สวัสดีชาวพันทิป

นี่คงเป็นครั้งแรกเลยที่ตั้งใจจะมาโพสต์กระทู้เป็นเรื่องเป็นราวเกี่ยวกับตัวเองในพันทิป คือปกติจะโพสต์ในเฟสบุ้คเหมือนชาวบ้านร้านตลาดเค้านั่นแล่ะ ไม่เคยได้กล้ามาโพสต์ในพันทิป กลัวว่ายังสตรองไม่พอ แต่หลังจากโพสต์บ่นยาวๆในเฟสบุ้คตัวเองมาพักนึง เพื่อนฝูง พี่น้อง ญาติโกโหติกา ก็ยุยงให้เขียนเป็นเรื่องยาวๆไปเลย ทำเป็นหนังสือได้ด้วยยิ่งดี แต่ด้วยความที่ไม่ใช่สายแข็งทางนี้ เลยมาชิมลางเขียนในพันทิปดูก่อนละกันเนอะ แบบว่ามั่นใจว่าต้องมีซักคนที่ไม่รู้จักกันหลงมาอ่านบ้างแล่ะ ประกอบกับเรื่องที่เขียนหลายๆคนบอกว่าจะเป็นวิทยาทาน เปิดโลกทัศน์ให้คนทั่วไปได้รู้จักโลกใหม่ สิ่งแปลกๆที่ไม่มีใคร (โดยเฉพาะคนไทย) ได้มีโอกาสสัมผัส เห็น และรับรู้ เหมือนเราตอนนี้ เกริ่นมานาน เดี๋ยวจะพางงนึกว่ากระทู้ดราม่า เล่าเลยละกัน

จขกท และสามี ได้ตัดสินใจทำเรื่องที่กล้าหาญในชีวิตด้วยการย้ายมาอยู่ในประเทศที่มีคนรู้จักน้อยถึงน้อยที่สุดในทวีปอัฟริกา ประเทศที่ว่ามีชื่อว่า "บูร์กิน่า ฟาโซ" (Burkina Faso) เป็นประเทศเล็กๆที่อยู่ในโซนอัฟริกาตะวันตก (ว่าแล้วก็เปิดกูเกิ้ลหากันเลยมั้ยล่ะ? ฮ่าๆๆ) ประเทศนี้เป็นประเทศที่ยากจนลำดับต้นๆของโลก เนื่องจากสภาพภูมิอากาศที่แห้งแล้ง (อยู่ทางตอนใต้ของทะเลทรายซาฮาร่า) ขาดแคลนน้ำ แถมไม่มีทางออกทางทะเล ทรัพยากรบุคคลขาดการศึกษา ประกอบกับรัฐบาลผู้บริหารประเทศที่นิยมการคอรัปชั่น ง่ายๆเลยเป็นประเทศที่ยากจนด้อยพัฒนามากกก (เติมกอไก่กันเอาเองยาวๆ)  และยังต้องใช้เวลาอีกอย่างต่ำสามสิบถึงสี่สิบปีกว่าจะพัฒนาได้เท่าเทียมประเทศไทยเรา

