ปิดเทอมปีที่แล้ว แม่เราได้มาเยี่ยมที่หอ ระหว่างที่จัดของที่ห้องอยู่นั้น แม่ก็ถามว่า 'นี่ใช่กล้องที่แพงๆ ที่ขอซื้อใช่มั้ย'
'ใช้ยังไงอะ' 'ถ่ายแบบให้บ้างสิ' 'เทอมที่แล้วหนูเรียนถ่ายรูปแล้วใช่มั้ย' แม่ก็พูดอ้อมไปมา 'อะๆ แต่งหน้าแต่งตัวเลย เดี๋ยวจัดให้'
โลเคชั่น สวยๆ เจ๋งๆ หาได้ไม่ไกลเลย เดินจากซอยหอสองนาทีก็ถึง นั่นคือ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ นั่นเอง
เราอยู่ซอยรังสิตภิรมย์ อยู่หอแถวๆหน้าซอยเลย เดินแป๊บเดียว ตอนนั้นแวะกินแมคโดนัลหน้ามอก่อนแล้วก็นั่งคุยกัน
ช่วงเวลาตอนนั้น จำได้ว่าแม่พูดว่า มาเรียนตั้งไกล ตอนแรกก็เป็นห่วง แต่นี่มีทั้งแมค ทั้งเซเว่น ของกินในซอยเยอะแยะอีก ไม่ห่วงละไอลูกหมู 555
แม่ดูตื่นเต้นมากเพราะตั้งแต่พามาสมัครที่ตึกเพชรวันแรก ก็ไม่ได้เข้ามาในมออีกเลย ตอนนั้นเพื่อนรอผลแอด แต่เราจ่ายค่าเทอมไปแล้ว ชิลลล
แม่มีการบอก นี่หนูเรียนที่นี่เพราะตึกเพชรใช่มั้ย แม่รู้หรอก 555 โธ่วแม่ รู้อีก มีส่วนมากๆๆ ชอบตึกเพชรสุดๆ
ร่ายมายาว มาเริ่มกันเลย
รูปแรกนางแบบเราเริ่มโพสท่ากันที่บริเวณตึกเพชร ชั้นบนของตึกเพชร ขึ้นบันไดเลื่อนไปอยู่บริเวณหน้าอิมเมจิ้นแพนด้าเลย
ยังเขินๆ อยู่ มีการหันมาถาม แม่ต้องโพสยังไง อย่างนี้ดีมั้ย เราก็จัดให้ แม่ไหนหันข้างสิ๊ อะอะๆ โอเคเลยค่ะ
หลังจากนั้นก็เข้าไปใน imagine lounge หรือ อิมเมจิ้นแพนด้านั่นเอง เป็นที่พักผ่อนที่อยู่บริเวณชั้นสองของตึกเพชร
แม่ชอบที่นี่มาก พาแม่เดินดูรอบๆ หาโลเคชั่น อยู่ในเล้าจน์แพนด้าก็ปาไปครึ่งชั่วโมง แม่ถ่ายทุกมุมจริงๆ
แม่บอกแม่ชอบตรงทางขึ้นไปข้างบนมากเลย เป็นบันไดที่อยู่ในตัวแพนด้านั่นเอง
ที่แม่บอกชอบตรงนี้เพราะไฟแสงสีส้ม แสงสวยคุณนายชอบมากค่ะ
จริงๆแล้ว แม่เราเป็นคนยิ้มไม่ค่อยเป็น เราก็จะคอยบอกก่อนจะลั่นชัตเตอร์ทุกครั้ง
แม่ๆๆ ยิ้มมมม ยิ้มกว้างๆ ยิ้มแบบไม่เห็นฟัน เอ้า สามสี่ ยิ้มค่าา สวยค่าาาา ตลอดเลย 55555
หลังจากติดอยู่ในดินแดนอิมเมจิ้นแพนด้าอยู่ครึ่งชั่วโมง เวลาบ่ายกว่าๆ ก็ได้พาแม่กินข้าว
เราพาแม่ไปกินที่ตึกคณะเรา เราเรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์ แม่ก็ถามใหญ่เลย ร้านไหนที่หนูชอบกิน
อ้ออออ ตรงนี้ใช่มั้ยที่หนูเล่าให้แม่ฟัง ร้านนี้ใช่มั้ยที่หนูเคยถ่ายมาให้ดูตอนเที่ยงบ่อยๆ แม่ดูคุ้นเคยกับรอบๆคณะเรา
เพราะเราเล่าให้ฟังตลอด รายงานตลอดว่าวันๆนึงทำอะไรบ้าง กินอะไรบ้าง นี่แหละแม่ ที่ๆหนูใช้ชีวิตอยู่ทุกวัน
แม่ชอบภาพวาดประวัติศาสตร์ศิลป์ที่อยู่ใต้ตึกคณะเรามาก เราก็พาแม่เดินๆดูห้องเรียน
เอ้าาาา แป๊บเดียวครึ่งชั่วโมงอีกแล้ว จะบ่ายสามแล้ว เดี๋ยวไม่ถึงหลังมอ เลยพาแม่เดินต่อ
นี่เดินจากหน้ามอไปหลังมอเลยนะ แม่แกร่งสุดๆ แต่แอบมีบ่นๆ ร้อนกับปวดขาอยู่นิดๆ สตรองค่ะคุณนาย!!!!
เรามาถึงบริเวณหน้าหอสมุดกันแล้ว แม่บอก เบื่อแล้ว ถอดเสื้อมาให้ใส่หน่อย อยากฮิปสเตอร์ 55555
อะเค เราก็ถอดเสื้อให้แม่ใส่ ร้อนเลยคราวนี้ ไม่เป็นไรเพื่อความชิคๆ คลูๆ ของคุณนาย หนูยอมค่าาา
เอ้าา พอได้เสื้อความมั่นใจเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ เริ่มโพสท่าเอง จัดองค์ประกอบเอง
อยากไปมุมนู้น มุมนี้ไปหมด น่ารักชะมัด แม้จะแอบๆบ่นปวดขาแล้ว อีกไกลมั้ยหลังมออะ 5555
ถึงตึกนิเทศแล้วค่ะ แวะห้องน้ำตรงทางเชื่อมหอสมุดกับโรงอาหารนิเทศ
ยังโพสท่าถ่ายอย่างต่อเนื่อง แม่ก็แบบเออๆ แบบนี้สวย เอาอีก ถ่ายตรงนี้ด้วย ตรงนี้ ตรงนี้อีก
ช่วงปิดเทอม มหาวิทยาลัยเงียบมาก โรงอาหารนิเทศที่คึกคัก ก็เงียบสุดๆไปเลย พอเดินผ่านร้านก๊วยเตี๋ยวดู๋ดี๋
แม่นี่อยากกินขึ้นมาทันที มีการบอกน่าจะเปิดเนอะ โอ้ยยยยย อยากกิน ทำไงดี บ่นงึมงำ น่ารัก 5555555
มาต่อกันเลย ตอนแรกจะถ่ายลานวงกลม แต่ช่วงนั้นเขามีเวิร์คช็อปของชมรมกัน เราเลยไม่ได้ถ่าย เดินมาตึกฟิล์มเลย ระหว่างเดินก็อธิบายไป
นี่ลานวงกลมตึกนิเทศศาสตร์นะคะ next station โรงละครนิเทศค่ะ และจุดหมายของเราคือ ตึกฟิล์มที่อยู่ในตึกถัดไปค่ะ ออกเดินทางได้ค่ะ
และแล้วก็มาถึงเสียที ตึกฟิล์มที่แสนไกลโพ้นนนนนน
