เรากับแฟนคบกันมาจะห้าปีแล้วปีแล้ว เมื่อก่อนอยู่มหาลัย เราไม่ได้อยู่หอด้วยกันหรอก แต่ก้อได้เจอกันทุกวันอย่างน้อยๆก้อกินข้าวด้วยกันวันละมื้อ ได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่ตอนนี้ต่างคนต่างเรียนจบ ถึงจุดเปลี่ยนที่ทำใจให้ชินยากมาก เพราะเราต้องกลับไปอยู่บ้านอยู่กับครอบครัวกันทั้งคู่ แต่จริงๆบ้านเราก้อไม่ได้ไกลกันมากนะ แต่ก้อไม่ใกล้ต้องใช้เวลาเดินทางชั่วโมงสองชั่วโมง แล้วต่างคนก้อต่างทำงาน ว่างก้อแค่เสาอาทิต เจอกันเต็มที่อาทิตละครั้งแต่คือมันก้อไม่เหมือนตอนอยู่หอ เพราะเราอยู่กับพ่อแม่ เค้ามาหาก้อได้แค่เดินห้าง ดูหนัง กินข้าว แล้วก้อต้องรีบกลับบ้านเพราะไม่มีรถต้องกลับรถเม..มันทรมานมากสำหรับคนเคยเจอกันทุกวันเปนเวลาหลายปี

มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างมั้ย สุดท้ายแล้วไปกันรอดมั้ย คือเรารักกันนะแต่อยู่กันแบบนี้มันทรมานยังไงไม่รู้ เหนบางคนเจอกันอาทิตละครั้งก้อจริง แต่ก้อมีใครซักคนอยู่หอ ไปค้างคืนได้มีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่กับพ่อแม่แบบเรา เราจะต้องดูแลความรักแบบนี้ยังไงดี