ขอออกตัวก่อนนะว่า เราก็เบื่อที่จะมานั่งตั้งกระทู้ปรึกษาปัญหานี้เหมือนกัน
แต่ทำไงได้เราแต่งงานกับสามีและก็ต้องเป็นเสมือนครอบครัวเดียวกัน
ไปมาหาสู่กันเพราะหลานคิดถึงบ้าง
ตอนที่ตั้งอันที่แล้วๆอยากตอบกลับเหมือนกันแต่เรามีลูกเลย วุ่นกับลูก ไหนจะขายของวันเสาร์-อาทิตย์อีก
กว่าจะมีเวลาก็เลยไปหลายวัน ก็กลัวไม่มีคนอ่าน
ขอโทษมาในที่นี้ด้วยค่ะ
เข้าเรื่องนะคะ
เมื่อวันศุกร์ผ่านมา แม่สามีได้โทรมาตอนดึก และร้องไห้
เรารีบปลอบใจ ตอนนั้นลูกหลับ เลยปลุกสามีมาคุยกับเขา
ได้ความว่า (ขอสมมุติแทนพี่สาวสามีว่ารัน ส่วนแฟนเขาว่า เร)
พี่รันกับเรไม่กลับบ้าน ตั้งแต่ไปฮันนีมูนตอนหลังงานแต่ง ก็หายไปเลย
ปล่อยค่าน้ำอาหารการจัดงานทั้งหมดที่แม่สามี
และพี่รันบอกไม่กลับบ้านแล้ว ตอนนี้อยากอยู่เป็นครอบครัวกับแฟน ไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้น
เขาอยากให้เรากับสามีย้ายมาอยู่นี่ เพราะไม่มีรถออกไปข้างนอก
และ ถ้าเขาไม่สบายจะทำไง
สามีเราพูดประชดไปว่า "ทีแบบนี้มาเห็นหัวผมกับแฟน รักหมามากก็อยู่กันไปเถอะ"
เราอึ้งเลยคะ โห คุณพูดแรงไปป่าวแม่คุณนะ
เขาบอกมันจริงไหมละ? แม่เขาประชดหาว่ารักเมียมากกว่าแม่
และโกรธวางสายไป
พอตอนเช้า วันหยุดของสามี แม่กับพ่อเรามาหา บอกว่า "เมื่อคืนแม่แฟนลูกโทรหา อยากให้เราไปอยู่บ้านนั้น"
เราถามกลับไปว่า แล้วแม่กับพ่อบอกเขาไปว่าไง
พ่อบอก ตามใจลูก แต่ถ้าไปนั่น แม่กับพ่อไม่มาเยี่ยมหนูนะ เพราะไม่อยากทะเลาะกัน ค่อยออกมาเจอข้างนอก หากเขาถามบอกว่าไม่ว่าง จบ
เราบอก ไม่อยากไป อยากอยู่นี่ ขนาดอยู่ไม่กี่วันยังแย่อยู่ทั้งชีวิต สุขภาพจิตเสีย ชัวร์
แม่เราขี้สงสารบอก ให้ไปเถอะหนู แม่สงสารแฟนหนูเดี๋ยวเขาไปนินทาว่าไม่ดี ติดแฟนมากกว่าแม่ของตน ญาติๆฝั่งนั้นจะดูถูกเอา
สามีเราบอก รักแม่ครับแต่เรื่องนี้ มันเรื่องใหญ่ ใจนึงก็ห่วงแม่แต่เราโตมีครอบครัวแล้ว ควรแยกมากกว่าเพราะมากคนก็มากความ
แม่กับพ่อเห็นด้วย
สักพักพี่รัน โทรมาบอก "หมาข่วนแม่เมื่อเช้าให้อาหาร ดันทะเลาะกันเอง แม่ไปห้าม แต่โดนลูกหลง และเป็นครั้งแรกที่แม่ตี หมาคงโมโห เลยข่วนให้
"
สามีเราต่อว่า ให้กลับบ้าน เขาไม่สนใจบอกว่า แกห้ามหมาได้คนเดียวในบ้านก็รับผิดชอบไปเองสิ แล้ววางสายติดต่อไม่ได้
พ่อกับแม่เรา ใจดีมาก บอก ถ้าไม่อยากอยู่ก็ไปกลับก็ได้หนู บ้านนี้ไม่ไปไหนหรอก ห่วงแม่หนูเถอะเป็นอะไรไหม
