เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง เกิดขึ้นจริง เราจำได้และจดไว้บ้าง เรื่องที่เราจะเล่าเป็นเรื่องของความรักของเรากับแฟนที่ตอนนี้เป็นเพื่อนกันแล้วด้วยเหตุผลอะไรเราเองก็ยังงง อยู่ๆเราก็มาคุยกัน เป็นแฟนกัน รักกันมาก แล้วอยู่มาวันนึงก็ต้องเกลับมาป็นเพื่อนกันอีก เลยอยากมาเล่าให้เพื่อนๆอ่านกัน นี่เป็นกระทู้แรกไม่เคยเขียนเลย ผิดพลาดอะไรข้ออภัยด้วยนะคะ
**เริ่มเลยละกันเนอะ ^^ แฟนเราชื่อแฟร้ง เราเป็นเพื่อนกันมา 3 ปี เป็นแฟนกันมา 2 ปี รวม 5 ปีที่เรารู้จักกันมา ตอนเรียนด้วยกันมา 3 ปี เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เราไม่เคยคุยด้วยสักคำ เราเรียน ปวช. แผนกบัญชี แฟร้งเรียนแผนก ช่างยนต์ ทุกคนที่เรียนปีเดียวกันเรารู้จักหมดทุกคน คุยด้วยทุกคน ยกเว้นแฟร้งคนเดียว รู้ไหมเป็นเพราะอะไร? เพราะแฟร้งเป็นคนที่เงียบมาก มากกกกกกกกก จะคุยกับเพื่อนในห้องตัวเองเท่านั้น กับผู้หญิงในวิทลัยคงแทบไม่ได้คุยกะใครเลยมั้ง ตอนเข้าเรียนใหม่ ปี 1 ได้เจอกันก็หลายครั้งแต่ไม่เคยสนใจ ตอนนั้นเราเป็นเด็กดีมากนะ เด็กเรียนนั้นแหละ ไม่สนใจเพื่อนต่างแผนกโดยเฉพาะผู้ชาย เจอกันครั้งแรกที่จำได้คือตอนเข้าค่ายลูกเสือ ( ปวช. ปี 1 ต้องเรียนลูกเสือจ้ะ) ก็เข้าค่ายตอนจบปี 1 แล้วแหละ ตอนนั้นเห็นหน้าผู้ชายคนนี้แล้วรู้สึกตลก หน้าหงิมๆ ติ๋มๆ แลเรียบร้อยมากกก แต่ก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้ชอบ พอเข้าค่ายเสร็จก็ปิดเทอม เปิดเทอมใหญ่มา ปี 2 แล้วจ้า เร็วมั้ย? 5555+ เริ่มรู้จักเพื่อนผู้ชายที่อยู่ปีเดียวกันมากขึ้น ช่างไฟ ช่างยนต์ มีแค่ 2 แผนกที่เป็นผู้ชาย ก็แค่รู้จักไม่ได้สนิทอะไรมากหรอก ก็อย่างที่บอกที่แรก เป็นเด็กเรียน 555+ แต่พอขึ้นปี 2 อะไรๆมันก็เริ่มเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความคิดเรื่องเรียน เรื่องมีแฟน เรื่องอะไรนักไม่รู้เยอะแยะ ลืมแล้ว -_- แต่เราจะรู้จักกับช่างยนต์มากกว่าช่างไฟเพราะช่างยนต์มันพูดมาก พูดเก่ง มีคนกวนทีนอยู่หลายคน คุยแล้วมันตลกดี สนุก แล้วเราก็ได้รู้จักกับเพื่อนช่างยนต์คนนึง ชื่อบี (สมมติ) คุยกันบ่อยกว่าคนอื่น คุยกันมากกว่าคนอื่น บีเป็นเพื่อนกับแฟร้งนี่แหละ สนิทกันด้วย กลุ่มเดียวกัน บีก็จะเล่าเรื่องเพื่อนในห้องเรียนให้ฟังว่าคนนั้นเป็นยังไงคนนี้เป็นยังไง จนมาถึง แฟร้ง บีบอกว่าแฟร้งมีฝาแฝดนะ เป็นแฝดชายหญิง (ตอนนั้นตื่นเต้นนะ เหมือนมันมีพลังงานบางอย่างทำให้เราสนใจผู้ชายคนนี้ขึ้นมา *-* ) บีบอกต่อว่าแฟร้งเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครที่ไม่รู้จัก แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนก็รั่วเหมือนกัน --? จนเพื่อนในห้องอยากจะหาแฟนให้ เพราะคนอื่นเขามีแฟนกันแล้ว แต่แฟร้งยังไม่มี จำได้ว่าตอนนั้นบีสมัครเฟสบุ้คให้แฟร้งเลยนะ แล้วก็แอดเรามา เราก็รับๆไป เข้าไปดูก็ไม่มีอะไร แต่เห็นรูปโปรไฟล์เป็นรูปการ์ตูนถือหัวใจมีแผลหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ มันนานแล้วเนอะจำไม่ค่อยได้ แต่รู้เลยว่าต้องเคยอกหักมาแน่ๆ ณ ตอนนั่น เรามโนไปเลย ว่าแฟ้งต้องเคยมีแฟนแล้วก็รักแฟนมากแล้วสุดท้ายอกหักก็เลยไม่คุยกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย เพราะไม่อยากมีแฟนอีก คิดเองเออเองอีกนั่นแหละ --*
**บีก็คุยกะเราเกือบทุกวันแหละ คุยมากกว่าคนอื่น ปี 2 ผ่านไปเร็วมากเรียนๆเล่นๆ จบ (2 ปีผ่านไป กุ้งกับแฟร้งก็ยังไม่รู้จักกันและไม่เคยคุยกันสักคำ --*)
------- สวัสดี ปี 3 ** มาถึงเร็วจังเลย เทอมแรกของปี 3 ต้องออกฝึกงานทุกแผนก เราก็ฝึกไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ เรารู้จักกับเพื่อนช่างยนต์คนนึงชื่อ ติว (สมมติ) ก็คุยกันปกติตอนเจอกัน
เรา: อ้าวติวฝึกงานไหน?
ติว : คูโบต้าอะ รู้จักป่าว
เรา : รู้ๆ ฝึกกะใคร
ติว : ฝึกกะไอ้แฟร้ง 2 คน
เรา : อ้อ เคๆ ไปละ เจอกัน
**ตอนนั้นมีความรู้สึกประมาณว่าสงสัยในตัวผู้ชายคนนี้มาก อยากรู้ไปหมดทุกอย่าง มันเหมือนเห็นแฟร้งยิ่งเงียบ มันยิ่งกะตุ้นให้อยากรู้จัก อยากคุย คือไม่ได้ชอบนะ แต่มันท้าทายไง คนที่ไม่เคยคุยกะใครเลย เงียบมาก เรียนด้วยกันมาก็นาน เจอกันก็เกือบทุกวัน เราคุยกับเพื่อนในห้องแฟร้งทุกคน แต่ไม่เคยคุยกับแฟร้งเลย เลยเกิดอาการอยากรู้จัก อยากรู้ว่าพอรู้จักกันจะพูดมากไหม จะเป็นคนยังไง แต่ก็ไม่ได้คุยกันอยู่ดี เฟสเธอก็ไม่เคยออน ขึ้นวิทลัยก็อยู่แต่กับเพื่อน ความคิดอยากรู้จักค่อยๆหายไปกับการฝึกงานของเรา ตอนนั้นเราทำงานทุกวัน จันทร์-เสาร์ ไม่หยุดเลย ขยันมากกๆ เวลาผ่านไป 4 เดือน ฝึกงานเสร็จแล้ววว ^____^
** ก็ปิดเทอม ประมาณ 2 อาทิตย์ ----- เปิดเทอม ปี 3 เทอมสุดท้าย ** เทอมนี้เวลาเดินเร็วติดจรวดเลยจ้า ก่อนปิดเทอมก็มีการจัดกิจกรรมกีฬาสี และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้... (จ้อจี้มาเอง 555+)
เดี๋ยวมาต่อนะค้ะ
ความรักมันเล่นตลกอะไรกับฉัน?
