื่อใจเธอมาตลอด ผมรู้สึกดีถึงดีมากจนผมไม่อยากปล่อยเธอให้หายไปไหน หรือเสียเธอไปอีกเลย ถามว่าไม่มีทะเลาะกันมั้งหรอ มันก็มีบ้างแต่ผมก็จะเป็นฝ่ายยอมตลอดเพื่อไม่ให้เรื่องมันยาวและเกิดความไม่เข้าใจกันมากขึ้น และแล้วเรื่องราวที่มีความสุขตลอด 1 เดือนก็ได้จบลงไป เมื่อคนที่ผมรักและไว้ใจมากที่สุด โกหกผม เพื่อที่จะกลับไปเจอแฟนเก่ากลับไปคุย แต่ไม่ยอมบอกผม จนผมได้รู้ความจริงจากแฟนใหม่ของแฟนเก่าเธอ หลังจากนั้นเธอก็ยอมรับความจริง เธอบอกกับผมว่า "ขอโทษ เธอต้องอยู่ได้สิ ขนาดที่ผ่านมาหนักกว่านั้นยังผ่านมาได้เลย" เพราะผมบอกเธอผมอยู่ไม่ได้จริงๆ ผมพยายามอ้อนวอน ขอร้อง ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอไปจากผม แต่สุดท้ายผมก็ทำได้เพียงแค่นั้น เพราะผมไม่สามารถไปบังคับจิตใจเขาได้ ผมก็พยายามเตือนเธอบอกกับเธอว่า "กลับไปแล้วมันจะดีขึ้นหรอ มันจะโอเคหรอ นี่มันกี่ครั้งแล้วที่มันทำแบบนี้" ผมพยายามจะบอกกับเธอให้เธอเข้าใจและถอยออกมา พอกับผู้ชายแบบนั้นได้แล้ว เพราะเธอเคยบอกกับผมก่อนหน้านี้ว่าเธอเสียใจมากและจะไม่ขอกลับไปอีกแล้ว ผมก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอกลับไป ผมพร้อมจะทำทุกอย่าง พร้อมดูแลเธอให้ดีที่สุดและจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเป็นอันขาด แต่กลับกันมันทำให้เธอเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า เธอก็ยังคิดที่จะกลับไป...........
                      #ผมขอถามหน่อยนะว่าคนส่วนใหญ่คิดยังไง
             คบกันอยู่แต่ ส.คุยกับผู้หญิงคนอื่น บอกผู้หญิงคนอื่นว่าเลิกกับแฟนแล้วเลิกกันนานแล้ว พอผู้หญิงถามว่าเลิกกันเพราะอะไร มันก็จะบอกว่าเลิกกันเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยชอบ โดนแฟนทิ้งมาอย่างงั้นอย่างงี้ (ต.แหล....ได้ใจจริงๆนี่ความคิดเห็นส่วนตัวผมเลย) พอผู้หญิงเขาไม่ยอมชัดเจนด้วย ก็ จะกลับมาหาเธอ กลับมาคุยกับเธอเหมือนเดิม เหมือนว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นแบบนี้อยู่ตลอด.......
                         มาต่อ...........และผมก็จะคอยบอกคอยย้ำคอยเตือนเธออยู่ตลอดเวลา ว่าทบทวนดูดีๆนะ ว่ากลับไปแรกๆ มัน อาจจะดีแต่ถ้านานวันไปล่ะมันจะเป็นแบบเดิมมั้ย สันดารคนมันแก้ยากนะ แต่ถ้ามันแก้ได้ผมก็ดีใจกับเธอด้วย ผมเข้าใจว่าเธอยังรักเขามาก แต่ผมก็ไม่อยากเห็นเธอเสียใจอีกแล้ว หรือ ทุกข์ใจอีกแล้วอยากให้เธอมองเห็น คุณค่าความรัก มองเห็นความสวยงามและศรัทธาความรัก แบบที่เธอมอบให้ผมและทำให้ผมเห็นด้วยตัวของผมเอง จนมาถึงตอนนี้ผมก็ยอมรับการตัดสินใจของเธอนะ ถึงแม้มันจะทำใจลำบากหน่อย แต่ก็เพราะรักมากนั้นแหละเลยอดเป็นห่วงไม่ได้ ต้องติดต่อไปตลอด คอยถามเธอตลอด ผมจะบอกกับเธอเสมอว่าถ้าเหนื่อย หรือ ท้อใจ ทุกข์ใจวันไหน ให้หันมามองทางนี้นะเพราะคนๆนี้จะยืนอยู่ข้างๆ เธอเสอมถึงแม้ยังไงก็ตาม ผมจะขออยู่แบบนี้อยู่ข้างๆ เธอ คอยมองดู คอยเฝ้า คอยห่วงใย ขอแค่อย่าหายไปไหนก็พอผมรับมันได้ทุกอย่าง เพราะผมเลือกที่จะรอ อยู่จุดๆ เดิมที่เราสองคนเคยเริ่มต้นด้วยกัน ผมคอยคิดอยู่เสมอ ถ้าสิ่งที่ผมทำให้เธอ ความรักความหวังดีความเป็นห่วงเป็นใย ถ้าเธอมองเห็นคุณค่ามันสักนิดก็คงจะดีสินะ........................
                        ทุกวันนี้ยังเสียใจมั้ย ? เศร้าอยู่มั้ย ? คิดถึงเธออยู่มั้ย ? #บอกเลยว่ามาก  : อยากให้เธอกลับมามั้ย ? กลับมายืนข้างๆผมมั้ย ? #บอกเลยว่ามาก
                        แต่เธอจะแบบที่เราคิดมั้ยนี่สิ จะคิดถึงวันแรกที่คุยกันเหมือนที่เราคิดมั้ย ? คิดถึงสถานที่ๆ ที่เราเคยไปด้วยกันมั้ย ?
#แต่ก็มีอยู่สิ่งหนึ่งที่จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี    "ว่าทำไมผู้หญิงต้องกลับไปเจ็บแบบเดิมอีกซ้ำๆ ทำไม"   นี่ก็คือสิ่งที่ผมยังไม่เข้าใจและยังคงต้องหาคำตอบมันต่อไป

                     *ถึงยังไงผมก็ยังรักเธอเหมือนเดิม รอเธออยู่เหมือนเดิม ผมจะรอวันนั้นวันที่เธอเห็นค่าความรักที่ผมมอบให้ เพียงสักครั้งเพียงแค่เธอมองเห็นมันและลองเปิดใจรักผมสักครั้ง ผมสัญญาว่าผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุด จะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกเลย และจะทำให้เธอรู้ว่า "ความรักมันน่าศรัทธาแค่ไหน"                                        

                                                   #รักและคิดถึงเหมือนเดิมถึงแม้ความหวังมันจะดูริบหรี่ก็ตาม...........................