เรื่องมันมีอยู่ว่าสมัย ม.5 เราอยู่เชียงใหม่ เล่นแชตหาเพื่อน ผ่านโพสจัง จนเจอกับคนๆหนึ่ง ชื่อเลโอ รุ่นเดียวกัน อยู่ กทม เรากับเลโอ คุยกันทุกวัน เลโอเป็นนายแบบ ถ่ายโฆษณาบ่อยๆ ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อ เลโอเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศส สูงประมาณ 178 ขาวดูดี ผมทอง เป็นคนชอบคุย ชอบอวดตัวเอง แต่คุยเพลินดี เราก็เลยชอบคุยด้วย หลังจากคุยกันไปได้ เกือบๆเดือน ก็เริ่มรู้สึกว่า เลโอ เริ่มพักสายบ่อยขึ้น เริ่มให้เราวางสายแล้วโทรกลับทีหลัง สมัยก่อนเราจะไม่ชอบโทรหาใครก่อน เราก็ไม่ซีเรียสอะไร แต่ชอบที่ คุยสนุก เลยยอมรอสาย

   จนมาวันหนึ่ง เลโอก็ถามว่า "บี ถ้าเราคุยกับแฟนเก่า ด้วย บีจะว่าอะไรไหม"
   ด้วยความที่เรา แค่คุยกัน เลโอคุย สนุกดี  ยังไม่เคยเจอตัวจริง ก็เลยไม่ได้ว่าอไร
   "เอ่อ ได้ดิ แล้ว ยังจะคุยกับเราอยู่ไหม"
   "บีเรารักบีน่ะ แม้ว่าเราจะไม่เคยเจอกัน แต่เรารู้สึกกับบี เหมือน เราคบกันมานานมาก" ไอ่โอมันปากหวานแบบนี้บ่อย เอาว่ะยอมก็ยอม
จนมาวันหนึ่ง เลโอก็เริ่ม คุยเรื่องแฟนเก่าให้ฟัง ว่าชื่อ บุ๊ค อยู่ เชียงใหม่ เมื่อก่อนเคยคบกัน และเคยไปหาเลโอ ที่กรุงเทพ ด้วย ตอนนี้ บุ๊ค ทะเลาะกับแฟน เลยกลับมาคุยกับเลโอ โอสงสารมัน

ด้วยความที่ ชื่อคุ้นๆ เหมือนเพื่อน ต่างโรงเรียน ที่เคยไปเจอ ตอนเข้าค่าย รด แต่ไม่คิดจะบังเอิญ ขนาดนั้น เลยลองถามไปว่า "โอ ใช่บุ๊ค ที่เรียนโรงเรียน Very ป่าว "
   "ใช่ บีรู้ได้ ไง" ด้วยความที่ยังไม่แน่ใจเลย เล่าลักษณะ ของเพื่อนต่างโรงเรียนคนนั้น
"คนที่ตัว เล็กๆ ขาวๆ ตี๋ๆ สูงไม่น่าจะเกิน 170 ใช่ป่ะ" พูดมานี่ เรา แทบจะยอมแพ้ เราสูง 178 เท่าๆ เลโอ ขาว ตัวใหญ่กว่า ซึ่งยังไง สายนี้ คนตัวเล็กมักจะชนะ คิดในใจ เฮ้ย ยอมไหม
เลโอตอบมาว่า "ใช่ๆ สงสัยเพื่อนบีมั้ง" ด้วยความที่ตะหงิดใจ จึงขอเบอร์ บุ๊คเพื่อมาเช็คความถูกต้อง ว่าโลกมันกลมจริงๆ

ซึ่ง ไอ่เลโอมันก็ยอม โดยไม่ขัดขืนอะไร
ก็ถึงเวลา ที่เราโทรหาบุ๊ค "สวัสดีครับ นี่เบอร์บุ๊คใช่ไหม "
"ใช่ๆ ใครอ่า" เราไม่พูดพร่ำทำเพลง เลย ต่อ ว่า "เราบีน่ะ เราเคยไปเรียน รด ด้วยกัน จำได้ไหม อยู่โรงเรียน Really"
"อ้าวบี โทรมาได้ไง" โลกกลมจริงด้วย เราเลยยิงคำถามไป ว่า "บุ๊คคุยจักเลโอ ใช่ไหม  ที่อยู่กรุงเทพ พอดี เราคุยกันอยู่ และมันให้เบอร์มา"
"ใช่บี แฟนเก่าเราเอง มันนิสัยไม่ค่อยดี เคยเจอตัวจริงแล้ว ตัวจริงมันไม่เหมือนในรูป " งงเลยทำไมบุ๊คพูดแบบนี้
"บุ๊ค ทะเลาะกับแฟนเหรอ เป็นอะไรหรือเปล่า" เลยยิงคำถามเจาะเข้า ก็ไม่รู้ทำไมเราไม่อยู่เฉยๆ
"ใช่ๆ มันนิสัยไม่ดี มันเจ้าชู้มาก บุ๊คจะเลิกกับมัน บุ๊คทนไม่ไหว" ด้วยความคิดอันแย่ๆ ของเรา ถ้าบุ๊คกับเลโอ กลับมาคบกัน เราจะได้มีคนคุยด้วย เลย พูดไปว่า "บุ๊ค ขอเบอร์ แฟนบุ๊คหน่อยสิอยากคุยด้วย"
"ค่อยให้มันโทรหาล่ะกัน " แล้วก็วางสาย

