เราเป็นคนใช้เส้นทางถนนพญาไท ผ่านหน้าตึกวรรณสรณ์ หรือตึกอาจารย์อุ๊ทุกวัน
ทั้งขับรถ และเดินผ่าน ข้ามถนนไปมา
เด็กๆ หนูๆ จะทราบดีว่าช่วงปิดเทอม หรือเช้าเย็นตรงทางข้ามด้านหน้าจะมีรปภ.มากั้นจราจร เพราะเด็กๆ เยอะ

แต่วันธรรมดาเช้าๆ อย่างนี้ยังไม่มีค่ะ
วันนี้รอข้ามถนนจากเกาะกลางใต้สะพานข้ามแยก เราเดินข้ามมาจากบีทีเอส น้องๆ คงนึกออก ก็จะมาหยุดรอที่เกาะกลางนี้
เรารู้จังหวะไฟแดงแยกนี้ดีค่ะ พอไฟจากถนนฝั่งตึกซีพี 3 หมดก็จะเป็นไฟเขียวให้ฝั่งตึกแบบทิสท์มา จะใช้เวลาไม่นาน และ...รถน้อย

ช่วงจังหวะรถใกล้หมด ซึ่งเรารู้ว่าไฟจะแดงละ และฝั่งที่เรายืนคอยจะข้ามได้ ก็จะมีผู้ใหญ่บางคนที่ทำงานแถวนั้นแร่ะ เริ่มจะข้าม
แต่.....ไฟยังไม่ไปเหลือง กะแดงนะ เขาจะรีบข้ามตัดถนนกัน

เรามองไปฝั่งแบ๊บทิสท์ มีรถคันหนึ่งกำลังห้อเต็มที่ เพราะไฟใกล้เข้าเหลืองแล้ว เราเห็น ก็มองพวกผู้ใหญ่อย่างเคืองๆ จะรีบทำไม

จากนั้น....มีน้องม.ปลายคนนึงข้ามจากฝั่งตึกอุ๊มา นางค่อยๆ เดินค่ะ และในหูสองข้างมี Small Talk เสียบหูอยู่
เดินแบบไม่มองรถจากฝั่งแบ๊บทิสท์ ไม่มองด้วยว่าไฟให้ข้ามไหม (อาจมองแต่เราไม่รู้ ไฟคนข้ามยังแดง) และที่สำคัญ.....
คนเก๋งคันนั้นห้อแบบเริ่มพ้นแยกถนนมาแล้ว  เราตาค้างงงง มองน้องคนนั้นเดินแบบ Slow Life มาก มองทั้งรถ และน้องคนนั้น

เรารู้สึกโกรธค่ะ ทำไมถึงเดินไม่ดูรอบตัวแบบนี้ และเราเข้าใจรถเก๋งนะ คาดว่าตาค้างพอควร
มันไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรทั้งนั้น เมื่อเด็กม.ปลายข้ามพ้นมา เราตะโกนว่า "น้องทำไมไม่ดูทางดูรถ"
แต่คำพูดเราลอยหายไป เพราะนางเสียบหู ไม่ได้ยินค่ะ
พอรถเก๋งคันนั้นพ้นแยกมาได้ ไฟก็เปลี่ยนเป็นเหลือง และแดง

ถ้าเราเป็นรถเก๋ง เรายอมรับนะ ว่าเราจะเร่งให้ผ่านให้ทันกับไฟ (ใครจะว่าเรายอมรับค่ะ)

แต่เราโกรธน้องคนนั้นมาก ฝากเด็กๆ ทั้งหลายในทุกห้องที่แท๊กนะ อย่าละเลยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

ปอ.ลิง ขอบอกนะว่าแยกนั้น ถ้าข้ามจากฝั่งตึกอุ๊ไปทางบันได BTS มันมีมุมอับที่จะมองรถฝั่งแบ๊บทิสท์ไม่เห็นค่ะ เป็นช่วงโค้งนิดๆ และมีเสาบีทีเอสบังด้วย
ตอนเดินกลับออฟฟิศมานั่งพิมพ์นี่ เราเดือดปุดๆๆๆ คิดไปหมด ถ้ามีเหตุเกิดเราจะเป็นพยานให้รถเก๋ง ถ้าน้องคนนั้นโดนลากไปกับถนนเราจะ....
ขอโทษน้องด้วย เราคิดไม่ดีกับเธอจริงๆ

แท๊กห้องสยามเยอะหน่อยเพราะเด็กๆ เยอะ
แท๊กห้องรัชดา อยากให้คนขับรถที่ผ่านทางนี้บ่อยๆ หรือมีลูกหลานบอกเตือนด้วย
แท๊กปัญหาสังคม เพราะการเสียบ Small Talk ควรมีสติกับรอบข้างด้วย