สมัยที่คาร์ลอสมาคุมทีมชาติไทยหนแรก สร้างความแตกตื่นฮือฮาให้กับวงการฟุตบอลบ้านเราชนิดไม่เคยเป็นมาก่อน
สมัยนั้นผมยังเรียนชั้นมัธยมอยู่เลย
จำไม่ได้แน่ว่ารายการแรกที่คาร์ลอสคุมทีมไทยไปแข่งจะเป็นเอเชี่ยนเกมส์ที่จีนหรือเปล่า อันนี้ต้องขออภัย
ที่จำได้คือผลงานแรกสุดของทีมไทย แม็ตช์แรกเจอกับคูเวต เป็นบอลคนละชั้น(เราเป็นรอง)
ปรากฏว่าแม็ตช์นั้นนักเตะไทยไม่มีใครทำประตูได้เลย ส่วนนักเตะคูเวตทำได้ถึง 3 ประตู
จบ 90 นาทีไทยชนะ 2-1
แค่แม็ตช์แรกก็เซอร์ไพรส์แล้ว
แม็ตช์หลังจากนั้นผมจำรายละเอียดไม่ได้ แต่จำได้ว่าเราได้เจอกับจีน ชาติเจ้าภาพ ในวันชาติจีนพอดี
แน่นอนครับว่าเราเป็นรอง แต่เล่นๆไปแล้วก็ไม่รู้สึกว่าเราเป็นรองเท่าไหร่ และแล้วก็มาถึงจุดไคลแม็กซ์ของเกม...
ผู้เล่นของจีนครองบอลอยู่แถวๆระยะ 30 หลาหน้าประตูตัวเอง แล้วออกอาการงกๆเงิ่นๆไม่รู้จะส่งให้ใครดี หันหน้าหันหลัง
ผู้เล่นไทยเห็นได้โอกาส สปีดเข้าไปฉกบอลจากด้านหลัง พอได้บอลมาก็จ่ายให้กองหน้า(ประเสริฐ ช้างมูล) ประเสริฐจับบอล 1 จังหวะแล้วยิง เป็นประตู
นัดนั้นเราชนะจีน 1-0
หลังจากนั้นเราก็ไปแข่งในกีฬาซีเกมส์ ผมจำได้ว่าทีมไทยยุคนั้นเฉียบขาดมาก ยิงได้ครึ่งโหลนี่เรื่องปกติ ไม่มีแม็ตช์ไหนที่ชนะสูสีแบบสมัยนี้
จำได้ว่ายิงเขมรเกือบโหล
ยิงพม่า 8-0
สมัยนี้ทีมชาติไทยถ้าชนะก็ไม่เกิน 2 ลูก
เสมอเขมรก็ทำมาแล้ว
ผมว่ายังไงผลงานก็ยังสู้ทีมชาติไทยในยุคคาร์ลอสไม่ได้ ห่างกันมาก
แต่คาร์ลอสเวอร์ชัน 2 กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้นะ ไม่เหมือนเดิม เสียดายมากๆ