เราเดินไปอเมริกกาคนเดียว เพราะเที่ยวบินที่สามีไปนั้นเต็มเเล้ว
เอาสัมภาระไปไม่เยอะระบุว่าเที่ยว 9 วัน ใช้วีซ่าท่องเที่ยว B1/B2 ยังไม่ได้ทำวีซ่าเเต่งงาน
ยังไม่รู้ว่าท้ายสุดจะมาทำกรีนการ์ดที่นี้หลังจากอยู่ครบ3เดือนขึ้นไปหรือไม่ เพราะตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่ ตม. จะให้เราอยู่ที่นี้กี่วัน หากให้น้อยเราก็จะกลับไทย
จองตั๋วเครื่องบินจริงทั้งไปเเละกลับ ให้อยู่ใน 9 วันนี้ให้ตรงกับที่ยื่นเรื่อง
เที่ยวบินเราจะเป็น BKK - Shanghai , Shanghai - JFK พอเราไปถึงที่ชางไฮ่ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเกือบตี 1 ที่นี้ไม่ได้เปิดบินตลอด24 ชม. ไม่มีพนักงานทำงานที่นี้ บรรยากาศเงียบเหงา
(ขอโทษที่ไม่มีรูปเนื่องจากความจำเต็มตอนนั้นก็ไม่คิดว่าจะรีวิว ก็คิดว่ารูปไม่จำเป็นเลยลบๆออกไปก่อน)
เวลาประมาณ8โมงของที่นั้นก็เริ่มมีคนมาต่อเเถวรอ Check in
Flight เรา Boarding time 10.45 am.
Check in เสร็จก็รอขึ้นเครื่อง
...
ถึงเเล้ว...วู๊วววววววว ตอนนี้ก็อยู่ที่สนามบิน JFK
ตอนที่อยู่ใน Immigration รอคิวยาวมาก เค้าจะเเยกเป็น2 ฝั่ง ฝั่งสำหรับคนถือพลาสปอร์ตอเมริกา ไปด้านนั้นมีเครื่องที่สามารถสเเกนพลาสปอร์ต เเละถ่ายภาพคุณ เเละผ่านขั้นตอนกันง่ายๆอย่างรวดเร็ว ส่วนเราถือพลาสปอร์ตไทย ก็ต้องมายืนต่อคิวอีกฝั่งนึง ที่คนทั่วราชอาณาจักรมา
เราอยู่ในนั้นต่อคิวประมาณเกือบ2 ชม. พอเรามาถึงเจ้าหน้าที่
เราก็เซย์ฮัลโหลเเละหาเรื่องคุยก่อนเลย ก่อนอื่นขอบอกว่าภาษาอังกฤษเราอ่อนมากค่ะ เเต่เรากล้าพูด
เรา : Hi sir, How are you?
จหท: I'm good. and You?
เรา : I'm so exciting. This's my first time.
จหท : Where're you come form?
เรา : I'm come from Thailand,sir. Have you even been in Thailand?
จหท: No, I want to go too but my wife don't wanna go.
เรา : But is very nice country sir. if you go you gonna like it.
จหท : How much money do you have for this trip? Do you have $10,000?
เริ่มงงเเล้วเรา เห้ย 10000 ดอลล่า เราควรจะตอบมีหรือไม่วะ?สรุปความผิดพลาด คิดเลขไม่ทัน เราตอบ..
เรา : Yes, I got it. (เอาเเล้วไงมันจะเป็นปัญหาสำหรับด่านต่อไปของเรา ตอบอะไรเนี้ย ตอนนั้นยังไม่รู้ตัว)
จหท : Are you sure?
เรา : emmm.. yes sir.
เจ้าหน้าที่ก็ติกให้เรา เเละปล่อยเราไป พร้อมระบุ Immigration ให้เราอยู่ที่นี้ได้6เดือน
(คือขออธิบายนิดนึงค่ะ ที่อเมริกา ใบอิมมิเกรชั่นนั้นถามหมดว่า เราพักที่ไหน ให้เขียนที่อยู่ นำสัตว์เลี้ยง นำอาหาร หรืออะไรมามั้ย เอาเงินมาถึง 10000 ดอลล่าหรือไม่ มีประมาณเท่าไหร เราคิดว่าไม่สำคัญ เเต่ที่ไหนไหน ทุกช่องสำคัญหมดจร้า พอเค้าถามมาเราก็ตื่นเต้น )
มาด่าน2 เราก็ Say hi เจ้าหน้าที่ๆด่านนี้ก็ Say hi เเต่พอมาดูใบอิมมิเกรชั่นเรา เค้าไม่พูดเลย เค้าบอก ไปทางโน้น!!! เราก็งง คนก่อนหน้าเราเค้าออกไปทางรับกระเป๋าเเล้ว ทำไมให้เราไปตู้นั้น พอเราเดินเข้าไปก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ 1 คนนั้น เค้าก็คุยกับเราตัวต่อตัว
กลัวววมาก เริ่มสั่น จะโดนส่งกลับมั้ยเนี้ย!!!
