ผมถือว่าฟุตบอลไทยวันนี้ ดีขึ้นมาอีกขั้นจากรุ่นเก่าๆ คือ ถึงแม้จะ 4-0 เรายังพยายามวิ่ง พยายามสู้ มีความเป็นนักกีฬามากขึ้น
ไม่เหมือนที่ผ่านๆมา เมื่อแม็ท Asian Game ที่เราแพ้ในบ้านยังคงติดตาผม ที่เมื่อเราพ้ายแพ้ เราเริ่มใช้อารมณ์ เราขาดสปีริต
นั่นคือสิ่งที่ผมเห็นในพัฒนาการที่ผ่านมาของฟุตบอลทีมชาติไทย ทำให้ผมกลับเชียร์ทีมชาติอีกครั้ง
และด้วยสิ่งที่ผมพูดมาเหล่านั้น ต่อให้ทีมชาติไทย จะโดนยำเละเป็นหมูสนาม มากกว่าวันนี้ซํกแค่ไหน
ผมก็ยังคงจะเชียร์ต่อไป เพื่อให้กำลังใจและการพัฒนาที่ดีขึ้นของฟุตบอลไทย
สิ่งที่เรายังขาดคือ ความแข็งแกร่งของร่างกาย, ระบบการเล่นที่เสมอต้นเสมอปลายกว่านี้, เกมรับที่เหนียวแน่กว่านี้ แค่การปิดเกมส์ที่แน่นอนกว่านี้
ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ยังต้องใช้เวลา... และการสร้างนักฟุตบอลจาก อคาเดมี่ต่างๆ ซึ่งต่อไปนอกจาก Skill แล้วยังต้องพิจรณา ความแข็งแกร่งและรูปร่างมากขึ้น หากเราต้องการออกไปสู่ระดับที่สูงกว่า อาเซี่ยน เพราะความสม่ำเสมอในระบบการเล่น และ ความแข็งแกร่ง เรายังเป็นรองอยู่มาก รวมทั้งประสบการณ์การเล่นกับทีมใหญ่ๆ เพื่อยกระดับจิตใจ ลดความประหม่าในการแข่งขันลง และย้ำอีกครั้ง เรื่องเหล่านี้ต้องใช้เวลา และการบริหารจัดการที่ดี
สิ่งที่แปลกใจในการกลับมาเชียร์คือ เรามีกองแช่งกลับมาด้วย ไม่ให้กำลังใจนักแตะ เหยียดหยามนักแตะ และถึงขั้นมีการเหยียดหยามกองเชียร์ทีมชาติไทย
ด้วย Attitude นักบอลยุคปัจจุบัน ความพยายามที่พวกเค้ามี ทำให้ผมแปลกใจเล็กๆว่าด้วยเหตุใดหนอพวกเค้าถึงมีความรู้สึกแบบนั้น
จริงๆแล้วผมเลิกดูฟุตบอลไทย และก็เหยีดหยามการทำงานของสมาคม การคัดสรรค์นักแตะ และอื่นๆอีกมากมาย
ซึ่งโค้ชที่ชาติไทยอย่าง ซิกโก้ เองผมก็ยังเคยพูดว่า นั่นมันเด็กบิ๊กหอย ไม่ได้ตำหนิว่าซิโก้ไม่เก่ง แต่ไม่ให้คนอื่นมีโอกาศบ้าง ไม่ว่าจะฟรฺอมดีฟรอมแย่แค่ไหน
แต่นั่นมันคืออดีตที่ผ่านมา ลีกไทยเริ่มแข็งแรงขึ้น.... การคัดสรรค์ตัว มีควาโปร่งใสมากกว่าเมื่อก่อนมากในยุคเด็กเส้น และที่สำคัญที่สุดคือ Attitude ในเกมส์เปลี่ยนไป การมีวินัย ไม่มีใครเมามาลงสนามก่อนแข่งขัน หรือแม้แต่แมตเล็กๆ การวิ่งสู้ฟัดไม่ถอยแม้จะโดนนำ
ผมสงสัยและเจ็บใจแทนนักฟุตบอล และแฟนบอลหลายๆคนที่เห็น และยกระดับทั้งการเชียร์ และ ยกระดับนักบอลไทยขึ้นมาให้มีมาตรฐานมากกว่าที่เป็นอยู่... ซึ่งแปลกใจที่ยังมีอีกหลายคน อยากให้บอลไทย ถอยหลังลงคลอง...
เราร่วงจากระดับเอเซีย มาแทบจะเป็นฟุตบอลตำบล เป็นสิบปีแล้ว... แล้วมันจะไม่มีทางกลับไปได้หรอกถ้าไม่มีแรงสนับสนุนที่ดี มันมีแต่จะลงเหวลงไปเรื่อยๆ
วันนี้มีข้อผิดผลาดหลายจุด.. แพ้ขาดลอย มันไม่น่าเจ็บใจเท่า...
