สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรานะ เขียนไม่ค่อยจะถูกเหมือนกัน  ^^ เเต่ก็อยากจะเตือนภัยเพื่อนๆทุกคนทั้งผู้หญิงเเละผู้ชาย ที่มีเเฟนเเล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน ---> เข้าเรื่องเลยละกัน ตอนนี้เราเรียนอยู๋ปี 3 เราคบกับเเฟนมา 3 ปี 3 เดือนค่ะ เเต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว เเฟนเราเป็นรุ่นน้อง เค้าอยู่ปี 2  เราคบกันตั้งเเต่อยู่ ม.ปลาย เราเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งเเต่ประถมจนจบมัธยมเลยคะ รู้จักกันมาเกือบ 10 ปี ก็พอจะรู้นิสัยเค้ามาบ้างก่อนจะคบกัน พอเราจบ ม.6 เราก็ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อน เเต่ก็คุยกันทุกวันค่ะ เเฟนเราเป็นคนขี้หึงมาก เเม้เเต่เพื่อนที่เป็นกระเทยก็หึง เพื่อนผู้หญิงก็ยังหึง อารมณ์ร้อน เราก็ยอมเค้าตลอดนะ เวลาทะเลาะกัน เมื่อคนนึงเป็นไฟ อีกคนนึงก็ต้องเป็นน้ำ ไม่งั้นก็ทะเลาะกันไม่เลิก เราคบกันโดยที่พ่อเม่ ญาติพี่น้องรับรู้ทั้งสองฝ่ายค่ะ เค้าไปรับไปส่งเราอยู่บ่อยๆ ไปที่บ้านเราบ่อยมาก เเต่เค้าไม่เคยพาเราไปที่บ้านเค้าเลย อาจเป็นเพราะพ่อเเม่เค้าไม่ค่อยอยู่บ้านด้วยมั้งคะ กลัวคนอื่นจะมองไม่ดี อันนี้ก็พอจะเข้าใจ เราเคยเจอพ่อเเม่เค้าก็ไม่กี่ครั้งอะ  ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมีคนอื่นเลยค่ะ เเม้เเต่เพื่อนผู้ชายยังไม่ค่อยจะมีเลย เราออกไปร้านน้ำชากับเพื่อนตอนสามสี่ทุ่มยังทะเลาะกันเลยคะ ตอนเราอยู๋ปี 1 เรากลับบ้านบ่อยมาก กลับไปหาเค้าเกือบทุกอาทิตย์เลย (ก็คนมันคิดถึงอะเนอะ ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย คนมีเเฟนจะเข้าใจดี เวลาที่ต้องห่างเเฟนมันคิดถึงขนาดไหน)  ปกติเเฟนเราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่เลยคะ ไม่เคยตามเพื่อน เป็นตัวของตัวเอง มีเหตุผล มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ เเต่เวลาทะเลาะกันก็ด้วยเหตุผลที่ไม่ค่อยเป็นเหตุผลเท่าไหร่ ตามประสาคนเป็นเเฟนกัน จนเเฟนเราจบ ม.6 ก็มาเรียนมหาวิทยาลัยในจังหวัดเดียวกันกับเรา เเต่คนละที่กัน เราเป็นคนพาเค้าไปสอบสัมภาษณ์เองคะตอนนั้น  พอได้ที่เรียนเรียบร้อยเเล้ว เราก็ทราบมางว่ามีเพื่อนเค้าจากโรงเรียนเดียวกันที่ ได้เรียนในคณะเดียวกัน เอกเดียวกันกับเค้า 2 คน ผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายหนึ่งคน ซึ่งเราก็รู้จัก เเล้ะเค้าก็รู้ว่าเราสองคนเป็นเเฟนกัน เราก็จัดการขอไลน์เพื่อนเค้าเลยค่ะ เเล้วเราก็เลือกที่จะคุยกะเพื่อน ผู้หญิงมากกว่า เพราะคิดว่าบางทีเพื่อนผู้ชายอาจจะช่วยแฟนเรา เวลาเเฟนเราโกหก เหมือนที่ผ่านมา หลังจากนั้นเวลามีปัญหาอะไรเราก็คุยกะเพื่อนผู้หญิงคนนี้ตลอดเเต่ก็ไม่ได้คุยกันทุกเรื่อง