สามีเลยสอบถามอาการทางมือถือ โดนข่วนไม่เยอะ แต่ที่น่ากลัวคือตอนนี้
เขาออกจากบ้านไม่ได้ ออกทีก็ขู่จะกัดท่าเดียว
และเขาไม่กล้าตี กล้าดุกลัวไม่รัก เขาไปง้อหมา โดนเอาไก่ทอด คลุกข้าว ให้มัน แต่มันขู่จะกัด พอให้อดข้าวก็ทุบประตูกระจก จนร้าวไปหลายบาน
สามีเป็นห่วงเลยให้เราขับรถไปหา ส่วนพ่อกับแม่กลับบ้านเขา
ช่วยซ่อมประตูไปหลายบาน และล่ามโซ่พร้อมตีไปตัวละที ให้จำ
แม่กับพ่อสามีขอร้อง ให้มาอยู่ด้วยเพราะเขาคุมหมาไม่อยู่แน่ๆ
แล้วบ้านที่เราอยู่ให้ปล่อยเช่า หรือขาย
เห้ย พ่อแม่เราอุตส่าห์ยกให้ มาทำแบบนี้หรอ
พอสามี ไม่เข้าข้างมากๆ
แม่เขาโกรธ บอกว่าระหว่างแม่กับเมีย แกเลือกเองนะ ถ้าพ่อแม่เราไม่มาเยี่ยมหลานก็ไม่ต้องมา
และทะเลาะกันหนักมาก
เราพาลูกมาบนบ้านให้ดูการ์ตูนกลบเสียง ไม่อยากให้ลูกเครียด
(อยากพาลูกไปเดินข้างนอก ออกไปทานข้าว หรือเดินห้าง แต่ขับรถมาเลยเหนื่อย)
เราเข้าใจสามีดีว่าถ้าเลือกเราก็โดนด่า หาว่าลืมพ่อแม่ เลือกแม่ก็ต้องอยู่นี่
ซึ่งงานเขาไม่มีปัญหาเพราะเราขับไปส่งได้ไม่ไกล เราขายของที่ไหนก็ได้
แต่สภาพจิตใจมันแย่นี่สิ เห้อ....
เรากับสามีมีคำตอบนะ แต่ว่า ใจดี ใจอ่อนไปมั้ง เพราะก็ห่วงเขาเหมือนกัน
ปล.พิมพ์ผิดคำไหนขอโทษด้วยนะคะ
แม่สามีรักหมามากกว่าหลาน (ขอให้เป็นภาคสุดท้ายเถอะคะ)
แต่ทำไงได้เราแต่งงานกับสามีและก็ต้องเป็นเสมือนครอบครัวเดียวกัน
ไปมาหาสู่กันเพราะหลานคิดถึงบ้าง
ตอนที่ตั้งอันที่แล้วๆอยากตอบกลับเหมือนกันแต่เรามีลูกเลย วุ่นกับลูก ไหนจะขายของวันเสาร์-อาทิตย์อีก
กว่าจะมีเวลาก็เลยไปหลายวัน ก็กลัวไม่มีคนอ่าน
ขอโทษมาในที่นี้ด้วยค่ะ
เข้าเรื่องนะคะ
เมื่อวันศุกร์ผ่านมา แม่สามีได้โทรมาตอนดึก และร้องไห้
เรารีบปลอบใจ ตอนนั้นลูกหลับ เลยปลุกสามีมาคุยกับเขา
ได้ความว่า (ขอสมมุติแทนพี่สาวสามีว่ารัน ส่วนแฟนเขาว่า เร)
พี่รันกับเรไม่กลับบ้าน ตั้งแต่ไปฮันนีมูนตอนหลังงานแต่ง ก็หายไปเลย
ปล่อยค่าน้ำอาหารการจัดงานทั้งหมดที่แม่สามี
และพี่รันบอกไม่กลับบ้านแล้ว ตอนนี้อยากอยู่เป็นครอบครัวกับแฟน ไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้น
เขาอยากให้เรากับสามีย้ายมาอยู่นี่ เพราะไม่มีรถออกไปข้างนอก
และ ถ้าเขาไม่สบายจะทำไง
สามีเราพูดประชดไปว่า "ทีแบบนี้มาเห็นหัวผมกับแฟน รักหมามากก็อยู่กันไปเถอะ"
เราอึ้งเลยคะ โห คุณพูดแรงไปป่าวแม่คุณนะ
เขาบอกมันจริงไหมละ? แม่เขาประชดหาว่ารักเมียมากกว่าแม่
และโกรธวางสายไป
