19 ตุลาคม 2558 “อำลาอาลัยอุบลเมืองแห่งบัวงาม”
    เช้านี้เราต้องเก็บสัมภาระ เตรียมตัวบินกลับใต้ (กลับบ้านเรา ลูกรออยู่ 555 ) เช้านี้เราไม่กินอาหารของโรงแรม อยากหาอะไรที่อร่อยๆขึ้นชื่อของเมืองอุบลกินมากกว่า หลังจาก cheak out เรียบร้อยก็แอบกระซิบถามหน้าเคาเตอร์ว่า “ช่วยแนะนำร้านอาหารเช้าที่อร่อยๆขึ้นชื่อของเมืองอุบลให้หน่อยค่ะ” ได้ข้อมูลมาแล้วค่ะ ร้านนี้เป็นร้านโบราณ หมายถึงขายมานาน ชื่อว่าร้าน “สามชัย” อยู่ไม่ไกลจากที่พักของเรา สภาพร้านค่อนข้างโบราณ เราสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ทั้งที่วันนี้เรามีกันแค่สองคน เนื่องจากน้องอ๋อยติดภาระต้องส่งนักเรียนไปโรงเรียนวันแรก” อาหารร้านนี้อร่อยสมคำร่ำรือจริงๆ โดยเฉพาะชาร้อน (สาวกชา แบบเราขอคารวะ) เมนูเช้านี้ เกาเหลาเลือดหมู ไข่กระทะ และข้าวหมูแดง รับประทานชาร้อน กาแฟ และปาท่องโก๋ (ฟิลเวอร์)

เสร็จแล้วเราไปยังสัญลักษณ์ของเมืองอุบลราชธานีทันที หากไม่มาสถานที่แห่งนี้ เหมือนมาไม่ถึงอุบลราชธานี ใช่ค่ะเราไปชมเทียนพรรษาขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ตั้งอยู่ในบริเวณทุ่งศรีเมือง ซึ่งอยู่ใจกลางเมืองบริเวณหน้าศาลากลางจังหวัด เป็นสวนสาธารณะประจำเมืองที่มีสภาพภูมิทัศน์งดงาม มีประตูทางเข้า 4ทิศ 4 ประตู คือ อุบลเดชประชารักษ์  อุบลศักดิ์ประชาบาล อุบลการประชานิตย์ และอุบลกิจประชากร ภายในสวนมีสิ่งก่อสร้างที่สำคัญ คือ อภิมหาเทียนพรรษาเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2542 และเป็นแหล่งที่หล่อหลอมจิตศรัทธาของชาวอุบลราชธานีให้เป็นหนึ่งเดียว

ใกล้ถึงเวลาเดินทางกลับ เรามีนัดกับคุณยุวดี เพื่อคืนรถที่สนามบิน ก่อนเข้าสนามบินต้องหาของฝากติดไม้ติดมือไปฝากเพื่อนฝูงที่พังงา ซึ่งของฝากที่ขึ้นชื่อก็เป็นตระกูลหมูค่ะ หมูยอ หมูแผ่น หมูหยอง แหนม กุนเชียง แจ่วบอง ฯลฯ น้องอ๋อยแนะนำมาแล้วค่ะว่าร้านไหนอะไร (ขอไม่เปิดเผยชื่อร้านนะค่ะ)
    คุณยุวดีมารับรถเช่าคืนอย่างเรียบร้อย ไม่มีปัญหาใดใด ไม่มีรอบบุบสลาย เรามีการแลกเปลี่ยนนามบัตร และชัดชวนคุณยุวดีให้มาเที่ยวใต้ พังงาบ้านเรา (ก็บ้านเราก็สวยไม่แพ้ที่ใดในโลก) ระหว่างรอน้องอ๋อย เราก็ได้จับจ่ายซื้อของอีกรอบในร้านขายของฝากบริเวณสนามบิน เป็นร้านจำหน่ายผลิตภัณฑ์โครงการส่งเสริมศิลปาชีพในสมเด็จพระราชินี โดยกรมทหารราบที่ 6 ซึ่งจำหน่าย ผ้าทอมือ จำพวกเสื้อผ้า ผ้าพันคอ กระเป๋าต่างๆราคาไม่แพงเลย ก็ได้ไปหลายชิ้นเหมือนกัน ก่อนขึ้นเครื่องน้องอ๋อยมารับและพาไปกินอาหารอีกมื้อก่อนกลับ เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวไก่มะระโบราณ ในตัวเมืองอุบลอีกครั้ง ดีนะที่เราโหลดกระเป๋าแล้ว ไม่ไกลจากสนามบินค่ะ อร่อยมากด้วยเป็นก๋วยเตี๋ยวที่ชามใหญ่มากๆ การตกแต่งร้านก็น่านั่ง เหลือบดูนาฬิกา เราต้องรีบค่ะ ก่อนจะตกเครื่อง
เครื่องบินทะยานออกจากสนามบินอุบลราชธานี มุ่งหน้าสู่สนามบินดอนเมือง ตึกรามบ้านช่องที่ดูใหญ่โต เริ่มเล็กลง แม่น้ำมูลที่กว้างใหญ่ เริ่มดูเหมือนลำธารสายเล็กๆ สายตาเราเฝ้ามองจนสุดสายตา และให้สัญญากับตัวเองว่า “เราจะกลับมาอีกครั้ง อุบลราชธานี”
    “อุบลเมืองแห่งบัวงาม แม่น้ำสองสี มีปลาแซบหลาย หาดทรายแก่งหิน ถิ่นไทยนักปราชญ์ ทวยราษฎร์ใฝ่ธรรม งามล้ำเทียนพรรษา ผาแต้มก่อนประวัติศาสตร์ ฉลาดภูมิปัญญาท้องถิ่น ดินแดนอนุสาวรีย์คนดีศรีอุบล”