หลังจากนั้นอีกวัน ไม่รู้บบุ๊คไปคุยอะไรกับเลโอ "เลโอ มันโทรกับมาหาเรา และเริ่ม ด่าเราเรื่องไปขอ เบอร์ แฟน บุ๊คบอกว่าเราอยากจะจีบแฟนบุ๊ค แถมมาเยาะเย้ยว่า เคยมีอะไรกันหลายครั้งแล้ว จุดนี้บอกเลยเรางงมากไม่รู้โดนใส่ไฟอะไร

อีกวัน ก็มีเบอร์ แปลกโทรมา "สวัสดีครับ ใช่บีหรือเปล่า" เสียงปลายสาย เหมือนคนพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย
"ใช่ครับ ใครเหรอ" นางสะอื้น แล้วพูดว่า" นี่แฟนบุ๊ค บีฟลุ๊คมันคบกับ เลโอใช่ไหม@&฿)(;:/-" จีบใจความได้แค่นี้นอกนั้นไม่รู้พูดอะไร "พูด อะไรอ่า ใจเย็นๆ " แฟนบุ๊คเลย พยายามพูดช้าๆชัดๆ "บุ๊ค มัน หนี ไปหา เลโอแล้ว" ด้วยความตกใจ เราจึงบอกให้รอสาย แล้วเราก็โทรหาเลโอ กับ บุ๊ค ไม่มีใครรับสายเลย

เอาแล้วไง เลยกลับมาคุยกับแฟนบุ๊ค "พี่ติดต่อไม่ได้เลย ไม่เป็นไรน่ะพี่ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป "ก็พยายามปลอบ เราก็เสียความรู้สึกเล็กๆ ว่าทำไมเป็นแบบนี้ "บีมาหาพี่หน่อยได้ไหม พี่อยากตาย" เอาแล้วไง เราก็ไม่อยากให้ใครมาตายเพราะความรักงี่เง่า "เลยพูดไปว่า พี่ไม่นึกถึงพ่อแม่พี่เหรอ คนรอบข้างที่เค้ายังรักพี่อยู่ล่ะ "
"บีพี่ไม่มีใคร พี่ยอมย้ายมาทำงานเชียงใหม่ เพื่อจะได้มาอยู่กีบบุ๊ค พี่ทิ้งทุกอย่างมา ก็เพื่อมาอยู่กับบุ๊ค แต่ทำไมบุ๊คทำกับพี่แบบ นี้ ฮื้อๆๆๆๆ" อ่าว ไอเชี้ย ร้องไห้หนักกว่าเดิม"
ด้วยตอนนั้นเรากำลังเรียนพิเศษ อยู่ จึง ตัดสินใจ โดดเรียน แล้วนัดไว้ว่า จะไปหา แฟนบุ๊ค เพราะกลัวว่ามันจะฆ่าตัวตาย

เราก็นัดกันที่บ้านบุ๊ค ก่อนเจอ เราก็โทรหาบุ๊คอีกครั้ง ปรากฏว่า รับสาย
"บุ๊คๆ บุ๊ค ไปไหนอ่า แฟนแกมันจะ ฆ่าตัวตาย " เรากังวลมากรีบบอกบุ๊ค
"บีฝากด้วยล่ะกัน อย่าไปเชื่อมัน มันชอบเป็นแบบนี้แหละ " บุ๊คพูดด้วยความเฉยชามาก เหมือนเป็นเรื่องปกติ
"เอ่อ ได้บุ๊ค นี่หนีไปหาเลโอใช่ไหม" พอพูดแค่นี้แหละ มันตัดสายเลย เราคิดในใจ บุ๊ค เราก็ไม่ได้สนิท ด้วย เลโอก็ยังไม่เคยเห็นหน้า นี่เรากำลังทำอะไร
ขณะที่พร่ำเพ้ออยู่นั้น แฟนบุ๊ค ก็โทร จิกเราอยู่นั่นแหละ บอกว่า พี่ไม่ไหวแล้ว พี่อยากตาย บีมาไวๆ ได้ไหม พี่อยาก มีใครซักคน เราก็คิดในใจ อ้าวไอ่พี่นี่ เรารู้จักกันไหม คือที่ไปหาเนี้ย เพราะ ไม่อยากให้ฆ่าตัวตายเหอะ

