“ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก” ตะลุยจีน 21 วัน ผ่านกัมพูชา เวียดนาม สุดทางที่กำแพงเมืองจีน ขากลับล่องเรือผ่านลาว นั่งรถไฟเป็นส่วนใหญ่ ไม่นั่งเครื่องบินเลย

ตอนที่ 13 คุนหมิง จีน

ถึงแล้ว 10.00 น. สถานีคุนหมิงสวยงาม คนเยอะมาก เป็นปกติของเขา แต่เราดูอย่างกับมีการชุมนุมใหญ่
คุนหมิงมีพื้นที่ 21,501 ตร.กม. มากกว่ากทม. 12 เท่า ประชากร 4 ล้านคน รายได้ต่อหัวต่อปี 27,719 บาท น้อยกว่ากทม.เกือบ 4 เท่า
                                  
                                  
จากสถานีรถไฟคุนหมิง สอบถามจากตำรวจจ เดินออกจากสถานีเลียวขวาไป 300 เมตร ถึงทางแยก เลี้ยวซ้าย 100 เมตรนั่งรถเมล์สาย 154 ไปสถานีขนส่งสายใต้ อยู่นอกตัวเมืองออกไปไกลทีเดียว ขนาดรถไม่ติดยังใช้เวลาถึง 1 ชม. คนที่นี่เรียก ลาวว่า ลาอู่                               
                                  
รถเมล์ไปสุดสายที่สถานีขนส่ง มีห้างใหญ่ทำอาคารจำลองแบบรถโค้ช ชื่อสถานีขนส่งคือ South Coach Station
                                  
วิ่งหาห้องน้ำก่อนอื่น เพราะบนรถไฟปิดห้องน้ำก่อนถึงปลายทางครึ่งชั่วโมง ห้องน้ำแต่ละห้องล้วนมีอุนจิ จับจอง ทุกห้องล็อคไม่ได้ เปิดอ้าซ่าทุกห้อง ไท่เจออุนจิ ก็เจอ คนนั่งยองยืนรอห้องที่ได้ยินเสียงชักโครก ห้องล็อคไม่ได้จึงใช้วิธีนั่งหันหลังให้ประตู

หลังจากซื้อตั๋วไปห้วยทรายได้แล้ว ป้าก็ไปเที่ยว ด้วยรถไฟฟ้า ซึ่งเริ่มที่สถานีที่อยู่ตรงข้ามสถานีขนส่งรถบัส เป้าหมายคือเมืองมหาวิทยาลัย

รถไฟฟ้าที่คุณหมิงเหมือนที่ฉงชิ่ง สถานีที่ขึ้นอยู่บนอากาศ วิ่งลงดินบ้าง มุดลงใต้ดินบ้าง โผล่บนดินขึ้นบนอากาศ 6 สถานีถึง University Town
                                    
ฟลุคมากเจอน้อง Lynn แห่ง Yunnan National University  นั่งรอรถเมล์อยู่นาน ไม่มีวี่แววว่ารถจะมา จึงเดินคุยกัน เข้าไปชมมหาวิทยาลัยแห่งชาติยูนนาน เด็กไทยมักไปเรียนคอร์สสั้นๆ ภาคฤดูร้อนที่นี่ หรือที่ม.คุนหมิง หน้าร้อนของคุนหมิงอากาศเย็นสบาย หน้าหนาวที่นี่ก็ไม่หนาวจัดเหมือนทางปักกิ่ง แต่ก็หนาวกว่าไทย แล้วเดินกลับไปที่สถานีขึ้นรถไฟฟ้ากลับไปที่สถานีขนส่งสายใต้ คุนหมิงเป็นเมืองหลวงของยูนนาน ม.ยูนนานจึงเป็นม.ที่ใหญ่ที่สุดในคุนหมิง
                                        
คุนหมิงเป็นเมืองท่ามกลางแสงแดด แตกต่างจากกวางโจวและหนานหนิง ที่ร่มรื่นและสวยงามใต้เงาไม้ใหญ่ แต่ที่คุนหมิงมีอาคารทันสมัยมากมาย ที่สูงกว่าต้นไม้ ดูเหมือนเพิ่งสร้างมาไม่นาน ระหว่างทางที่นั่งรถเมล์ผ่าน เป็นคูน้ำที่เหมือนเป็นที่รองรับน้ำเสียมากกว่าส่งน้ำไปใช้ เพราะน้ำสีเขียวไม่ไหลไปไหนเลย แต่ข้างคูน้ำทั้ง 2 ข้างปลูกไม้ยึดดินกันน้ำเซาะสีเขียวลักษณะเป็นสร้อยๆย้อยลงข้างล่างแน่นขนัด
อากาศที่คุนหมิงกำลังเย็นสบาย ไม่หนาวเหมือนทางตอนเหนือ แต่ลมแรงทีเดียว อุณหภูมิไม่น่าจะเกิน 26 องศา
แฟชั่นผ้าลูกไม้กำลังมาแรงที่คุนหมิง
                                                         
                                          
เรานั่งอยู่ที่สถานีขนส่ง ด้านหน้าของสถานีเป็นสถานีรถไฟฟ้า
ห้องน้ำที่สถานีขนส่งไม่มีประตู สาวจีนนั่งหันหน้าออก ไม่มีการปกปิดใดๆ เราเดินผ่านก็ยิ้มให้ด้วย แต่เราคนไทย นอกจากหันก้นให้แล้ว ยังชักชายเสื้อลงคลุมก้นอีกด้วย ห้องนี้สะอาดที่สุดแล้ว
                                          