ไม่เหมือนที่ผ่านๆมา เมื่อแม็ท Asian Game ที่เราแพ้ในบ้านยังคงติดตาผม ที่เมื่อเราพ้ายแพ้ เราเริ่มใช้อารมณ์ เราขาดสปีริต
นั่นคือสิ่งที่ผมเห็นในพัฒนาการที่ผ่านมาของฟุตบอลทีมชาติไทย ทำให้ผมกลับเชียร์ทีมชาติอีกครั้ง
และด้วยสิ่งที่ผมพูดมาเหล่านั้น ต่อให้ทีมชาติไทย จะโดนยำเละเป็นหมูสนาม มากกว่าวันนี้ซํกแค่ไหน
ผมก็ยังคงจะเชียร์ต่อไป เพื่อให้กำลังใจและการพัฒนาที่ดีขึ้นของฟุตบอลไทย
สิ่งที่เรายังขาดคือ ความแข็งแกร่งของร่างกาย, ระบบการเล่นที่เสมอต้นเสมอปลายกว่านี้, เกมรับที่เหนียวแน่กว่านี้ แค่การปิดเกมส์ที่แน่นอนกว่านี้
ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ยังต้องใช้เวลา... และการสร้างนักฟุตบอลจาก อคาเดมี่ต่างๆ ซึ่งต่อไปนอกจาก Skill แล้วยังต้องพิจรณา ความแข็งแกร่งและรูปร่างมากขึ้น หากเราต้องการออกไปสู่ระดับที่สูงกว่า อาเซี่ยน เพราะความสม่ำเสมอในระบบการเล่น และ ความแข็งแกร่ง เรายังเป็นรองอยู่มาก รวมทั้งประสบการณ์การเล่นกับทีมใหญ่ๆ เพื่อยกระดับจิตใจ ลดความประหม่าในการแข่งขันลง และย้ำอีกครั้ง เรื่องเหล่านี้ต้องใช้เวลา และการบริหารจัดการที่ดี
สิ่งที่แปลกใจในการกลับมาเชียร์คือ เรามีกองแช่งกลับมาด้วย ไม่ให้กำลังใจนักแตะ เหยียดหยามนักแตะ และถึงขั้นมีการเหยียดหยามกองเชียร์ทีมชาติไทย
ด้วย Attitude นักบอลยุคปัจจุบัน ความพยายามที่พวกเค้ามี ทำให้ผมแปลกใจเล็กๆว่าด้วยเหตุใดหนอพวกเค้าถึงมีความรู้สึกแบบนั้น
จริงๆแล้วผมเลิกดูฟุตบอลไทย และก็เหยีดหยามการทำงานของสมาคม การคัดสรรค์นักแตะ และอื่นๆอีกมากมาย
ซึ่งโค้ชที่ชาติไทยอย่าง ซิกโก้ เองผมก็ยังเคยพูดว่า นั่นมันเด็กบิ๊กหอย ไม่ได้ตำหนิว่าซิโก้ไม่เก่ง แต่ไม่ให้คนอื่นมีโอกาศบ้าง ไม่ว่าจะฟรฺอมดีฟรอมแย่แค่ไหน
แต่นั่นมันคืออดีตที่ผ่านมา ลีกไทยเริ่มแข็งแรงขึ้น.... การคัดสรรค์ตัว มีควาโปร่งใสมากกว่าเมื่อก่อนมากในยุคเด็กเส้น และที่สำคัญที่สุดคือ Attitude ในเกมส์เปลี่ยนไป การมีวินัย ไม่มีใครเมามาลงสนามก่อนแข่งขัน หรือแม้แต่แมตเล็กๆ การวิ่งสู้ฟัดไม่ถอยแม้จะโดนนำ
ผมสงสัยและเจ็บใจแทนนักฟุตบอล และแฟนบอลหลายๆคนที่เห็น และยกระดับทั้งการเชียร์ และ ยกระดับนักบอลไทยขึ้นมาให้มีมาตรฐานมากกว่าที่เป็นอยู่... ซึ่งแปลกใจที่ยังมีอีกหลายคน อยากให้บอลไทย ถอยหลังลงคลอง...
เราร่วงจากระดับเอเซีย มาแทบจะเป็นฟุตบอลตำบล เป็นสิบปีแล้ว... แล้วมันจะไม่มีทางกลับไปได้หรอกถ้าไม่มีแรงสนับสนุนที่ดี มันมีแต่จะลงเหวลงไปเรื่อยๆ