มาถึงเหตุการณ์ที่เราทำไมถึงตอบคำถามอย่างหวุดหวิด เพราะเราตื่นเต้น เเละมาคนเดียว กลัวเค้าส่งกลับ เเถมไปติ๊กช่องนำเงินมา 10000 ดอล ซวยยยยยเเล๊ววว!!!!
เรา : Hi sir.(ยิ้มมมมหวานให้ ไม่ว่าจะยังไงเราต้องยิ้มไว้ก่อน ห้ามตื่นเต้น)
จหท : Hi, Are you alone?
เรา : Yes sir. I'm alone. Traveling with a travel agent. Usually I gonna come with friends. I have 2 more friends. But one friend not ready. and one more friend can't get a visa. and what should I do? I already bought a ticket after I got a visa. And I think ok. Let's try let's do it.
จหท : Where're you stay in US?
เรา : In ... Hotel, at Woodbridge Ave. NY
จหท : Where do you travel?
เรา : I'm gonna go to NYC, Philadellphia, Washington D.C and Niagara Falls.
จหท : How long you will been here?
เรา : 9 days sir.
จหท : How much money do you have now?
เรา : emmmm.. errrr.. I have a little bit because I'm already paid everything.
จหท : About..?
เรา : emmm..
จหท : Do you have enough $10,000?
เรา : $10,000 is How much in Thai Baht? Ehhhh I don't got it. Can I use my mobile, please ? I gonna use calculator.
จหท : Sure!!
(เราเริ่มคิดได้เเละว่าเเมร่งต้องประมาณ 3 เเสนกว่าบาท กับการเดินทางเเค่ 9 วัน กรูจะเอาเงินมาทำไมเยอะๆ) ในขณะที่คิดตัวเลข เเต่ในสมองคิดคำตอบหาตัวรอดให้ได้ โง่ก็โง่วะ
เรา : OMG!!! 10,000 Dollars is too much. I say yes because of I think he asked me to be Thai bath. And I forgot dollars. I'm very stupid. (ตำรวจขำเรา)
จหท : So, How much do you have?
เรา : emm..
เรามีประมาณ 40000THB.
เรา : Emmm.. I have about 1000 dollars. [$500 for shopping and $500 for emergency]
จหท : Ahhhh... ok. And Do you have some food? What do you bring ? Because of you mark it again? (ยื่นใบอิมมิเกรชั่นให้ดูที่เราติ๊กถูก)
เรา : I have only snack here sir. (ชูในมือที่หิ้วมาให้เค้าดู) Do you want some? (ตำรวจขำเราอีกละ) I bought at the airport in Thailand.
จหท : Ahhh.. Only that? ok go!!! (ชี้นิวให้เราไปทางออกที่ชาวบ้านเค้าออกกัน เเต่เราก็ยังไม่เข้าใจ)
เรา : Go... Where ?
จหท : Where're you want to go. Let's go. Done!!!
เรา : Haaaa haha Yeayyyy.. give that back to me. (เรายังโง่อีก บอกให้เค้าส่งอิมมิเกรชั่นคืนมาให้เรา)
จหท : Noooo, for me.
เราก็ยังเถียงเเบบงงๆ บอกเลยว่าโง่มาก
เรา : Ahooow why not? I don't have to take it anymore?
จหท : Yes.
เรา : Okeyyy thak you so muchhhhh....
