ทำยังไงถึงจะรวย อืม.... ซื้อหวยซิ
ทำยังไงถึงจะรวย อืม...เล่นหุ้นซิ
2วิธีข้างบน เป็นวิธีที่รวยง่าย แต่ไม่มั่นคง และมีไม่กี่คนที่จะ
ถูกหวยหรือหุ้นที่ซื้อราคาขึ้น
แต่ทั้ง2วิธี อย่างคนจนๆ ก็คงได้แค่ซื้อหวย ถูกมาก็ เฮ โดน
รับประทานก็ซดยาดองย้อมใจ
ถึงจะถูก ก็แค่ฉาบฉวย เป็นวิธีรวยที่ไม่มั่นคง ทำการค้าซิ
มั่นคง ยั่งยืน แต่การทำการค้าก็ย่อมมีอุปสรรคเช่น จะขาย
ที่ไหน จะขายอะไร จะขายให้ใคร มีเงินทุนเท่าไร และจะ
อดทนได้นานแค่ไหน ยังไม่รวมปัจจัยที่จะเกิดตามมาอีกใน
อนาคตเช่น ค่าเช่าขึ้น เทศกิจมาจับ วัตถุดิบแพงขึ้น ฯลฯ
ถ้ายังไม่พร้อม ก็ทำงานประจำเก็บเงินไว้ทำทุนไปก่อน เมื่อ
มั่นใจว่าพร้อม ก็ค่อยลงสู่สนามหรือไม่ก็ลองขายทางเน็ต
ซึ่งง่ายที่สุดแล้ว ไม่ต้องมีหน้าร้าน ไม่ต้องเสียค่าเช่า ยิ่ง
เพื่อนเยอะ หน้าตาสวย อกใหญ่ ขาว ยิ่งได้เปรียบ เพราะ
สามารถเอาตัวเองเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้โดยไม่ต้องจ้าง...
หรือถ้าขายเค้ก ขายวุ่นก็ลองขายเพื่อนในที่ทำงาน ขายกัน
ไปมา คุณอุดหนุนผม ผมก็ซื้อคุณ อะไรแบบเนี้ยละ
แต่ก็ต้องระวังไว้นิดนึงเด๋วหัวหน้าจะดุเอา เพราะทีนี้ออฟฟิต
ไม่ไช่ตลาดสด เพราะถ้าคุณขายเพียงเจ้าเดียวก็ไม่เท่าไร
แต่อีกไม่นานก็จะมีเพื่อนอยากลองฝีมือบ้าง ทำมาขายบ้าง
รู้ถึงบอสเมื่อไร เขาจะห้ามขายกัน (สาวแบงค์เล่าให้ฟัง)
มีหลายตัวอย่างสมัยรุ่นพ่อ รุ่นแม่ รุ่นอากง อาม่า ที่ข้ามน้ำ
ข้ามทะเลมาด้วยเสื่อผืนหมอนใบ มาเป็นจับกัง มาเป็น
กรรมกร แล้วก็ถีบตัวขึ้นมาเป็นเถ้าแก่ ขึ้นมาเป็นอาเสี่ยกัน
คนพวกนี้ เขาไม่เห็นจะบ่นเลยว่า ไม่มีทุน ไม่มีโอกาส เขา
ไม่เห็นจะโทษฟ้าโทษฝน โทษโชคชะตาหรือแม้กระทั่ง
โทษรัฐบาล
จะอ้างอะไรอีกไหม??
พวกเขามาประเทศไทยช่วงแรก มีเงินกันที่ไหน มาแต่ตัว
มาตายเอาดาบหน้า เพราะอยู่เมืองจีนก็อดตาย ถึงต้องขึ้น
เรือมาเมืองไทยโดยที่ไม่รู้ในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
ไม่มีบ้านจะอยู่ และแน่นอน ไม่มีโอกาส อย่างที่พวกคุณอ้าง.