แม่บอกชอบตึกนี้มาก แต่ไกลไปหน่อย ถ้าหนูเรียนตึกนี้นะ หนูได้ดรอปแน่ๆ ตื่นมาเรียนไม่ทันแน่ๆ 555555
ขนาดตึกศิลปกรรมอยู่กลางมอ หนูยังไปเกือบไม่ทันเลยค่ะคุณนายยยย 5555555
สิ้นสุดกันที่ตึกฟิล์ม เราชวนแม่ไปทะเลสาบหลังมอแล้วนะ แม่บอกว่าไม่ไหว ปวดขาแล้ว ขากลับนี่รถรางรัวๆ ไม่เดินแล้ว
วันนั้นแม่ดูมีความสุขมาก รอยยิ้มของแม่ที่เรามองผ่านเลนส์กล้อง ทุกครั้งที่บอก แม่ๆ ยิ้มๆๆ ยิ้มสวยๆ สามสี่ ยิ้มค่ะ
จริงๆแล้วคนเป็นพ่อแม่ไม่ได้คาดหวังอะไรจากลูกเลยนอกจากความสำเร็จ ชีวิตมหาวิทยาลัย จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเขาไม่รู้เลย
การที่รู้แค่ว่าลูกเรียนคณะนี้นะ มหาวิทยาลัยนี้ หออยู่ตรงนี้ เขาไม่มีวันได้รู้เลยว่าจริงๆชีวิตมหาวิทยาลัยของลูกเป็นไง
คนที่ชอบถ่ายรูป ลองชวนพ่อแม่ มาถ่ายภาพในมอดู โลเคชั่นเจ๋งๆเยอะมาก หรือไม่ชอบถ่ายรูป ก็อาจจะพาพ่อแม่ทัวร์มหาวิทยาลัยก็ได้
ถ้าพ่อแม่อยู่ไกลหรือไม่มีเวลาจริง เราแนะนำ แค่ทักไปคุยกับท่านบ่อยๆ โทรหาบ้าง ส่งงานที่เราทำเราเรียนให้ท่านดูบ้าง ทำตัวน่ารักๆ
ในความคิดเรา ชีวิตมหาวิทยาลัยอาจจะทำให้เราโตขึ้นมากแค่ไหน เราก็ยังคือเด็กสำหรับพ่อแม่เสมอ.
สถานที่ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต
กล้อง : Nikon D5100
ถ้าได้ถ่ายรูปแม่แบบนี้อีก เราจะเอามาลงให้ดูนะ แม่เราชอบถ่ายรูปมาก
ติชมเข้ามาได้นะ หวังว่าจะชอบนางแบบของเรา
เมื่อคุณนายแม่อยากเป็น 'นางแบบ' ลูกก็จัดให้!! #โลเคชั่น ม.กรุงเทพ
'ใช้ยังไงอะ' 'ถ่ายแบบให้บ้างสิ' 'เทอมที่แล้วหนูเรียนถ่ายรูปแล้วใช่มั้ย' แม่ก็พูดอ้อมไปมา 'อะๆ แต่งหน้าแต่งตัวเลย เดี๋ยวจัดให้'
โลเคชั่น สวยๆ เจ๋งๆ หาได้ไม่ไกลเลย เดินจากซอยหอสองนาทีก็ถึง นั่นคือ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ นั่นเอง
เราอยู่ซอยรังสิตภิรมย์ อยู่หอแถวๆหน้าซอยเลย เดินแป๊บเดียว ตอนนั้นแวะกินแมคโดนัลหน้ามอก่อนแล้วก็นั่งคุยกัน
ช่วงเวลาตอนนั้น จำได้ว่าแม่พูดว่า มาเรียนตั้งไกล ตอนแรกก็เป็นห่วง แต่นี่มีทั้งแมค ทั้งเซเว่น ของกินในซอยเยอะแยะอีก ไม่ห่วงละไอลูกหมู 555