พอตอนเช้า วันหยุดของสามี แม่กับพ่อเรามาหา บอกว่า "เมื่อคืนแม่แฟนลูกโทรหา อยากให้เราไปอยู่บ้านนั้น"
เราถามกลับไปว่า แล้วแม่กับพ่อบอกเขาไปว่าไง
พ่อบอก ตามใจลูก แต่ถ้าไปนั่น แม่กับพ่อไม่มาเยี่ยมหนูนะ เพราะไม่อยากทะเลาะกัน ค่อยออกมาเจอข้างนอก หากเขาถามบอกว่าไม่ว่าง จบ
เราบอก ไม่อยากไป อยากอยู่นี่ ขนาดอยู่ไม่กี่วันยังแย่อยู่ทั้งชีวิต สุขภาพจิตเสีย ชัวร์
แม่เราขี้สงสารบอก ให้ไปเถอะหนู แม่สงสารแฟนหนูเดี๋ยวเขาไปนินทาว่าไม่ดี ติดแฟนมากกว่าแม่ของตน ญาติๆฝั่งนั้นจะดูถูกเอา
สามีเราบอก รักแม่ครับแต่เรื่องนี้ มันเรื่องใหญ่ ใจนึงก็ห่วงแม่แต่เราโตมีครอบครัวแล้ว ควรแยกมากกว่าเพราะมากคนก็มากความ
แม่กับพ่อเห็นด้วย
สักพักพี่รัน โทรมาบอก "หมาข่วนแม่เมื่อเช้าให้อาหาร ดันทะเลาะกันเอง แม่ไปห้าม แต่โดนลูกหลง และเป็นครั้งแรกที่แม่ตี หมาคงโมโห เลยข่วนให้
"
สามีเราต่อว่า ให้กลับบ้าน เขาไม่สนใจบอกว่า แกห้ามหมาได้คนเดียวในบ้านก็รับผิดชอบไปเองสิ แล้ววางสายติดต่อไม่ได้
พ่อกับแม่เรา ใจดีมาก บอก ถ้าไม่อยากอยู่ก็ไปกลับก็ได้หนู บ้านนี้ไม่ไปไหนหรอก ห่วงแม่หนูเถอะเป็นอะไรไหม
สามีเลยสอบถามอาการทางมือถือ โดนข่วนไม่เยอะ แต่ที่น่ากลัวคือตอนนี้
เขาออกจากบ้านไม่ได้ ออกทีก็ขู่จะกัดท่าเดียว
และเขาไม่กล้าตี กล้าดุกลัวไม่รัก เขาไปง้อหมา โดนเอาไก่ทอด คลุกข้าว ให้มัน แต่มันขู่จะกัด พอให้อดข้าวก็ทุบประตูกระจก จนร้าวไปหลายบาน
สามีเป็นห่วงเลยให้เราขับรถไปหา ส่วนพ่อกับแม่กลับบ้านเขา
ช่วยซ่อมประตูไปหลายบาน และล่ามโซ่พร้อมตีไปตัวละที ให้จำ
แม่กับพ่อสามีขอร้อง ให้มาอยู่ด้วยเพราะเขาคุมหมาไม่อยู่แน่ๆ
แล้วบ้านที่เราอยู่ให้ปล่อยเช่า หรือขาย
เห้ย พ่อแม่เราอุตส่าห์ยกให้ มาทำแบบนี้หรอ
พอสามี ไม่เข้าข้างมากๆ
แม่เขาโกรธ บอกว่าระหว่างแม่กับเมีย แกเลือกเองนะ ถ้าพ่อแม่เราไม่มาเยี่ยมหลานก็ไม่ต้องมา
และทะเลาะกันหนักมาก
เราพาลูกมาบนบ้านให้ดูการ์ตูนกลบเสียง ไม่อยากให้ลูกเครียด
(อยากพาลูกไปเดินข้างนอก ออกไปทานข้าว หรือเดินห้าง แต่ขับรถมาเลยเหนื่อย)
เราเข้าใจสามีดีว่าถ้าเลือกเราก็โดนด่า หาว่าลืมพ่อแม่ เลือกแม่ก็ต้องอยู่นี่
ซึ่งงานเขาไม่มีปัญหาเพราะเราขับไปส่งได้ไม่ไกล เราขายของที่ไหนก็ได้
แต่สภาพจิตใจมันแย่นี่สิ เห้อ....
เรากับสามีมีคำตอบนะ แต่ว่า ใจดี ใจอ่อนไปมั้ง เพราะก็ห่วงเขาเหมือนกัน
ปล.พิมพ์ผิดคำไหนขอโทษด้วยนะคะ