คือตอนนี้เราอยู่ปี 1 เรียนนิติศาสตร์ ที่เรียนทุกวันนี้มันผิดเพราะที่เลือกไม่ถูก ตอนนั้นเลือกเพราะกลัวไม่มีที่เรียนไม่ได้เลือกเพราะชอบ ไม่ได้เลือกเพราะถนัด เราผิดเองแหละค่ะที่ไม่คิดให้ดีก่อนที่จะเลือกเรียนเพราะมันเป็นอนาคตทั้งชีวิตแต่เรากลับคิดแค่นั้น แล้วทีนี้เกรดออกเราติด F แล้ว 2 ตัว (ยังเหลือเกรดอีก3ตัวยังออกไม่หมด) เราก็เลยอยากจะซิ่ว เลยคุยกับครอบครัว อธิบายเหตุผลให้ฟังว่าทำไมอยากซิ่ว ทีนี้แม่ก็เข้าใจแล้ว เข้าใจเหตุผลของเราแล้วว่าทำไมถึงอยากซิ่ว แต่พี่สาวเราที่ส่งเราเรียนบอกไม่ให้ซิ่ว ที่ผ่านมาก็นึกว่าเข้าใจ เขาคิดแต่ว่าเรายังไม่โต ยังคิดไม่ได้ เราเหนื่อยอ่ะค่ะที่ต้องพยายามทำสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ ที่ตัวเองฝืน เรารู้ค่ะว่าคนส่งเรียนเหนื่อยกว่า แต่พอเราติดเอฟเขาก็เอาแต่ถามว่าออกมั้ยๆ กดดัน ท้อ อะไรๆก็ถามว่าออกมั้ยๆ เราพูดไปก็หาว่าเอาแต่ใจ ไม่ฟังเหตุผล ไม่รู้จักโต คือเราก็พยายามแล้วไง พยายามตั้งใจเรียน พยามยามอ่านหนังสือสอบให้ได้เยอะๆ แต่ทำได้แค่นี้ไง ไม่ใช่ไม่ตั้งใจ ไม่ใช่มีแต่เล่น ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตมหาลัยมันจะเหนื่อยแล้วก็วุ่นวายขนาดนี้ ตั้งแต่ขึ้นมหาลัย ไม่มีวันไหนที่เรามีความสุขแบบเต็มวันสักที บางทีก็ต้องแอบร้องไห้คนเดียว ไม่อยากเรียนละมหาลัย อยากกลับไปเรียนมัธยมเหมือนเดิม ผิดเองที่เป็นคนคิดน้อย แล้วคือเราควรทำไงต่อคะ ควรทนเรียนต่อหรือซิ่วหรือออกไม่เรียนเลยดี TT