แม่ดูตื่นเต้นมากเพราะตั้งแต่พามาสมัครที่ตึกเพชรวันแรก ก็ไม่ได้เข้ามาในมออีกเลย ตอนนั้นเพื่อนรอผลแอด แต่เราจ่ายค่าเทอมไปแล้ว ชิลลล
แม่มีการบอก นี่หนูเรียนที่นี่เพราะตึกเพชรใช่มั้ย แม่รู้หรอก 555 โธ่วแม่ รู้อีก มีส่วนมากๆๆ ชอบตึกเพชรสุดๆ
ร่ายมายาว มาเริ่มกันเลย
รูปแรกนางแบบเราเริ่มโพสท่ากันที่บริเวณตึกเพชร ชั้นบนของตึกเพชร ขึ้นบันไดเลื่อนไปอยู่บริเวณหน้าอิมเมจิ้นแพนด้าเลย
ยังเขินๆ อยู่ มีการหันมาถาม แม่ต้องโพสยังไง อย่างนี้ดีมั้ย เราก็จัดให้ แม่ไหนหันข้างสิ๊ อะอะๆ โอเคเลยค่ะ
หลังจากนั้นก็เข้าไปใน imagine lounge หรือ อิมเมจิ้นแพนด้านั่นเอง เป็นที่พักผ่อนที่อยู่บริเวณชั้นสองของตึกเพชร
แม่ชอบที่นี่มาก พาแม่เดินดูรอบๆ หาโลเคชั่น อยู่ในเล้าจน์แพนด้าก็ปาไปครึ่งชั่วโมง แม่ถ่ายทุกมุมจริงๆ
แม่บอกแม่ชอบตรงทางขึ้นไปข้างบนมากเลย เป็นบันไดที่อยู่ในตัวแพนด้านั่นเอง
ที่แม่บอกชอบตรงนี้เพราะไฟแสงสีส้ม แสงสวยคุณนายชอบมากค่ะ
จริงๆแล้ว แม่เราเป็นคนยิ้มไม่ค่อยเป็น เราก็จะคอยบอกก่อนจะลั่นชัตเตอร์ทุกครั้ง
แม่ๆๆ ยิ้มมมม ยิ้มกว้างๆ ยิ้มแบบไม่เห็นฟัน เอ้า สามสี่ ยิ้มค่าา สวยค่าาาา ตลอดเลย 55555
หลังจากติดอยู่ในดินแดนอิมเมจิ้นแพนด้าอยู่ครึ่งชั่วโมง เวลาบ่ายกว่าๆ ก็ได้พาแม่กินข้าว
เราพาแม่ไปกินที่ตึกคณะเรา เราเรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์ แม่ก็ถามใหญ่เลย ร้านไหนที่หนูชอบกิน
อ้ออออ ตรงนี้ใช่มั้ยที่หนูเล่าให้แม่ฟัง ร้านนี้ใช่มั้ยที่หนูเคยถ่ายมาให้ดูตอนเที่ยงบ่อยๆ แม่ดูคุ้นเคยกับรอบๆคณะเรา
เพราะเราเล่าให้ฟังตลอด รายงานตลอดว่าวันๆนึงทำอะไรบ้าง กินอะไรบ้าง นี่แหละแม่ ที่ๆหนูใช้ชีวิตอยู่ทุกวัน
แม่ชอบภาพวาดประวัติศาสตร์ศิลป์ที่อยู่ใต้ตึกคณะเรามาก เราก็พาแม่เดินๆดูห้องเรียน
เอ้าาาา แป๊บเดียวครึ่งชั่วโมงอีกแล้ว จะบ่ายสามแล้ว เดี๋ยวไม่ถึงหลังมอ เลยพาแม่เดินต่อ
นี่เดินจากหน้ามอไปหลังมอเลยนะ แม่แกร่งสุดๆ แต่แอบมีบ่นๆ ร้อนกับปวดขาอยู่นิดๆ สตรองค่ะคุณนาย!!!!
