เริ่มต้นด้วยเช้าที่อากาศหนาวเย็นอุณหภูมิประมาณ 7 องศาของเดือนมกราคมในกาฐมาณฑุ
ผู้คนส่วนใหญ่พากันออกมาตากแดด บ้างจ่ายตลาด บ้างทำพิธีทางศาสนา บ้างก็เริ่มออกไปทำมาหากิน

อากาศยิ่งหนาวคนยิ่งเหงา แต่คนเดียวคงไม่เหงาเท่าสามคน

ทุกๆ เช้าถนนเส้นหลักสายเล็ก คับคั่งไปด้วยทุกสรรพสิ่งตั้งแต่คนตัวน้อย จักรยาน ยันรถบรรทุก
คนมากมายเริ่มเบียดเสียดเพื่อเข้าคิวรอน้ำดื่มน้ำใช้จากส่วนกลาง ในขณะที่รถราก็ต้องฟ่าฟันก็ช่วงแออัดเหล่านี้ไปให้ได้

แม้ว่าถนนสายหลักส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยคนและรถ แต่ถนนย่านทาเมลช่วงเช้ากลับเงียบเหงาราวเมืองร้าง

สำหรับคนเนปาลส่วนใหญ่ จักรยานก็เป็นมากกว่าอุปกรณ์ออกกำลังกาย ตื่นมาก็ปั่น ปั่นเพื่อเลี้ยงตัวเอง