เขาทำรูโถส้วม ไว้ข้างหน้า เขาตั้งใจให้หันหลังออกอยู่แล้ว พอหันหน้าออก ถ้าเล็งไม่ดี อุนจิมันจะไม่ลงรู เวลาชักโครกน้ำลงแค่ขอบ มันจึงไม่ลง แต่จนท.ก็ล้างทุกครึ่งชม.
                                            
สินค้ายอดฮิต ที่สถานีขนส่งและบนรถไฟทางไกลคือเพาเวอร์แบ็งค์ไม่มียี่ห้อ คิดเป็นเงินไทย 400 บาท คนซื้อกันเยอะที่สถานีขนส่ง คนขายเดินกันขวักไขว่  เห็นพวกเขาซื้อกันแล้ว ก็แปลกใจว่าทำไมจึงกล้าซื้อของแบบนั้นใช้
เจอนักท่องเที่ยวไทยบนรถนอนที่ไปห้วยทราย ไปเที่ยวแชงกรีล่ากันมา โอ๊ต วิทย์ และ ปอ
                                            
                                            
การเดินทางไกลคนจีนนิยมใช้บริการรถไฟมากกว่ารถยนต์ ที่พักผู้โดยสารรถยนต์จึงไม่คึกคักและแออัดเหมือนที่สถานีรถไฟ กว่าจะรู้ว่าในที่พักรอรถมีเต้าเสียบที่ใช้ได้อยู่บ้าง ก็ใกล้เวลารถออกแล้วจึงชาร์จแบ็ตได้ไม่มาก
                                            
รถบัสออกทุ่มตรง เป็นรถนอน 2 ชั้น 32 ที่นอน เราซื้อชั้นล่าง คนละ 380 หยวน
รถจอดให้ปลดทุกข์ 2 ครั้ง ครั้งแรก 22.30 น. ครั้งที่ 2 ตี 3 ครั้งที่ 3 จอดนอนตอน 6.00 น. ห้องน้ำเป็นรางปูนยาวเหมือนกับรางสแตนเสส ค่าบริการคนละ 1 หยวน จ่ายเงินผิดคิดว่าเป็นแบ็งค์ 10 หยวน เจ้าของชี้จะเอาแบ็ง ค์ 10 เราก็ให้เขาดูว่ามันก็ 10 เหมือนกันจนครั้งที่ 3 ใช้ไฟฉายส่องดูจึงรู้ว่าเป็นแบ็งค์ 50 ....อึมมมม...เขาก็ซื่อสัตย์นะ

ตอนนี้เขาจอดให้นอน เพื่อรอด่านเปิด แต่เขาดับเครื่องยนต์อากาศไม่ถ่ายเท อบอ้าว คนอื่นๆ นอนเงียบกริบ เราจะต้องออกไปหาที่นั่งรอข้างล่างซะแล้ว!
อาหารเช้าที่จอดรอด่านเปิด โจ๊กกับไข่ ร้านนี้ 2 สาวลาว พูดไทยได้ โจ๊กจีนก็แค่ข้าวต้มเละๆ ใส่ถั่วเขียวเล็กน้อย มีปริมาณข้าวน้อยมาก ไม่มีรสชาติใดๆ มีโถน้ำตาลวางไว้ให้เติม

มื้อนี้ 3 คน รวมทั้งโอ๊ตด้วย 12 หยวน โจ๊ก เรียกว่า โจว ไข่เค็ม เรียกว่า เสียนตั้น
                                        
ผ่านด่านโมฮัน Mohan Port ต้องหอบของลงผ่านด่านเช้านี้ เครื่องสแกนยังไม่เปิด
ผ่านด่านตม.บ่อแตนเข้าลาวจ่ายคนละซาวบาท
ที่ด่านนี้มีห้องน้ำนั่งยอง สภาพที่คนไทยคุ้นเคย ค่าบริการ 1 หยวน ข้างๆทางขึ้น มีผักชีฝรั่งขึ้นเองงามมาก ห้องน้ำอยู่บนไหล่เขาค่ะ

เมื่อผ่านเข้าสู่ประเทศลาว จากที่เคยวิ่งเรียบเงียบเสียง รถก็โขยกตามสภาพถนน มีเสียงเปลี่ยนเกียร์เป็นระยะ ถนนผ่านซอกเขาแคบมาก เวลารถใหญ่วิ่งสวนกันต้องชะลอหรือหยุดรอให้ผ่านไปทีละคัน ต่อจากด่านก็เป็นจุดตรวจ เป็นเรื่องของคนรถที่ต้องดำเนินการ พวกเราก็นอนรออยู่บนรถ
สภาพป่าและต้นไม้เริ่มคุ้นเคย ที่จุดตรวจมีต้นตะขบด้วย
มีการขยายถนนบางช่วง แล้วขึ้นเขาลงเขาวกไปวนมา เหมือนทางสายแม่ฮ่องสอน ตอนเป็นถนน 2 เลน ถนนโล่งแทบไม่มีรถสวนเลย ต่างกับตอนออกจากจีน มีรถบรรทุกวิ่งมากมาย มีบางช่วงต้องรอและสลับกันไป ยิ่งตอนขึ้นเขาทางแคบ รถผ่านได้ทีละคัน เสียเวลามาก ระยะทางจากคุนหมิงถึงห้วยทราย 700 กม. พอๆ กับกทม.-เชียงใหม่ ใช้เวลา 20 ชม. ถ้านับตามเวลาท้องถิ่นของจีนที่ต่อกันพอดี แต่เวลาท้องถิ่นที่ลาวเท่ากับไทย เมื่อเข้าเขตลาวจึงต้องหมุนเข็มนาฬิกาถอยหลังไป 1 ชม.