พอไปถึง ก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง สูงประมาณ 174 ขาว หุ่นดี น่าตาดีคนหนึ่งเลย  ใส่เสื้อแขนยาวสีเทา กางเกงยีน หน้าแดง ตาแดง เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา สงสัยร้องไห้หนักมาก คิดในใจ พี่นี่ก็ใช้ได้นี่นา
แฟนบุ๊คมันก็เดินดุ่ยๆ มาหาแล้วกอดเรา แล้วร้องไห้ อ้าวอีพี่นี่ รู้จักกูไหม แต่เราก็ใจอ่อน แอบสงสาร
"บี พี่ไม่อยากอยู่เชียงใหม่แล้ว พี่เห็นร้านอาหาร เห็นที่ๆ เคยไปไหนมาไหนกับบุ๊ค พี่คงทนไม่ได้"
"แล้วพี่จะไปอยู่ไหน" เราก็สงสัย
"บีไป อยู่กับบีได้ไหม" อ้าวไอ่เชี้ย อีพี่นี่ รู้จักกูเหรอ คิดในใจ แม่คงด่า เช็ดเม็ด พาใครก็ไม่รู้เข้าบ้าน ถึงจะสงสาร และพี่จะหน้าตาดีแค่ไหนก็เถอะ บอกเลยนาทีนี้เกือบหวั่นไหว
"ไม่ได้พี่ แม่ด่าอะดิ"
"บีไปส่งพี่ที่ขนส่งได้ไหม พี่อยากไปจากที่นี่ " ด้วยความที่อีพี่ นี่ร้องไห้ไม่หยุดเรา ก็ใจอ่อน พาไปส่ง โดยใช้ มอเตอร์ไซค์ของบุ๊ค ขับไปส่ง พี่รี่ก็ซ้อนท้าย ซึ่งพี่นี่ไม่เอาอะไรติดตัวมาเลย นอกจาก ถุงใส่ของอะไรไม่รู้มาใบหนึ่ง
ระหว่างทางพี่นี่ก็ร้องไห้ไม่หยุด บ่นพรึมพรำ ฟังไม่รู้เรื่อง กอดเอวเราเอาหน้าซุกหลังร้องไห้ จนเสื้อราเปียกไปทั้งหลัง อายก็อาย ขับรถก็ไม่แข็ง แถมไม่รู้ทางอีก ขับฝ่าไฟแดงไป 2-3 รอบ เกือบตายไปหลายที จนถึงที่หมาย ขนส่ง

เราก็ลงไปส่ง บอกพี่จะไปไหน นางบอก ไปตาก แล้วยืนร้องไห้ เรานี่อายคนมาก เลย สงสาร ไปซื้อตั๋วไห้ พาไปนั่งบนรถรอ พี่นี่ก็ให้เรานั่งด้วย กุมมือเราไว้แน่น แล้วร้องไห้ รู้สึกดี ชิพหาย แต่ติดตรงที่ เป็นแฟนกูเหรอ
"บีไปกับพี่ได้ไหม" อ้าว ชวนอีกแล้ว หล่อน่ะ กูก็อยากไป หลังจากนั้นก็ ลุกขึ้นมากอดเรา คนก็มอง เฮ้ยอายน่ะ คนคงคิดว่า อีสองตัวนี่คู่เกย์แน่ๆ
"ติดเรียนพิเศษ อ่ะพี่ แล้วแม่ต้องด่าแน่ๆ" ใจเรานี่สั่นเลย ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ ใครก็ไม่รู้ จึงรีบตัดบทบอกลา
และขับรถไปคืนให้ที่บ้านบุ๊ค ขับหลงไปๆมาๆ จนถีงจนได้

เราจึงตัดสินใจ เลิกยุ่งกับบุ๊คและเลโอ ปล่อยไปตามยถากรรม และที่ช่วยแฟนบุ๊ค ก็ถือว่าทำบุญล่ะกัน
พี่เค้าเล่นถึงเนื้อถึงตัวเราขนาดนั้น แต่เรายังไม่รู้จักชื่อพี่เค้าเลย เราก็แอบเสียใจน่ะ ว่า สุดท้ายเราได้อะไร แต่ก็คิดว่ามันคือบทเรียน ประสบการณ์ ของชีวิต และสุดท้ายมันก็ผ่านไป

ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งแฟนบุ๊คก็โทรมาหาเราบอกมีคนใหม่แล้ว ขอบคุณน่ะ ไวเกินไหม อี่พี่นี่ แต่ก็ดีแล้วแหละ ที่เราไม่ต้องไปอยู่กับบ่วงนั้น มันคงไม่ใช่สำหรับเรา

เลโอบุ๊ค ไม่รู้จะพูดอะไร บอกเลย ฉันเหนื่อย แต่ก็สนุกดี