เรามาถึงบริเวณหน้าหอสมุดกันแล้ว แม่บอก เบื่อแล้ว ถอดเสื้อมาให้ใส่หน่อย อยากฮิปสเตอร์ 55555
อะเค เราก็ถอดเสื้อให้แม่ใส่ ร้อนเลยคราวนี้ ไม่เป็นไรเพื่อความชิคๆ คลูๆ ของคุณนาย หนูยอมค่าาา
เอ้าา พอได้เสื้อความมั่นใจเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ เริ่มโพสท่าเอง จัดองค์ประกอบเอง
อยากไปมุมนู้น มุมนี้ไปหมด น่ารักชะมัด แม้จะแอบๆบ่นปวดขาแล้ว อีกไกลมั้ยหลังมออะ 5555
ถึงตึกนิเทศแล้วค่ะ แวะห้องน้ำตรงทางเชื่อมหอสมุดกับโรงอาหารนิเทศ
ยังโพสท่าถ่ายอย่างต่อเนื่อง แม่ก็แบบเออๆ แบบนี้สวย เอาอีก ถ่ายตรงนี้ด้วย ตรงนี้ ตรงนี้อีก
ช่วงปิดเทอม มหาวิทยาลัยเงียบมาก โรงอาหารนิเทศที่คึกคัก ก็เงียบสุดๆไปเลย พอเดินผ่านร้านก๊วยเตี๋ยวดู๋ดี๋
แม่นี่อยากกินขึ้นมาทันที มีการบอกน่าจะเปิดเนอะ โอ้ยยยยย อยากกิน ทำไงดี บ่นงึมงำ น่ารัก 5555555
มาต่อกันเลย ตอนแรกจะถ่ายลานวงกลม แต่ช่วงนั้นเขามีเวิร์คช็อปของชมรมกัน เราเลยไม่ได้ถ่าย เดินมาตึกฟิล์มเลย ระหว่างเดินก็อธิบายไป
นี่ลานวงกลมตึกนิเทศศาสตร์นะคะ next station โรงละครนิเทศค่ะ และจุดหมายของเราคือ ตึกฟิล์มที่อยู่ในตึกถัดไปค่ะ ออกเดินทางได้ค่ะ
และแล้วก็มาถึงเสียที ตึกฟิล์มที่แสนไกลโพ้นนนนนน
แม่บอกชอบตึกนี้มาก แต่ไกลไปหน่อย ถ้าหนูเรียนตึกนี้นะ หนูได้ดรอปแน่ๆ ตื่นมาเรียนไม่ทันแน่ๆ 555555
ขนาดตึกศิลปกรรมอยู่กลางมอ หนูยังไปเกือบไม่ทันเลยค่ะคุณนายยยย 5555555
สิ้นสุดกันที่ตึกฟิล์ม เราชวนแม่ไปทะเลสาบหลังมอแล้วนะ แม่บอกว่าไม่ไหว ปวดขาแล้ว ขากลับนี่รถรางรัวๆ ไม่เดินแล้ว
วันนั้นแม่ดูมีความสุขมาก รอยยิ้มของแม่ที่เรามองผ่านเลนส์กล้อง ทุกครั้งที่บอก แม่ๆ ยิ้มๆๆ ยิ้มสวยๆ สามสี่ ยิ้มค่ะ
จริงๆแล้วคนเป็นพ่อแม่ไม่ได้คาดหวังอะไรจากลูกเลยนอกจากความสำเร็จ ชีวิตมหาวิทยาลัย จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเขาไม่รู้เลย
การที่รู้แค่ว่าลูกเรียนคณะนี้นะ มหาวิทยาลัยนี้ หออยู่ตรงนี้ เขาไม่มีวันได้รู้เลยว่าจริงๆชีวิตมหาวิทยาลัยของลูกเป็นไง
คนที่ชอบถ่ายรูป ลองชวนพ่อแม่ มาถ่ายภาพในมอดู โลเคชั่นเจ๋งๆเยอะมาก หรือไม่ชอบถ่ายรูป ก็อาจจะพาพ่อแม่ทัวร์มหาวิทยาลัยก็ได้
ถ้าพ่อแม่อยู่ไกลหรือไม่มีเวลาจริง เราแนะนำ แค่ทักไปคุยกับท่านบ่อยๆ โทรหาบ้าง ส่งงานที่เราทำเราเรียนให้ท่านดูบ้าง ทำตัวน่ารักๆ
ในความคิดเรา ชีวิตมหาวิทยาลัยอาจจะทำให้เราโตขึ้นมากแค่ไหน เราก็ยังคือเด็กสำหรับพ่อแม่เสมอ.
สถานที่ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต
กล้อง : Nikon D5100
ถ้าได้ถ่ายรูปแม่แบบนี้อีก เราจะเอามาลงให้ดูนะ แม่เราชอบถ่ายรูปมาก
ติชมเข้ามาได้นะ หวังว่าจะชอบนางแบบของเรา