สวัสดีค่ะ เราคบกับแฟนนานๆ(5ปี) แล้วมีอาการเหมือน เรารอคอยให้เขามารักมาสนใจ เราทำทุกวิธีที่เราทำได้เพื่อให้เขาสนใจ แต่พูดไปเท่าไหร่ เขาก็เหมือนเมินเฉย เพิกเฉยกับความรู้สึกที่เราพูดไป พอถึงเวลาเราบอกเลิกไปเขาก็โกรธว่าเรื่องแค่นี้บอกเลิกทำไม? แต่เรื่องแค่นี้ที่เขาหมายถึงนั่นคือทั้งหมดของความรู้แย่ๆที่เราแบกไว้? เรารู้สึกว่าตอนนี้เราไม่ใช่แค่น้อยใจ แต่เราต้องการเวลา ต้องการให้ใส่ใจความรู้สึกของเราบ้าง การที่เราถูกทิ้งขว้างความรู้สึก ถูกเมินกับการที่เราอยากพูดเรื่องความสัมพันธ์ เช่น เรากำลังพูดระบายความอึดอัดในใจออกไป เขาก็ขอไปอาบน้ำ ขอนอน บางครั้งอยู่ด้วยกัน เรานั้งร้องให้อึดอัดในใจ เขาก็ทำเหมือนหลับๆ ให้เรื่องตรงนั้นมันผ่านไปที เราอยากรู้ว่ามันน่ารำคาญมากไหมกับสิ่งที่เราเป็น ทำไมไม่พูดให้เคลียร์? ทำไมไม่บอกเลิกมาเลยให้จบ? เราไม่อยากเสียใจหรือมานั่งน้อยใจบ่อยๆ?