เเละเเล้วตำรวจก็ปล่อยเราไปลันลาในอเมริกาได้ เดินทางคนเดียวไม่ใช่เรื่องยากหากเรามีสติ
สรุปติดอยู่ในนั้นมา 3 ชม. รวมทั้งต่อคิวทุกด่าน
ท้ายสุดที่อเมริกา รถเข็นคันเล็กก็เสียตังนะคะ $6 มีตู้ให้หยอดเรียญ ถ้าของเยอะก็จะมีคนมาเข็นสัมภาระให้ เเต่จ่ายเท่าไหรไม่ทราบ เเต่เราไม่รู้เราก็ไปดึงรถเข็นที่เค้าผูกเชื้อจากข้างนอกค่ะ ลากไม่ได้ก็ไม่มีคนมาบอก เพราะเรายังไม่เห็นตู้
สักพักด้วยความที่โง่นานมากก็มีวัยรุ่นจีนเดินมาชี้ตู้หยอดเรียญสำหรับเอารถเข็น เราเห็นเเล้วตกใจ โหหห.. ok ok thank you. ด้วยความที่เรางก เราไม่เอารถเข็นค่ะ เราลากเองหมดเลย อิอิ
[CR] ฉันเดินทางมาคนเดียวเเละเอาตัวรอดอย่างหวุดหวิด กับตม.เเละตำรวจที่สนามบิน JFK, USA
เอาสัมภาระไปไม่เยอะระบุว่าเที่ยว 9 วัน ใช้วีซ่าท่องเที่ยว B1/B2 ยังไม่ได้ทำวีซ่าเเต่งงาน
ยังไม่รู้ว่าท้ายสุดจะมาทำกรีนการ์ดที่นี้หลังจากอยู่ครบ3เดือนขึ้นไปหรือไม่ เพราะตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่ ตม. จะให้เราอยู่ที่นี้กี่วัน หากให้น้อยเราก็จะกลับไทย
จองตั๋วเครื่องบินจริงทั้งไปเเละกลับ ให้อยู่ใน 9 วันนี้ให้ตรงกับที่ยื่นเรื่อง
เที่ยวบินเราจะเป็น BKK - Shanghai , Shanghai - JFK พอเราไปถึงที่ชางไฮ่ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเกือบตี 1 ที่นี้ไม่ได้เปิดบินตลอด24 ชม. ไม่มีพนักงานทำงานที่นี้ บรรยากาศเงียบเหงา
(ขอโทษที่ไม่มีรูปเนื่องจากความจำเต็มตอนนั้นก็ไม่คิดว่าจะรีวิว ก็คิดว่ารูปไม่จำเป็นเลยลบๆออกไปก่อน)
เวลาประมาณ8โมงของที่นั้นก็เริ่มมีคนมาต่อเเถวรอ Check in
Flight เรา Boarding time 10.45 am.
Check in เสร็จก็รอขึ้นเครื่อง
...
ถึงเเล้ว...วู๊วววววววว ตอนนี้ก็อยู่ที่สนามบิน JFK
ตอนที่อยู่ใน Immigration รอคิวยาวมาก เค้าจะเเยกเป็น2 ฝั่ง ฝั่งสำหรับคนถือพลาสปอร์ตอเมริกา ไปด้านนั้นมีเครื่องที่สามารถสเเกนพลาสปอร์ต เเละถ่ายภาพคุณ เเละผ่านขั้นตอนกันง่ายๆอย่างรวดเร็ว ส่วนเราถือพลาสปอร์ตไทย ก็ต้องมายืนต่อคิวอีกฝั่งนึง ที่คนทั่วราชอาณาจักรมา
เราอยู่ในนั้นต่อคิวประมาณเกือบ2 ชม. พอเรามาถึงเจ้าหน้าที่
เราก็เซย์ฮัลโหลเเละหาเรื่องคุยก่อนเลย ก่อนอื่นขอบอกว่าภาษาอังกฤษเราอ่อนมากค่ะ เเต่เรากล้าพูด
เรา : Hi sir, How are you?
จหท: I'm good. and You?
เรา : I'm so exciting. This's my first time.
จหท : Where're you come form?
เรา : I'm come from Thailand,sir. Have you even been in Thailand?
จหท: No, I want to go too but my wife don't wanna go.
เรา : But is very nice country sir. if you go you gonna like it.
จหท : How much money do you have for this trip? Do you have $10,000?
เริ่มงงเเล้วเรา เห้ย 10000 ดอลล่า เราควรจะตอบมีหรือไม่วะ?สรุปความผิดพลาด คิดเลขไม่ทัน เราตอบ..
เรา : Yes, I got it. (เอาเเล้วไงมันจะเป็นปัญหาสำหรับด่านต่อไปของเรา ตอบอะไรเนี้ย ตอนนั้นยังไม่รู้ตัว)
จหท : Are you sure?
เรา : emmm.. yes sir.
เจ้าหน้าที่ก็ติกให้เรา เเละปล่อยเราไป พร้อมระบุ Immigration ให้เราอยู่ที่นี้ได้6เดือน
(คือขออธิบายนิดนึงค่ะ ที่อเมริกา ใบอิมมิเกรชั่นนั้นถามหมดว่า เราพักที่ไหน ให้เขียนที่อยู่ นำสัตว์เลี้ยง นำอาหาร หรืออะไรมามั้ย เอาเงินมาถึง 10000 ดอลล่าหรือไม่ มีประมาณเท่าไหร เราคิดว่าไม่สำคัญ เเต่ที่ไหนไหน ทุกช่องสำคัญหมดจร้า พอเค้าถามมาเราก็ตื่นเต้น )
มาด่าน2 เราก็ Say hi เจ้าหน้าที่ๆด่านนี้ก็ Say hi เเต่พอมาดูใบอิมมิเกรชั่นเรา เค้าไม่พูดเลย เค้าบอก ไปทางโน้น!!! เราก็งง คนก่อนหน้าเราเค้าออกไปทางรับกระเป๋าเเล้ว ทำไมให้เราไปตู้นั้น พอเราเดินเข้าไปก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ 1 คนนั้น เค้าก็คุยกับเราตัวต่อตัว
กลัวววมาก เริ่มสั่น จะโดนส่งกลับมั้ยเนี้ย!!!
