( ไม่ต้องอ่านเนื้อหาก็ได้จ้าที่เราอยากได้จริงคือที่ตั้งคำถามไป พวกเนื้อเรื่องนี้คือระบายความรู้สึกล้วนๆ)
คือตอนเราอยู่มอต้นเกรดเราดีมากๆได้3.6-3.9 แต่พอขึ้นมอสี่ปุ้บเกรดตกพรึ่บบเลยจ้า เหลือ3.2 ก็ช็อคนะ แต่ตอนเรียนไม่ค่อยตั้งใจเลยไม่ค่อยเสียใจมากเท่าไร พอมามอห้าเทอมหนึ่งเริ่มฮึดสู้เกรดเลยขึ้นมาเปน3.7 กว่าๆ คะแนนอันนอื่นดีหมดยกเว้นเลขเพิ่มได้ 2 มันเลยฉุด -___- ก็เลยตั้งใจใหม่ในมอห้าเทอมสองว่าจะเก็บเกรดดีๆ คือตั้งใจอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดเลข ทำก่อนครูสั่ง เพื่อนทำไม่เป็นเราก็ช่วยสอนจะได้ทบทวนไปในตัวด้วย วิชาเคมีก็เรียนพิเศษทำการบ้านที่เค้าให้ แต่!!!!! พอคะแนนออกเท่านั้นละ ได้เคมี 26/40 วอททท!! คือตอนออกมั่นใจมากกก ว่าทำได้ แต่คะแนนแบบ..... แต่กับเพื่อนอีกคนชื่อ มาย จริงๆนางเก่งเคมีนะ อันนี้ยอมรับนะเก่งจริงๆ พอนางทำข้อสอบเสร็จ นางบอกว่ายากชิบ.. กำกวมมาก ทำไม่ได้เลย ไม่มั่นใจเลยว่ะ สุดท้ายนางได้ 35/40 ฮะ..... คืออะไรรรรรร เท่านั้นยังไม่พอนางยังบอกอีกว่าอ้าวไหนตอนนั้นบอกทำได้ไง ตอนที่เช็คกันก็เหมือนนิ ด้วยสีหน้ายิ้มๆ เอ่อะ.. ละอีกวิชาภาษาไทย คือเราอะรู้สึกทำได้มากกว่าครั้งก่อนๆ คะแนนออกมาได้ 30/45 ก็เฟลนิดๆได้รับได้ แต่ มันอีกแล้ว!! บอกเราตกแน่นอน!!! กำกวม ยาก กลัวมาก (คืออาจารย์ดุ) แบบลืมอ่านไปเรื่องนึง ละเรื่องนั้นออกเยอะไงสุดท้าย 38/45 ฮะ.... รองท๊อปจ้าา คือตอนนั้นเราแบบ เฟลอะแบบคือหลังจากสอบเสร็จมันพูดคร่ำครวญกับเราทุกวัน เราก็ปลอบมันตลอด แบบ ไม่ตกหรอก คะแนนอาจจะไม่ค่อยดีแต่เดี๋ยวรอครั้งหน้าทำใหม่นะ ไม่ต้องร้อง ละดูคะแนนมันกะคะแนนเรา คือขอให้คำหยาบบ คือถ้าทำได้ก็บอกทำได้เซ่ จะบอกทำไม่ได้ทำ...ไร  ละมีอีกจ้าา คือไอวิชาเคมีเนี่ยมันได้ 35/40 ช้ะ เราได้ 26/40 ละมันก็มาพร่ำเพ้อกะเราอีกละ ว่า โห่วเซงอะทำไมได้แค่นี้วะ คือแบบ ดูกูก่อนมั้ยได้26 จะมาพร่ำเพ้อกะกูทำไม ต้องการอะไรร ไปเพ้อกะคนที่ได้มากกว่าดีกว่าม้ายยย คือทั้งหมดที่กล่าวมาคือความอิจฉาเพื่อนเล็กน้อย(เรอะ) คือจริงๆแล้วเรารู้สึกท้อ เซง อ่านเเค่ไหน ทำแบบฝึกหัดเเค่ไหน ก็สู้คนที่อ่านนิดเดียว จำเก่งไม่ได้ บางทีมันก็รู้สึกแย่นะ แบบพยายาม สู้ ขยัน แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับแพ้คนที่ดูแต่ซีรีย์ไทย เกาหลี ฟังเพลง บลาๆๆ เลยอยากถามคนอื่นว่ามีคำคมคติเตือนใจอะไรสำหรับคนที่พยายามแล้วแต่ไม่สำเร็จบ้างมั้ย