มันเป็นเรื่องราวสมัยผมเป็นทหารสังกัดนาวิกโยธิน พิกัด คือสัตหีบ ชลบุรี การเป็นทหารกับการเข้าเวรยามเป็นของคู่กัน ไม่ว่าคุณจะอยุ่หน่วยไหน จะจับตะหลิวหรือจับปืน เข้าเรื่องเลยล่ะกัน กองร้อยของผมตั้งอยุ่เชิงเขา หลังกองร้อยติดเชิงเขาเป็นแนวต้นสักยาวจนสุดกองร้อย ด้านหน้ากองร้อยคือทะเล บรรยากาศดีมาก ทำเอาคนกรุงเทพอย่างผมเบื่อทะเลไปเลย กองร้อยจะแบ่ง สองชั้น ชั้นล่างแบ่งเป็นสามส่วน ส่วนที่หนึ่งห้อง บ.ก ส่วนที่สอง ห้องพักผ่อนดูทีวีของทหาร ส่วนที่สาม เป็นห้องพักผ่อนของจ่า ชั้นสองคือโรงนอนของทหารทั้งหมด ที่นี่คือตึกใหม่ที่เราย้ายมาอยู่ ได้ประมาณสองเดือน ผมเป็นคนไม่กลัวเรื่องพวกนี้แต่ไม่ลบหลู่หรือท้าทาย ถ้าไม่เห็นเองไม่เชื่อแน่นอน และแล้ววันนั้นก็มาถึงเป็นที่ผมต้องเวรยามผลัดดึก ตีสองถึงตีสี่ เป็นผลัดที่ไม่มีใครชอบซักเท่าไหร่แบบนอนกำลังสบายต้องตื่น และแล้วเวลานั้นก็มาถึง รุ่นน้องที่เข้ายามก่อนผมมาปลุก "พี่ๆ เข้ายามพี่" ผมตื่นทันทีไม่ให้น้องต้องเรียกหลายรอบจัดแจงของลงไปจะหยิบรองเท้า โดยปกติผมจะเอาไว้ในห้องดูทีวีถ้ารุ้ว่ามีเวรยาม ก็เดินมาหาเพื่อจะใส่และเข้ายาม กลับหาไม่เจอแหะ ในตอนนั้นมือผมถือบุหรี่ข้างโทรศัพท์ข้างดูดกำลังเพลินได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรเหยียบใบสักแห้งหลังกองร้อย เพราะในกองร้อยผมมีทั้ง หมา แมว และไก่ ผมก็ไปยืนตรงประตูทางออกไปหลังกองร้อย สาดสายตามองหาต้นเสียงว่าเป็นตัวอะไรมาเดิน มองซ้ายขวาไปมาสองรอบยังไปเจอ พอหันซ้ายรอบสามเจอขาเด็กเดินอยุ่เชิงเขา ห่างจากผมประมาณยี่สิบเมตร ผมตกใจหลบเข้ามาในห้องหลังพิงฝนังห้อง บอกตรงอยากวิ่งมากแต่ผมยังไม่แน่ใจว่าชัวร์รึป่าวไปเล่าให้ใครฟังเขาคงไม่เชื่อเพราะเรายังไม่ชัวร์ เสียงนั้นยังคงดังเช่นเดิม กลั้นใจเลย หันกลับไปดูหาต้นตอเสียงอีกครั้ง แม่เจ้า!! ชัดเลยขนหัวลุกเป็นยังไงไม่ต้องอธิบายมองจนแน่ใจ เขาเป็นเด็กสูงประมาณ70 ซ.ม ครึ่งตัวล่างชัดมาก ครึ่งบนเป็นเพียงเงาดำๆ ผมดูเขาเดิน หกเจ็ดก้าวมั่นใจและว่าใช่ ผมสับเท้าแตกเลย บันไดกองร้อย 20 ขั้น สามที่ถึงชั้นสองตะโกนลั่นโรงนอนเลย แต่ไม่มีใครรุ้สึกตัวแม้แต่คนเดียว หรือมันรุ้แต่ไม่ตื่น ผมตัดสินใจไม่เข้ายามเลยขึ้นเตียงนอนขนยังลุกไม่หายหลับไม่ลง และเหตุการณ์เกินคาดก็ตามมา เด็กคนนั้นมาเดินอยุ่บนโรงเดิน พระเจ้า!!! ผมข่มตาด้วยความกลัวคลุมโปร่งอยุ่แบบนั้นและต้องลุกพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ตีห้าครึ่ง พร้อมเพื่อนๆ ในกองร้อย ผมหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลย จนจ่าทักว่าไปทำอะไรมา ผมจึงเล่าให้ฟังและได้คำตอบว่า กองร้อยข้างๆ กองร้อยผมเคยมีคนงานโดนปั้นจั่นทับร่างของแกและลูกในท้องตายตอนสร้างกองร้อยใหม่ๆ และนั้นคือคำตอบที่คาใจมาทั้งคืน