ทุกวันนี้ แรงงานต่างด้าว กำลังจะเดินตามคนจีนเลยละ
ลองสังเกตดูว่า พวกเขาเริ่มที่จะทำกิจการแทนคนไทยแล้ว
เช่น ตลาดแถวบ้านเกียน อดีตฯลูกน้อง มากันครอบครัวใหญ่
มาทำงานบ้านเกียนเมื่อ6ปีก่อน ถึง5คนด้วยกัน ทุกวันนี้ขาย
โชห่วยในตลาด เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ได้เป็นลูกน้องใคร
โดยมีนายจ้างเดิม คอยบังหน้าเวลามีเจ้าหน้าที่มาตรวจแลก
กับการได้เงินกินป่าวช่วงแรก6000และต่อมาอีกเดือนละพัน
หรืออีกคนนึง ทุกวันนี้จากเป็นลูกจ้างขายข้าวไข่เจียวรถเข็น
วันดีคืนดี เซ้งรถเข็นจากนายจ้างเก่ามาขายเอง จนมีรายได้
วันละ800-1000บาท..
หรืออดีตฯแม่บ้านเกียน ทุกวันนี้ปล่อยเงินกู้เลยละ ปล่อยให้
คนชาติเดียวกันสบายๆ วันๆเดินไปมา ไม่ทำงานแล้ว
ล่าสุดโดนเพื่อนกู้ไปแสนนึงแล้วหนีหาย แกบุกไปถึงบ้าน
ของเพื่อนที่พม่า บังคับให้พ่อติดต่อหาลูกให้นำเงินมาจ่าย
แล้วทำสัญญากับพ่อที่ติดหนี้โดยถ้าไม่จ่าย ต้องยกบ้านหรือ
ที่นาเพื่อจ่ายหนี้... ล่าสุดกลับมาแถวบ้านเกียนแล้ว เลยถาม
ว่าเป็นยังไง แกบอกเรียบร้อยไม่มีปันหา พาทหารกระเหรี่ยง
ไปคุย เลยง่าย^___^
มีอีกหลายตัวอย่างเลยละ ถ้ายังมัวรอโอกาส มัวโทษฟ้า
โทษฝน โทษโน้น โทษนี้ ระวังไว้ว่า สักวันนึง
เมื่อถึงวันที่คนไทยต้องเรียกคนพม่าอดีตลูกจ้างว่า"เถ้าแก่"
วันนั้น จะอ้างอะไรอีกไหม?
ไม่มีโอกาส ไม่มีเงินทุน ไม่มีเพื่อนคอยค้ำจุน พร้อมจะจนต่อไป
ทำยังไงถึงจะรวย อืม...เล่นหุ้นซิ
2วิธีข้างบน เป็นวิธีที่รวยง่าย แต่ไม่มั่นคง และมีไม่กี่คนที่จะ
ถูกหวยหรือหุ้นที่ซื้อราคาขึ้น
แต่ทั้ง2วิธี อย่างคนจนๆ ก็คงได้แค่ซื้อหวย ถูกมาก็ เฮ โดน
รับประทานก็ซดยาดองย้อมใจ
ถึงจะถูก ก็แค่ฉาบฉวย เป็นวิธีรวยที่ไม่มั่นคง ทำการค้าซิ
มั่นคง ยั่งยืน แต่การทำการค้าก็ย่อมมีอุปสรรคเช่น จะขาย
ที่ไหน จะขายอะไร จะขายให้ใคร มีเงินทุนเท่าไร และจะ
อดทนได้นานแค่ไหน ยังไม่รวมปัจจัยที่จะเกิดตามมาอีกใน
อนาคตเช่น ค่าเช่าขึ้น เทศกิจมาจับ วัตถุดิบแพงขึ้น ฯลฯ
ถ้ายังไม่พร้อม ก็ทำงานประจำเก็บเงินไว้ทำทุนไปก่อน เมื่อ
มั่นใจว่าพร้อม ก็ค่อยลงสู่สนามหรือไม่ก็ลองขายทางเน็ต
ซึ่งง่ายที่สุดแล้ว ไม่ต้องมีหน้าร้าน ไม่ต้องเสียค่าเช่า ยิ่ง
เพื่อนเยอะ หน้าตาสวย อกใหญ่ ขาว ยิ่งได้เปรียบ เพราะ
สามารถเอาตัวเองเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้โดยไม่ต้องจ้าง...