มาถึงเหตุการณ์ที่เราทำไมถึงตอบคำถามอย่างหวุดหวิด เพราะเราตื่นเต้น เเละมาคนเดียว กลัวเค้าส่งกลับ เเถมไปติ๊กช่องนำเงินมา 10000 ดอล ซวยยยยยเเล๊ววว!!!!
เรา : Hi sir.(ยิ้มมมมหวานให้ ไม่ว่าจะยังไงเราต้องยิ้มไว้ก่อน ห้ามตื่นเต้น)
จหท : Hi, Are you alone?
เรา : Yes sir. I'm alone. Traveling with a travel agent. Usually I gonna come with friends. I have 2 more friends. But one friend not ready. and one more friend can't get a visa. and what should I do? I already bought a ticket after I got a visa. And I think ok. Let's try let's do it.
จหท : Where're you stay in US?
เรา : In ... Hotel, at Woodbridge Ave. NY
จหท : Where do you travel?
เรา : I'm gonna go to NYC, Philadellphia, Washington D.C and Niagara Falls.
จหท : How long you will been here?
เรา : 9 days sir.
จหท : How much money do you have now?
เรา : emmmm.. errrr.. I have a little bit because I'm already paid everything.
จหท : About..?
เรา : emmm..
จหท : Do you have enough $10,000?
เรา : $10,000 is How much in Thai Baht? Ehhhh I don't got it. Can I use my mobile, please ? I gonna use calculator.
จหท : Sure!!
(เราเริ่มคิดได้เเละว่าเเมร่งต้องประมาณ 3 เเสนกว่าบาท กับการเดินทางเเค่ 9 วัน กรูจะเอาเงินมาทำไมเยอะๆ) ในขณะที่คิดตัวเลข เเต่ในสมองคิดคำตอบหาตัวรอดให้ได้ โง่ก็โง่วะ
เรา : OMG!!! 10,000 Dollars is too much. I say yes because of I think he asked me to be Thai bath. And I forgot dollars. I'm very stupid. (ตำรวจขำเรา)
จหท : So, How much do you have?
เรา : emm..
เรามีประมาณ 40000THB.
เรา : Emmm.. I have about 1000 dollars. [$500 for shopping and $500 for emergency]
จหท : Ahhhh... ok. And Do you have some food? What do you bring ? Because of you mark it again? (ยื่นใบอิมมิเกรชั่นให้ดูที่เราติ๊กถูก)
เรา : I have only snack here sir. (ชูในมือที่หิ้วมาให้เค้าดู) Do you want some? (ตำรวจขำเราอีกละ) I bought at the airport in Thailand.
จหท : Ahhh.. Only that? ok go!!! (ชี้นิวให้เราไปทางออกที่ชาวบ้านเค้าออกกัน เเต่เราก็ยังไม่เข้าใจ)
เรา : Go... Where ?
จหท : Where're you want to go. Let's go. Done!!!
เรา : Haaaa haha Yeayyyy.. give that back to me. (เรายังโง่อีก บอกให้เค้าส่งอิมมิเกรชั่นคืนมาให้เรา)
จหท : Noooo, for me.
เราก็ยังเถียงเเบบงงๆ บอกเลยว่าโง่มาก
เรา : Ahooow why not? I don't have to take it anymore?
จหท : Yes.
เรา : Okeyyy thak you so muchhhhh....
เเละเเล้วตำรวจก็ปล่อยเราไปลันลาในอเมริกาได้ เดินทางคนเดียวไม่ใช่เรื่องยากหากเรามีสติ
สรุปติดอยู่ในนั้นมา 3 ชม. รวมทั้งต่อคิวทุกด่าน
ท้ายสุดที่อเมริกา รถเข็นคันเล็กก็เสียตังนะคะ $6 มีตู้ให้หยอดเรียญ ถ้าของเยอะก็จะมีคนมาเข็นสัมภาระให้ เเต่จ่ายเท่าไหรไม่ทราบ เเต่เราไม่รู้เราก็ไปดึงรถเข็นที่เค้าผูกเชื้อจากข้างนอกค่ะ ลากไม่ได้ก็ไม่มีคนมาบอก เพราะเรายังไม่เห็นตู้
สักพักด้วยความที่โง่นานมากก็มีวัยรุ่นจีนเดินมาชี้ตู้หยอดเรียญสำหรับเอารถเข็น เราเห็นเเล้วตกใจ โหหห.. ok ok thank you. ด้วยความที่เรางก เราไม่เอารถเข็นค่ะ เราลากเองหมดเลย อิอิ