สวัสดีค่ะ คือหายไปจากละครนาน ตามดูย้อนหลังตลอดๆ จนวันนี้ได้ดูสดซักที T[]T
เข้าเรื่อง
ละครไทยช่วงสองสามปีให้หลังมา รู้สึกพัฒนาแบบ ก้าวกระโดดทีเดียว นางเอกไม่น้ำเน่าเคล้าน้ำตา เปลี่ยนมาตบตี ต่อสู้บ้าง บทไม่เดิมแบบเดาได้ มีหักมุม มีผูกปก แก้ปม มีหลากหลายแนวมากขึ้น คือ ดีใจที่ละครไทยเริ่มเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
สำหรับไฟล้างไฟองค์ประกอบหลายอย่างคือดีงาม มาตรฐานสูง โดยเฉพาะ บท และ นักแสดง
มุมกล้องและการถ่ายภาพ
สีสันสดใส จัดแสงดี มีบางฉากที่สาดไฟกันเงาขึ้นบ้าง แต่ก็พยายามเข้าใจว่าห้องคงจะมืด
มุมกล้องสวยงามตามท้องเรื่อง ไม่เวียนหัว
ดนตรี
เพลงประกอบละครเพราะมากทั้ง "รักของเธอจริงไหม" ที่ใส่ฮุคมาได้จังหวะสวยมาก คือตอนแค้นกันใหม่ๆ แล้วมาแอ๊วกัน พอบอกรักกัน เพลงก็ขึ้นว่า "ที่พูดว่ารักกันมันจริงไหมมมม" คือพีคคค หรือตอนเศร้าๆ เหงาๆ เพลง "มีไหมใครสักคน" ขอเมย่าก็ดังมา คือแบบ น่าสงสาร
ส่วนเพลงแบคกราวด์ เป็นอย่างเดียวที่ละครไทยไม่พัฒนาขึ้นเลย ฮ่าาา ทุกช่วงเวลาต้องมีตลอด บางทีเข้าใจว่าเพลงไม่จบ แต่อารมณ์ตัวละครเปลี่ยนแล้ว เพลงก็ไม่เปลี่ยนตาม เหมือนหาทางลงไม่ได้ จะตัดเข้า โช๊ะ ก็น่าเกลียด เป็นทุกเรื่อง ทุกช่อง แต่หลังๆมามีเปลี่ยนเพลง ค่อยเข้าท่าหน่อย
บท / เนื้อเรื่อง
เอาแบบไม่อ่านเรื่องย่อล่วงหน้านะคะ ถือว่าบทเก๋มาก มีหักมุม ใช้สมองเล่นงานกัน ไม่กลวง มีอะไรให้ลุ้น ให้ตื่นเต้นตลอด มีกลางเรื่องที่ยืดไปนิด แต่ช่วงสองวันนี้คือแบบ พีคมาก คือละครไทยร้อยทั้งร้อย ต้องเป็นเดินเรื่องด้วยคอนเสปที่ว่า "พระนางรักกันได้อย่างไร" แล้วทำมาเป็นใส่การแย่งสมบัติ หรือสองบริษัทแข่งกันให้บทดูมีอะไร แต่เรื่องนี้เมนหลักคือ "ชั้นจะแก้แค้นให้พ่อ จะทำลายแคสเซิล" แล้วค่อยใส่ความรักของพระนางมาประกอบ ทั้งเรื่องเดินที่นางเอกทำทุกวิถีทางที่จะแก้แค้นพ่อ บทเก๋ตรงที่ใส่ทั้งเหตุ วิธีการ และผล มาให้เห็น ให้อารมณ์เหมือน ข้าบดินทร์ ที่เดินเรื่องหลักคือการทำเพื่อชาติ ไม่ใช่ความรักของพ่อเหมกับแม่ลำดวน แต่คือการทำเพื่อชาติของพ่อเหม ทำให้มาเจอแม่ลำดวน นานๆจะเห็นฉากรักกันซักที แต่พอมาทีก็ยิ้มกันปวดแก้มอะ
บทแตกต่างที่ "ทำลายตัวงานโดยใช้ตัวละครเป็นทางผ่าน" ไม่ใช่ละครไทยเดิมๆที่ "ทำลายตัวละครโดยใช้การงานเป็นทางผ่าน" มันเลยเด็ด มันเลยสนุก เพราะจริตคนไทย ไม่ได้มีแค่เรื่องรักๆใคร่ๆอย่างเดียว เรื่องนี้ไม่ได้ให้ความรักพระนางเป็นเมนหลักมากขนาดนั้น แต่พอใส่ความรักเข้ามา มันเลยดูพลัง ดูฟิน ดูพรุ้งพริ้ง Less is more