หรือถ้าขายเค้ก ขายวุ่นก็ลองขายเพื่อนในที่ทำงาน ขายกัน
ไปมา คุณอุดหนุนผม ผมก็ซื้อคุณ อะไรแบบเนี้ยละ
แต่ก็ต้องระวังไว้นิดนึงเด๋วหัวหน้าจะดุเอา เพราะทีนี้ออฟฟิต
ไม่ไช่ตลาดสด เพราะถ้าคุณขายเพียงเจ้าเดียวก็ไม่เท่าไร
แต่อีกไม่นานก็จะมีเพื่อนอยากลองฝีมือบ้าง ทำมาขายบ้าง
รู้ถึงบอสเมื่อไร เขาจะห้ามขายกัน (สาวแบงค์เล่าให้ฟัง)
มีหลายตัวอย่างสมัยรุ่นพ่อ รุ่นแม่ รุ่นอากง อาม่า ที่ข้ามน้ำ
ข้ามทะเลมาด้วยเสื่อผืนหมอนใบ มาเป็นจับกัง มาเป็น
กรรมกร แล้วก็ถีบตัวขึ้นมาเป็นเถ้าแก่ ขึ้นมาเป็นอาเสี่ยกัน
คนพวกนี้ เขาไม่เห็นจะบ่นเลยว่า ไม่มีทุน ไม่มีโอกาส เขา
ไม่เห็นจะโทษฟ้าโทษฝน โทษโชคชะตาหรือแม้กระทั่ง
โทษรัฐบาล
จะอ้างอะไรอีกไหม??
พวกเขามาประเทศไทยช่วงแรก มีเงินกันที่ไหน มาแต่ตัว
มาตายเอาดาบหน้า เพราะอยู่เมืองจีนก็อดตาย ถึงต้องขึ้น
เรือมาเมืองไทยโดยที่ไม่รู้ในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
ไม่มีบ้านจะอยู่ และแน่นอน ไม่มีโอกาส อย่างที่พวกคุณอ้าง.
ทุกวันนี้ แรงงานต่างด้าว กำลังจะเดินตามคนจีนเลยละ
ลองสังเกตดูว่า พวกเขาเริ่มที่จะทำกิจการแทนคนไทยแล้ว
เช่น ตลาดแถวบ้านเกียน อดีตฯลูกน้อง มากันครอบครัวใหญ่
มาทำงานบ้านเกียนเมื่อ6ปีก่อน ถึง5คนด้วยกัน ทุกวันนี้ขาย
โชห่วยในตลาด เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ได้เป็นลูกน้องใคร
โดยมีนายจ้างเดิม คอยบังหน้าเวลามีเจ้าหน้าที่มาตรวจแลก
กับการได้เงินกินป่าวช่วงแรก6000และต่อมาอีกเดือนละพัน
หรืออีกคนนึง ทุกวันนี้จากเป็นลูกจ้างขายข้าวไข่เจียวรถเข็น
วันดีคืนดี เซ้งรถเข็นจากนายจ้างเก่ามาขายเอง จนมีรายได้
วันละ800-1000บาท..
หรืออดีตฯแม่บ้านเกียน ทุกวันนี้ปล่อยเงินกู้เลยละ ปล่อยให้
คนชาติเดียวกันสบายๆ วันๆเดินไปมา ไม่ทำงานแล้ว
ล่าสุดโดนเพื่อนกู้ไปแสนนึงแล้วหนีหาย แกบุกไปถึงบ้าน
ของเพื่อนที่พม่า บังคับให้พ่อติดต่อหาลูกให้นำเงินมาจ่าย
แล้วทำสัญญากับพ่อที่ติดหนี้โดยถ้าไม่จ่าย ต้องยกบ้านหรือ
ที่นาเพื่อจ่ายหนี้... ล่าสุดกลับมาแถวบ้านเกียนแล้ว เลยถาม
ว่าเป็นยังไง แกบอกเรียบร้อยไม่มีปันหา พาทหารกระเหรี่ยง
ไปคุย เลยง่าย^___^
มีอีกหลายตัวอย่างเลยละ ถ้ายังมัวรอโอกาส มัวโทษฟ้า
โทษฝน โทษโน้น โทษนี้ ระวังไว้ว่า สักวันนึง
เมื่อถึงวันที่คนไทยต้องเรียกคนพม่าอดีตลูกจ้างว่า"เถ้าแก่"
วันนั้น จะอ้างอะไรอีกไหม?