1)เรื่องนี้ดราม่าคับ
2)ผมพึ่งเลิกกะเค้ามา1วัน
3)ผมมาระบายความอึดอัดใจ

          ผมรู้จีกเค้าตั้งแต่ มต้น ผมชอบเค้ามากและผมกับเค้าก้สนิทกนมากขึ้นเรื่อยๆไปไหนมาไหนด้วยกัน2คนตลอดเล่าเรื่องนู้นี้ให้ฟ้งคุยกันได้ทุกเรื่อง เค้ารู้จักครอบครัวผมผมก้รู้จักครอบครัวเค้า รู้ว่าเค้ามีปัญหาอะไรยังไงก้คอยช่วยมาตลอกทุกเรื่องเลย เราสองคนชอบทำไรเหมือนๆกันคุยกันทั้งวัน
แล้วก้มีทะเลาะกันบ้างช่วงที่ทะเลาะกันผมนึกว่าจะไม่ได้กลับมาคุยกันอีกแต่มันตัดกันไม่ขาดจิงๆ มีวันนึงเรานั่งกันอยู่ที่สวน เค้าพูดขึ้นมาว่าเค้ารู้นะว่าผมชอบเค้าจิงๆเค้าก้ชอบผมนะแต่เราคุยกันแบบนี้เป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า ถ้าเราเป็นแฟนกันอะพอเลิกกันมันจะมองหน้ากันไม่ติด ผมกลับมาบ้านก้เสียใจนะร้องไห้นิดหน่อยแบบกูก้ทำให้เยอะนะช่วยทุกๆเรื่องเลยแต่แบบเป็นแค่เพื่อนหรอ พอขึ้น มปลาย เราก้ยังสนิทกันเหมือนเดิมผมลองบอกชอบเค้าอีกรอบคำตอบก้เหมือนเดิม ผมก้ทำใจยอมรับละ  

เค้าก้บอกว่าถ้าผมไม่มีแฟนเค้าก้จะไม่มีแฟนเหมือนกันเราก้อยู่กันแบบนี้2คนไปเรื่อยๆนะ แต่แล้ววันนึงเค้าก้ไปมีแฟนตอนแรกผมก้ไม่รู้หรอกแต่เห็นเค้ามีรูปคู่ก้เลยไปถาม ช่วงที่เค้าไปมีแฟนนะคือช่วงที่ผมเหงาที่สุดแบบaloneมาก กลุ่มเพื่อนผมก้เป็นพวกไม่ค่อยชอบไปไหนไรงี้ ผมก้เลยต้องไปกินข้าวตามร้านอาหารคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียวอยู่กะตัวเอง

ละทีนี้เค้าก้ทักมาเกี่ยวกะเรื่องแฟนบอกว่ามันไมดีแบบนู้แบบนี้ผมก้บอกก้เลิกสิ เค้าก้เลิกกะแฟนเค้าเป็นการเลิกกันที่ค่อนข้างแรงมาก แล้วเค้าก้มาบ่นแบบเหงาร้องไห้ให้ฟังผมก้ยินดีรับฟังเค้านะ เค้าบอกไม่ชินเลยไม่มีคนมาเดินจับมือ ไม่มีคนมาบอกฝันดี เค้าก้บ่นเหงาผมเลยชวนเค้าออกมาเที่ยวกันละเค้าก้บอกชอบผมตอนนั้นผมก้มีคิดบ้างแหละคบเราประชดแฟนเก่ารึป่าว เค้าบอกเค้าชอบผมจิงๆชอบมาสักพักแล้วละทีนี้หลังจากวันที่ไปเที่ยวด้วยกันเค้าเริ่มคุยกะผมแบบมีหยอดมีแบบส่งติ้กเกอร์กอกันไรงี้ คุยกันสักพักก้เลยตกลงเป็นแฟนกันตอนนั้นผมดีใจมากทุกอย่างดูดีไปหมดแต่เหมือนเค้ายังรู้สึกเสียใจจากคนเก่าอยู่เค้าก้เที่ยวกลับดึกๆไปไหนไม่บอกไปนอนค้างบ้านคนอื่นแล้วพอผมพูดไรนิดหน่อยเค้าก้บอกอย่ามางี่เง่าผมก้เออไม่เป็นไร มีวันนึงผมไปฟังดนตรีclassicตรงม.ศีลปกรณ์ ตอนกลับบ้านสักสองทุ่มเค้าก้โทรบอกมาหาหน่อยมาหาได้ไหมขอร้องประมานนี้ผมก้แบบไปก้ได้ทั้งๆที่แบบเหนื่อยมากอะเพระาผมก้ออกจากบ้านแต่เช้า แต่ผมก้ยังไปหาเค้าละก้พาเค้ากลับบ้าน

