เราชื่อเเบม เคยตั้งกระทู้ เเอบชอบบเพื่อนสนิทคนนึง เมื่อเคาดาวที่ผ่านมา เเน่นนอน เขาบอกชอบเรา เราดีใจมาก เเรกๆเราคุยกัน พอนานไปเราคุยกันน้อยลงเรื่อยๆ จนวันนี้ วัรที่ 18 มกราคม 2559 เวลา 3 ทุ่ม 54 นาที เขาถามเราว่า เลิกกันไหม เราสองคนคบกันได้เเค่ 18วัน54นาที  เราถามทำไม เขาบอกว่าเราอยู่กับเขาดูไม่มีความสุข เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไหม เรเสียใจมากร้องไห้ไม่หยุดเลย เเม้กระทั่งพิมก็ยังร้องไห้ เขาอยู่ห้องเดียวกับเขาเปนคนที่มีเพื่อนเยอะ เเน่นอนถ้าเขาพูดอะไรไป เราคงเป็นฝ่ายผิดเสมอ เรารุ้สึกว่าชีวิตเราจมปลักลงเรื่อยๆ พ่อเราก้หนีไปกับกิ๊กเเล้วยังมาเกิดเรื่องเเบบนี้อีก เราร้องไห้ทั้งสองอย่าง เรื่องมันปนกันในหัวจนเราเครียดลงกระเพาะ เราไม่รู้ว่า ถ้าเราไป รร เราจะคุยกันเหมือนเดิมไหม เราจะยิ้มให้กันไหม เราจะสบตากันอีกไหม เราจะโบกมือล่ำลากันอักไหม จะมีวีนที่เราจับมือเเกอีกไหม อีก 34 วันเราก็จะไม่ได้เจอกันเเล้วนะ ถ้าเเกเห็นกระทุ้เราอยากบอกเเกนะ เราคิดถึงเเกนะปอน เราโครตๆคิดถึงเลยว่ะ รู้นะว่าเราคงกลับมาเป็นเเบบเดิมไม่ได้ เเต่เราจะเหมือนเดิมเหมือนทุกๆวันที่เคยเป็นมาไหมว่ะ?