**เริ่มเลยละกันเนอะ ^^ แฟนเราชื่อแฟร้ง เราเป็นเพื่อนกันมา 3 ปี เป็นแฟนกันมา 2 ปี รวม 5 ปีที่เรารู้จักกันมา ตอนเรียนด้วยกันมา 3 ปี เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เราไม่เคยคุยด้วยสักคำ เราเรียน ปวช. แผนกบัญชี แฟร้งเรียนแผนก ช่างยนต์ ทุกคนที่เรียนปีเดียวกันเรารู้จักหมดทุกคน คุยด้วยทุกคน ยกเว้นแฟร้งคนเดียว รู้ไหมเป็นเพราะอะไร? เพราะแฟร้งเป็นคนที่เงียบมาก มากกกกกกกกก จะคุยกับเพื่อนในห้องตัวเองเท่านั้น กับผู้หญิงในวิทลัยคงแทบไม่ได้คุยกะใครเลยมั้ง ตอนเข้าเรียนใหม่ ปี 1 ได้เจอกันก็หลายครั้งแต่ไม่เคยสนใจ ตอนนั้นเราเป็นเด็กดีมากนะ เด็กเรียนนั้นแหละ ไม่สนใจเพื่อนต่างแผนกโดยเฉพาะผู้ชาย เจอกันครั้งแรกที่จำได้คือตอนเข้าค่ายลูกเสือ ( ปวช. ปี 1 ต้องเรียนลูกเสือจ้ะ) ก็เข้าค่ายตอนจบปี 1 แล้วแหละ ตอนนั้นเห็นหน้าผู้ชายคนนี้แล้วรู้สึกตลก หน้าหงิมๆ ติ๋มๆ แลเรียบร้อยมากกก แต่ก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้ชอบ พอเข้าค่ายเสร็จก็ปิดเทอม เปิดเทอมใหญ่มา ปี 2 แล้วจ้า เร็วมั้ย? 5555+ เริ่มรู้จักเพื่อนผู้ชายที่อยู่ปีเดียวกันมากขึ้น ช่างไฟ ช่างยนต์ มีแค่ 2 แผนกที่เป็นผู้ชาย ก็แค่รู้จักไม่ได้สนิทอะไรมากหรอก ก็อย่างที่บอกที่แรก เป็นเด็กเรียน 555+ แต่พอขึ้นปี 2 อะไรๆมันก็เริ่มเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความคิดเรื่องเรียน เรื่องมีแฟน เรื่องอะไรนักไม่รู้เยอะแยะ ลืมแล้ว -_- แต่เราจะรู้จักกับช่างยนต์มากกว่าช่างไฟเพราะช่างยนต์มันพูดมาก พูดเก่ง มีคนกวนทีนอยู่หลายคน คุยแล้วมันตลกดี สนุก แล้วเราก็ได้รู้จักกับเพื่อนช่างยนต์คนนึง ชื่อบี (สมมติ) คุยกันบ่อยกว่าคนอื่น คุยกันมากกว่าคนอื่น บีเป็นเพื่อนกับแฟร้งนี่แหละ สนิทกันด้วย กลุ่มเดียวกัน บีก็จะเล่าเรื่องเพื่อนในห้องเรียนให้ฟังว่าคนนั้นเป็นยังไงคนนี้เป็นยังไง จนมาถึง แฟร้ง บีบอกว่าแฟร้งมีฝาแฝดนะ เป็นแฝดชายหญิง (ตอนนั้นตื่นเต้นนะ เหมือนมันมีพลังงานบางอย่างทำให้เราสนใจผู้ชายคนนี้ขึ้นมา *-* ) บีบอกต่อว่าแฟร้งเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครที่ไม่รู้จัก แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนก็รั่วเหมือนกัน --? จนเพื่อนในห้องอยากจะหาแฟนให้ เพราะคนอื่นเขามีแฟนกันแล้ว แต่แฟร้งยังไม่มี จำได้ว่าตอนนั้นบีสมัครเฟสบุ้คให้แฟร้งเลยนะ แล้วก็แอดเรามา เราก็รับๆไป เข้าไปดูก็ไม่มีอะไร แต่เห็นรูปโปรไฟล์เป็นรูปการ์ตูนถือหัวใจมีแผลหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ มันนานแล้วเนอะจำไม่ค่อยได้ แต่รู้เลยว่าต้องเคยอกหักมาแน่ๆ ณ ตอนนั่น เรามโนไปเลย ว่าแฟ้งต้องเคยมีแฟนแล้วก็รักแฟนมากแล้วสุดท้ายอกหักก็เลยไม่คุยกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย เพราะไม่อยากมีแฟนอีก คิดเองเออเองอีกนั่นแหละ --*
**บีก็คุยกะเราเกือบทุกวันแหละ คุยมากกว่าคนอื่น ปี 2 ผ่านไปเร็วมากเรียนๆเล่นๆ จบ (2 ปีผ่านไป กุ้งกับแฟร้งก็ยังไม่รู้จักกันและไม่เคยคุยกันสักคำ --*)
------- สวัสดี ปี 3 ** มาถึงเร็วจังเลย เทอมแรกของปี 3 ต้องออกฝึกงานทุกแผนก เราก็ฝึกไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ เรารู้จักกับเพื่อนช่างยนต์คนนึงชื่อ ติว (สมมติ) ก็คุยกันปกติตอนเจอกัน
เรา: อ้าวติวฝึกงานไหน?
ติว : คูโบต้าอะ รู้จักป่าว
เรา : รู้ๆ ฝึกกะใคร
ติว : ฝึกกะไอ้แฟร้ง 2 คน
เรา : อ้อ เคๆ ไปละ เจอกัน
**ตอนนั้นมีความรู้สึกประมาณว่าสงสัยในตัวผู้ชายคนนี้มาก อยากรู้ไปหมดทุกอย่าง มันเหมือนเห็นแฟร้งยิ่งเงียบ มันยิ่งกะตุ้นให้อยากรู้จัก อยากคุย คือไม่ได้ชอบนะ แต่มันท้าทายไง คนที่ไม่เคยคุยกะใครเลย เงียบมาก เรียนด้วยกันมาก็นาน เจอกันก็เกือบทุกวัน เราคุยกับเพื่อนในห้องแฟร้งทุกคน แต่ไม่เคยคุยกับแฟร้งเลย เลยเกิดอาการอยากรู้จัก อยากรู้ว่าพอรู้จักกันจะพูดมากไหม จะเป็นคนยังไง แต่ก็ไม่ได้คุยกันอยู่ดี เฟสเธอก็ไม่เคยออน ขึ้นวิทลัยก็อยู่แต่กับเพื่อน ความคิดอยากรู้จักค่อยๆหายไปกับการฝึกงานของเรา ตอนนั้นเราทำงานทุกวัน จันทร์-เสาร์ ไม่หยุดเลย ขยันมากกๆ เวลาผ่านไป 4 เดือน ฝึกงานเสร็จแล้ววว ^____^
** ก็ปิดเทอม ประมาณ 2 อาทิตย์ ----- เปิดเทอม ปี 3 เทอมสุดท้าย ** เทอมนี้เวลาเดินเร็วติดจรวดเลยจ้า ก่อนปิดเทอมก็มีการจัดกิจกรรมกีฬาสี และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้... (จ้อจี้มาเอง 555+)
เดี๋ยวมาต่อนะค้ะ