หลายๆคนอาจจะเริ่มงงๆว่า แล้วหลงมาอยู่ได้ยังไงประเทศแบบนี้ ทำไมไม่อยู่เมืองไทย บ้านเกิด ทำไมไม่ไปอยู่อเมริกา ยุโรป ออสเตรเลีย ประเทศพัฒนาแล้วใครๆก็อยากไป มีสาเหตุอะไรถึงเลือกไปลำบากที่อัฟริกา ไปอยู่ในประเทศยากจนด้อยพัฒนา คือ จขกท มีชีวิตที่ค่อนข้างโชกโชน ผ่านร้อนหนาวมาหลายสิบปี ผ่านการอยู่อาศัยในโซนยุโรปที่เป็นประเทศพัฒนามาแล้วหลายสิบปีเหมือนกัน เกิดความเบื่อหน่ายกับระบบภาษีที่ประเทศเดิมที่เคยอยู่ (ฝรั่งเศส) เพราะเคยลงทุนทำธุรกิจร่วมกับสามีและครอบครัวสามี ติดหนี้สินรัฐบาลฝรั่งเศสมากมาย เลยต้องหนีหนี้ไงว่าสั้น ฮ่าๆๆ ปลากรอบ เอ้ย ประกอบกับสามีเป็นคนฝรั่งเศส ที่มีอาชีพเชฟทำกับข้าวเป็นหลัก แต่ความรู้เรื่องภาษาอังกฤษนั้นง่อยด้อยพัฒนาพอๆกับอัฟริกาที่อยู่ตอนนี้เลย ทำให้ต้องระหกระเหิน ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เพราะอย่างน้อยประเทศโซนอัฟริกาที่เคยเป็นเมืองขึ้นเก่าของฝรั่งเศสก็ยังใช้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการอยู่ เรื่องการสื่อสารถึงแม้จะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างกับสำเนียงแปลกๆของคนที่นี่ แต่อย่างน้อยก็ภาษาเดียวกันล่ะนะ

ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจย้ายมาอยู่เราได้มีการเซอร์เวย์ด้วยการมาพักร้อน (ร้อนจริงๆ) เยี่ยมเยือน ดูลาดเลา ชมบรรยากาศ หางาน หาแนวโน้ม ความเป็นไปได้ในการมาลงทุนและทำงานที่ประเทศนี้เมื่อต้นปี 2015 เป็นเวลาสองสัปดาห์ เมื่อเราได้พบปะทำความรู้จักกับว่าที่หุ้นส่วน (ตอนนั้น) คนแรกเป็นชาวบูกินาฟาโซ (คือเป็นคนพื้นเมืองที่นี่) คนที่สองเป็นชาวแคนาเดี้ยน ที่ใช้ภาษาฝรั่งเศสได้เช่นกัน ทั้งสองคนมีงานประจำมั่นคงอยู่แล้ว ภาวะเสี่ยงในการลงทุนร่วมกันจึงมีน้อย เราได้ร่วมตกลงกันไว้ตั้งแต่ตอนนั้นว่า หุ้นส่วนชาวบูร์กินา ฟาโซ เป็นคนลงวัตถุดิบ (ในที่นี้คือเค้ามีฟาร์มหมู ฟาร์มปศุสัตว์) หุ้นส่วนชาวแคนาเดี้ยน เป็นคนลงทุนเรื่องเงิน (ทำธุรกิจเหมืองทอง) ส่วนสามีและข้าพเจ้า จะลงแรง (ไม่มีเงินมีแต่หนี้ รับได้มั้ยล่ะ?) ปรากฏว่าเค้ารับได้ ตกลงกันได้ เป็นเพื่อนเลิฟกันเสร็จสรรพ เราก็ตัดสินใจย้ายสำมะโนครัว ขนของสัมภาระยกบ้านจากฝรั่งเศส ใส่ตู้คอนเทนเนอร์มาทางเรือ มาลงที่ "วากาดูกู" เมืองหลวงของประเทศ บูร์กิน่า ฟาโซ เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม  2015 ที่ผ่านมา เพื่อมาอาศัยอย่างต่ำสามปี โปรเจคกำลังจะเริ่ม คือการร่วมกันลงทุนทำธุรกิจแปรรูปฟาร์มหมูและปศุสัตว์ จากเนื้อหมูเป็นแฮม ไส้กรอก เทอร์รีน เขียงหมูสด เปิดหน้าร้าน ขายผลิตภัณฑ์แปรรูปและส่งขายต่อให้ร้านอาหาร แคนทีนเหมือง ฯลฯ

ทั้งหมดนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทาง ผจญภัย พบเจอกับสิ่งใหม่ๆ ในประเทศที่มีคนไทยอยู่น้อยมาก (ไม่เกินสิบคน) ที่เราจะค่อยๆเล่าให้ฟังละกันนะคะ แปะๆกันไว้ก่อนค่าถ้าสนใจ