เราขอเรียกผู้หญิงคนนี้ว่า สุ นะ ปกติเรากะเเฟนจะเจอกันอาทิตย์ละครั้งหรือสองครั้ง เวลาเราไปหาเเฟนตอนเสาร์ อาทิตย์ เราก็เคยไปกินข้าวกับสุก็หลายครั้ง เราก็เห็นว่าเค้าก็ช่วยเราบ้างเวลาเราทะเลาะกับเเฟน เวลาเเฟนเรามาหา บางครั้งก็พาสุมาด้วย เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะสุก็ไม่มีเเฟน จนเเฟนเราขึ้นปี 2 เราก็เข้าใจเเหละว่ากิจกรรมเยอะ เพราะเราก็เคยผ่านจุดนั้นมาเเล้ว หลังๆมาเราไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน ปกติเสาร์อาทิตย์ไหนที่เราไม่กลับบ้านเราจะอยู่กับเเฟนตลอดค่ะ เวลาไปหาเเฟนที่ห้องบางทีก็เจอหมวกของผู้หญิงตั้งอยู่ เเต่เเฟนเราบอกว่าของสุ เพื่อนอีกคนยืมใส่เเล้วลืมไว้ที่ห้อง ครั้งหลัง ครั้งหลังอีกเจอของใช้ส่วนตัวของผู้หญิง เหมือนไปซื้อของมาอะ เเต่ยังไม่ได้เอาออกจากถุง ก็มีพวกผ้าอนามัย ยาสระผม ยาสีฟันไรพวกนี้ เเฟนเราก็บอกว่าสุฝากไว้ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ด้วยความที่ไว้ใจเเฟน เเต่เค้าไม่เคยไว้ใจเราเลยค่ะ ระเเวงตลอด เราก็ไม่ได้สวยอะไรมาก พาออกงานได้ไม่อายคนคะ 555  มีคนเข้ามาคุยบ้าง จีบบ้างเเต่ก็ไม่เคยสนใจคะ มีครั้งนึงที่เราเคยกะเพื่อน ผช เเต่เราเเค่ประชดเเฟนเรา เเค่อยากให้เค้าสนใจเราเหมือนเมื่อก่อน เาเราไม่ได้คิดอะไรเลย เเฟนเราโกรธมาก หลังจากนั้นเราก็ไม่คุยอีกเลย เพราะเเฟนเราบล็อคเฟช ผช คนนั้น 55 เรายอมรัยว่าเราก็ผิด ไม่ควรทำเเบบนั้น เราเป็นคนขี้งอนคะ เเต่เหตุผลก็มาจากเเฟนเรานั่นเเหละคะ หลายครั้งที่เราก็หงุดหงิดตัวเองเหมือนกันว่าทำไมชอบงี่เง่า ขี้งอน เเต่เราก็รักเเฟนเรามาก หลังๆเราเจอกันเเต่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลย ไปไหนมาไหนก็ไม่บอกเหมือนเมื่อก่อน  เค้าชอบเเอบไปเที่ยวผับ กินเหล้ากับกลุ่มเพื่อนซึ่งในกลุ่มก็มีเเต่เพื่อน ผญ เป็นส่วนใหญ่ เราก็เข้าใจเเหละว่าเพื่อน เต่เเฟนเราเราก็ห่วง ก็หวงเป็นธรรมดาที่ไปกะ ผญ เราจับได้ตลอดเเต่เค้าก็ปฏิเสธว่าไม่ได้ไป เราก็เฉยๆ ไม่อยากทะเลาะ เราเคยถามสุ สุก็ช่วยโกหกเเฟนเราอีก ยิ่งหลัง ๆเค้าตามเพื่อนมากเลยอะ ใช้เเต่เสื้อผ้าของใช้เเพง ๆ เราก็เตือนเค้าด้วยความหวังดีนะ มีได้เเต่บางทีก็ฟุ่มเฟือยเกินไป เค้าก็ต่อว่าเราอีก ว่าเรื่องของเค้า เงิบเลยคะ หลังๆกลายเป็นคนละคน ไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก จนวันนึงเค้าบล๊อกเบอร์โทรศัพท์เรา บล็อกเฟช ไลน์ ไอจี ทุกทางเลยคะ เราติดต่อเค้าไม่ได้ จะไปหาเค้าก็ไม่อยู่ที่หอ ไม่รู้จะไปหาที่ไหน เเล้วเค้าติดต่อเพื่อนเรามาบอกว่าเดี่ยวเค้ามาหาเอง เเล้วเค้าก็มาจริงๆคะ มากับเพื่อนสี่คน หนึ่งในนั้นคือ สุ คะ เค้ามาบอกเลิกเรา เเล้วก็กลับไป เราพยายามทุกทาง เค้าบอกยังไงเค้าก็เลิก