สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ตอนอ่านนิยาย เรารู้สึกว่า เหมือนตัวเรื่องจะโฟกัสไปที่ชะตากรรมของวายูน นางเอกเสียมาก ว่าเธอเข้มแข็งอย่างไร ลำบากมากเพียงใดกับการตั้งครรภ์โดยไม่มีพ่อ
ตัวนิยาย เราเข้าใจว่าเจตนาสอนผู้หญิงให้รักนวลสงวนตัว อย่าใจอ่อนกับผู้ชายไม่ว่าเขาจะดูดีมั่นคงมากเพียงใดก็ตามค่ะ
และยังสะท้อนถึงชะตากรรมของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์โดยผู้ชายไม่ยอมรับว่ามันบัดซบได้มากแค่ไหน (เหมือนซัดทานค่านิยมทางสังคมไปด้วยว่าควรเห็นใจไม่ควรซ้ำเติม) นางเอกไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย ไม่ได้ร่าน
เธอแค่ผิดพลาด และชดใช้ความผิดพลาดแบบสาหัส
นิยายสมัยก่อนจะมีเรื่องสไตล์นี้หลายเรื่อง มณีร้าวของทมยันตีก็คล้ายๆกัน
ตัวนิยาย เราเข้าใจว่าเจตนาสอนผู้หญิงให้รักนวลสงวนตัว อย่าใจอ่อนกับผู้ชายไม่ว่าเขาจะดูดีมั่นคงมากเพียงใดก็ตามค่ะ
และยังสะท้อนถึงชะตากรรมของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์โดยผู้ชายไม่ยอมรับว่ามันบัดซบได้มากแค่ไหน (เหมือนซัดทานค่านิยมทางสังคมไปด้วยว่าควรเห็นใจไม่ควรซ้ำเติม) นางเอกไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย ไม่ได้ร่าน
เธอแค่ผิดพลาด และชดใช้ความผิดพลาดแบบสาหัส
นิยายสมัยก่อนจะมีเรื่องสไตล์นี้หลายเรื่อง มณีร้าวของทมยันตีก็คล้ายๆกัน
mameaw9 ถูกใจ, Travel Animal ถูกใจ, ความเหงาคือความกล้าหาญ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1219477 ถูกใจ, amakin ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1729509 ถูกใจ, toytoytoy ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 2915155 ขำกลิ้ง, พิเศษใส่ใจ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 893875 ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 10
ในชีวิตจริง ไม่มีใครเป็นพระเอกแบบในนิยายหรอกครับ
เรื่องนี้ เค้าอยากเสนอแง่มุมว่า
ทุกคนมีโอกาสตัดสินใจพลาดได้ทั้งนั้นแหละ
ทั้งจากความตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ หรือรู่เท่าไม่ถึงการ
พระเอก นางเอก หรือใครๆ คือตัวละครที่เห็นได้ในชีวิตจริง
ไม่ใช่แค่ในนิยาย ที่พระเอกต้องดีไม่มีที่ติ
หรือถ้าไม่ดี ก็ต่องมีเหตุผลมารองรับ
จริงๆแล้วบทแบบนี้ดีนะ เรียลดี ว่ามั้ย????
เรื่องนี้ เค้าอยากเสนอแง่มุมว่า
ทุกคนมีโอกาสตัดสินใจพลาดได้ทั้งนั้นแหละ
ทั้งจากความตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ หรือรู่เท่าไม่ถึงการ
พระเอก นางเอก หรือใครๆ คือตัวละครที่เห็นได้ในชีวิตจริง
ไม่ใช่แค่ในนิยาย ที่พระเอกต้องดีไม่มีที่ติ
หรือถ้าไม่ดี ก็ต่องมีเหตุผลมารองรับ
จริงๆแล้วบทแบบนี้ดีนะ เรียลดี ว่ามั้ย????
สมาชิกหมายเลข 1522178 ถูกใจ, คุณหนูเสียงดนตรี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1219477 ถูกใจ, toytoytoy ทึ่ง, นึกนิดหน่อย ถูกใจ, พิเศษใส่ใจ ถูกใจ, มิตรภาพกับความกล้าหาญ ถูกใจ, เฮงศรีดำ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2476284 ถูกใจ, Mariaom ถูกใจรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
พูดถึงบทประพันธ์ 'รักเร่' ทำไมเขียนให้พระเอกเป็นคนแบบนี้นะ ถ้าไม่อย่างนั้นก็วางเรื่องให้คู่กับ 'นิโคไล' ไปเลยดีกว่าไหม
คืออย่าไปโทษน้านิตยาอย่างเดียวเลย ตอนที่รู้ว่าวายูนท้อง ตอนนั้นน้านิตยายังไม่เข้ามาด้วยซ้ำ
รามิลก็ทำท่าตกใจ แล้วบอกวายูนว่ายังไม่พร้อม คือตัวเองก็มีการมีงานทำอย่างดี ตำแหน่งก็ดี เงินเดือน
ก็น่าจะพอเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียได้อย่างสบาย ถึงแม้ตอนแรกจะกะทันหัน แต่พอนางเอกโดนน้าตัวเองจัดหนักต่อหน้าขนาดนั้น
แล้วตัวเองมีเวลาทบทวนภายหลัง ก็ไม่คิดที่จะทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งลงไปเลยเหรอ ไม่ขอพูดถึงว่าโครงเรื่อง
พระเอกต้องแต่งงานแล้วเดี๋ยวจะเสียเส้นเรื่องไปนะ เพราะเส้นเรื่องสามารถคงอยู่ได้อย่างเดิม
แต่นักเขียนระดับนี้ น่าจะมีวิธีทำให้พระเอกดูดีกว่านี้ หรือทำให้พระเอกเข้าใจอะไรผิดก็ได้ แล้วจึงสมควรให้นางเอกยอมให้อภัย
จริงอยู่ความเกรงใจน้าผู้มีพระคุณนั้นเป็นสิ่งดี แม้พระเอกจะไม่เต็มใจ แต่นี่มันเรื่องของการต้องใช้ชีวิตไปกับคนอื่นทั้งชีวิต
คุณน้าไม่ได้มาใช้ชีวิตด้วยสักหน่อย เล่นคลุมถุงชนเหมือนยุค 60-70 ปีที่แล้วเลย คือยิ่งนางเอกท้องด้วย ยิ่งต้องฮึด
และมีความกล้าที่จะตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองใหญ่เลย ลูกเมียเรา แล้วยัยน้านิตยาก็ไม่ใช่พ่อแม่ เงินทองก็ไม่ต้องพึ่งพาแล้ว
สร้างครอบครัวตัวเองกับคนที่รักไม่ดีกว่าเหรอ แทนที่จะคิดไปยอมแต่งงานกับหญิงอื่น
ขอโทษครับ เขียนเสียยาวเลย อยากระบายน่ะ อิอิอิ คือดูแล้วเสียความรู้สึกกับพระเอกมากเลย
อันนี้ไม่เกี่ยวกับอ๋อมนะครับ พูดถึงตัวละคร 'รามิล' อย่างเดียวเลย
ไม่รู้ว่าตอนคุณโสภาคเขียนเรื่องนี้ แกไม่รู้สึกประดักประเดิดในตัวรามิลเลยหรือไง เพื่อนๆ ว่าไง