เค้าแทบผิดนัดผมเกือบทุกครั้งแต่ผมก้ยอมรับได้ ผมทุ่มเทกับเค้าในทุกเรื่องไม่ว่าเค้าอยากได้ไรขอให้บอกผมหามาให้หมดแหละ ผมดูแลเค้าในทุกเรื่องแต่เหมือนเค้าไม่แคไรผมเลยแต่ผมก้ยังทนอยู่ เวลาเค้าอยากได้จะเอาอะไรให้ช่วยอะไรเค้าพูดดีมากแต่ผมก้ให้อภัยเค้าทุกเรื่องแหละ ผมก้ยังรักเค้าอยู่เวลาไปเที่ยวไปไหนด้วยกันมันรู้สึกดีมากเวลาอยู่ด้วยกันผมก้ยังมีความสุขกะเค้าตลอดเวลา ผมยอมรับข้อเสียของเค้าได้ทุกอย่าง แต่แล้ววันนึกผมกะเค้าก้ต้องเลิกกัน คือวันที่ก่อนจะเลิกผมกะเค้านัดไปกอนข้าววันเกิดของเค้าเองทั้งๆที่ตกลงกันไปแล้วแต่เค้าก้ยังโทรมาบอกว่าไปด้วยไม่ได้ตอบเช้าผมไม่รู้ว่ามีไรเกิดขึ้นผมก้เลยงอลๆเค้านิดนึงผมก้เลยพิมlineไปบอกประมานว่าผิดนัดอีกแล้วนะไรงี้แล้วเค้าก้โทรกลับมาหาแล้วก้ร้องไห้คือเค้ากำลังมีปัญหาครอบครัวอยู่เค้าบอกมันเป็นแบบนี้มานานแล้ว เค้าก้บอกว่าขอพูดตรงๆนะเราเป็นเพื่อนกันเถอะนะได้ไหมเค้าบอกไม่อยากมีแฟนตอนนี้อะมีแล้วเป็นแบบนี้ทุกที เค้าบอกเป็นเพื่อนเถอะนะขอร้องผมก้ถามผมทำผิดอะไรเค้าบอกไม่ได้ผิดแต่เป็นเพื่อนเถอะเค้าบอกไม่อยากให้ผมมารับรู้เรื่องแบบนี้มาเครียดเรื่องของเค้ามาเสียความรู้สึกกะเค้าไปมากกว่านี้ เค้ารู้ว่าตอนเป็นแฟนเค้าทำตัวไม่ได้เป็นแฟนทีดีเค้าบอกเค้าขอโทษจิงๆขอโทษสำหรับทุกๆตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมที่จะมีใคร

ผมก้รู้สึกเงิบๆอะเหมือนก่อนวันเลิกกันมันยังดีอยู่เลย แต่ก้รู้ว่าเค้ามีปัญหาที่ใหญ่พอสมควรก้คงต้องยอมรับรอเวลาว่าจะเป็นยังไงต่อไป ตลอดเวลาที่อยู่กะเค้ามาสี่ปีสำหรับผมมันดีมากเลย ไม่อยากเสียเค้าไปตอนนี้ยังทำใจไม่ได้