ฝันสลายหมดเลยค่ะ ทุกอย่างที่วางเเผนเอาไว้ พอเค้าบอกเลิกเราเสร้จเค้าก็กลับไป เราร้องไห้หนักมาก ดีที่มีเพื่อนเรามาอยู้เป็นเพื่อนคืนนั้น เเต่พอเพื่อนกลับไป เราก็คิดมากเหมือนเดิมคะ จึงตัดสินใจขับรถมอไซไปหาเค้าตอนเที่ยงคืน ไปคนเดียวคะ ไม่กลัวอะไรเลยตอนนั้น นึกเเค่ว่าให้ได้เจอเค้า เราจะไปตามเค้ากลับมา พอไปถึงที่หอ เราไม่มีกุญห้องเค้าหรอกคะ เราไปเคาะประตูห้องอยู่นานมาก ก็ไม่ยอมเปิด ทั้งๆที่ไฟก็เปิดอยู่ เราก็สงสัยว่าทำไมถึงไม่เปิด พอสักพักก็ได้ยินเสียงคนเดินมากลอนที่ประตูอีกชั้นนึง เเล้วไฟก็ปิดไป เราทำอะไรไม่ถูก เเต่ก็นึกในใจว่ายังไงก็ต้องเจอเค้าให้ได้ จนสุดท้ายเราตัดสินใจปีนเข้าไปทางหลังห้อง พอเราปีนไปถึงเค้าก็เปิดประตูออกมาดูด้วยความตกใจว่าเราเข้าไปได้ยังไง เเต่เราเงิบยิ่งกว่าเพราะ สุนอนอยู่ในห้องด้วย คิดดูนะคะว่าเตียงห้องเค้าเเต่ 3.5 ฟุต เเล้วเค้าเป็นคนตัวใหญ่ นอนคนเดียวก็เต็มเเล้วคะ พอเข้าไปถึงสุก็ถามเเฟนเราด้วยเสียงงัวเงียมาคะ ว่าเสียงอะไรอะเอะอะ ทั้งๆที่ไฟพึ่งปิดไฟไม่ถึง ห้านาที เราถามเเฟนเราว่าทำไมถึงมานอนอยู๋ด้วยกัน เค้าก็อ้างสารพัด สุก็เเก้ตัวไปเรื่อย หาว่าเราอคติกับเค้า ใส่ร้ายเค้า ทั้งไที่เราไม่ได้พูดอะไรสักคำ เพราะทั้งจุก ทั้งอึ้ง เงิบ พูดไม่ออก ได้เเต่ร้องไห้ พอสักพักเพื่อนเค้ามาก็สามคน รุมด่าเราสาพัดเลยคะ ว่าเราไปใส่ร้ายสุ เราก็ไม่ตอบโต้อะไร พูดไม่ออกคะนาทีนั้น ทุกคนปกป้องสุ รวมทั้งเเฟนเราด้วย พออีกวันเพื่อนเค้าขึ้นตัสในเฟชด่าเราเสียๆหายๆ เราทั้งสุด้วย เเฟนเราบอกไม่รู้เรื่อง หลังจากเลิกกันไปเราพยายามติดต่อเเฟนเรานะ ได้คุยกันบ้างไม่ได้คุยบ้าง ไปหาก็เจอบ้างไม่เจอบ้าง เเล้วเพื่อนเค้าก็บล็อกเราหมดทุกทางเหมือนกันคะ ไม่รับรู้อะไรเลย จนวันนึงมีเพื่อนเค้ามาบอกกับเราว่า เเฟนเรากับสุ คบเป็นแฟนกันเเล้ว ทั้งที่พึ่งบอกเลิกเราไปไม่กี่วัน เเล้วเเฟนเราก็ย้ายอเค้าบอกว่าไม่อยากให้เราไปหาเค้าอีก เเต่จริงๆคือ เค้าย้ายไปอยู่ด้วยกันกับสุ เพราะตอนเเรกสุอยู่หอใน เราไม่คิดเลยว่าวันนึงคนที่เรารักที่สุด จะทำให้เราเสียใจมากที่สุด เจ็บที่สุด ถึงตอนนี้เราจะเลิกกันเเล้ว เเต่เราก็ยังเค้าอยู่ ยังคิดถึง เเต่เค้าคงไม่กลับมาเเล้วตั้งเเต่เลิกกันเราตามง้อเค้าอยู๋เดือนกว่า เค้าก็ไม่สนใจ ไปหาที่หอใหม่ก็ไล่ให้กลับอย่างกะหมา เเล้วเราก็หยุดไปสักพักอยากให้เค้าคิด ได้อยู่กับตัวเองบ้างเราก็ส่งดอกไม้ไปง้อก็ไม่มีประโยชน์เค้าบอกให้เราเลิกยุ่งกับเค้า จนตอนนี้เราไม่ได้ติดต่อกันเลยคะ ก็หวังว่าวันนึงเค้าคงจะได้รับผลกรรม เหมือนที่เค้าทำไว้กับเราคะ สุดท้ายก็อยากจะฝากให้เพื่อนคิดนะคะว่า เราระวังเเต่ศัตรู คนที่ไว้ใจเราไม่เคยระวัง เเละคนที่ทำร้ายเรา ได้เจ็บปวดที่สุด คือ คนที่เราไม่ระวังนี่เเหละ