ชมมาเยอะใช่ว่าจะไม่มีข้อเสีย มันมีนะคะ บางฉากมันไม่เมคเซนส์ ตอนจบก็จบกันแค่ตัวละครอย่างเดียว แค่เฉพาะตัวละครหลักด้วย เพื่อนนางเอก คุณน้า คุณอารีย์ที่นอนอยู่โรงพยาบาล คือหายไปเลย ไม่กล่าวถึงเลย ไหนจะการงานของพระนางอีก เป็นยังไงกันบ้างแล้วก็ไม่รู้
นอกจากเนื้อเรื่องที่แตกต่าง บทพูดก็แซบมาก ด่ากันทีอิฉันนี้ตบเข่าฉาด สะใจ บทพูดที่พี่เพ็ญคอยเตือนคุณแม่ เตือนคุณรุท ก็ให้ข้อคิดน่าฟัง
และที่พีคมากสำหรับเรื่องนี้ คือ นักแสดง ค่ะ
คือทุกคนค่ะ ย้ำว่า "ทุกคน" เล่นดีมาก อินเนอร์แรง ไม่ต้องแยกแยะให้ฟังเลย มันงั้นยาว พระนางเคมีฟรุ้งฟริ้ง ปกรณ์เรื่องนี้เซทผม ไม่มีหนวด ดูหล่อกว่าเรื่องที่ผ่านๆมา ไม่รู้ทำไม
แมท นางไม่ได้มีดีแค่หน้าตา การแสดงนางปังฝุดๆ เก็บละเอียดทุกฉาก ฉากแค้นหน้าก็ออก ฉากรักก็บิดไปบิดมา ฉากอ่อย เห็นงั้นก็ตาเล็กตาน้อย คือละเอียดมากๆ
นักแสดงรุ่นใหญ่ เรื่องนี้อารมณ์เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลงมากๆ แต่เอาอยู่หมด ตอนดุ ตอนด่า ก็คงคาแรกเตอร์ ฝั่งแคสเซิล ก็แซบแบบผู้ดี ฝั่งพ่อลีก็แซบแบบคนไม่มีอะไรจะเสีย คือผลลัพท์ของประสบการณ์มันเข้มข้นอย่างเลียนแบบไม่ได้เลย ตอนพ่อยืนน้ำตาคลอดูแม่ลูกกอดคอร้องไห้กันมะกี้คือพีคมาก น้ำตาอิฉันนี้ร่วงเผลาะๆ เผลาะๆ คิดว่ารุ่นใหญ่เคยทำไว้ดีแล้ว แต่เรื่องนี้คือดีได้อีก ที่สุดของความเคารพจากคนดูอย่างอิฉัน กราบค่ะ
กินซีนสุดคือ ลูกหยี คือ นึกไม่ออกเลยว่ามาจากไหนยังไง ไม่คิดจะหาประวัติด้วย เพราะประวัตินางจากนี้ไปต่างหาก ที่จะถูกเขียนขึ้นใหม่
เป็นคนที่น่ารำคาญมากตั้งแต่ต้นเรื่อง คือด่าผัวทุกฉากที่ออก แต่นางเก่งมากที่ทำให้รำคาญอย่างเดียว แต่ไม่เกลียด เพราะนางชัดเจนว่านางมีเหตุผลในการทำก็คือจับได้ว่าสามีนอกใจ แต่เรื่องอื่น นางเป็นคนดี นางรักครอบครัว นางไม่เถียงผู้ใหญ่ การแสดงของลูกหยีคือเก่งอะ ร้องไห้ไม่ดูแสดงเลย แต่ดู ร้องจริงๆ เสียใจจริงๆ และสองวันที่ผ่านมา ลูกหยีกับหาญกล้านี่คือ พีคมากกก บทสรุปของสองตัวละครมันจริง มีสมเหตุสมผล ฉากรักเมื่อวานที่ลูกหยีปลงตกแล้วบอกหาญกล้าว่า "ถ้ากลับบ้านไม่ได้ เราก็อยู่ด้วยกันจนวันสุดท้ายดีมั้ย" มันคือที่สุดดดดด
เป็นฉากที่ดีที่สุดของสองคนนี้เลย หาญกล้าคือเล่นมาหลายเรื่อง เรื่องนี้ปังสุด
สุดท้าย อิฉันขอขอบคุณทีมงานเบื้องหลังทุกคนนะคะ ที่พยายามทำละครเรื่องนี้ออกมาได้ปังขนาดนี้ ที่เหนื่อยมาไม่เสียเปล่าเลยค่ะ
อะไรที่อวยให้หารนะคะ แต่อะไรที่ติ อยากให้เอาไปปรับปรุงแก้ไข
คือ ขอโทษที่ยาวนะคะ ไม่รู้จะย่อยังไง คือความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ตัดสินแล้วว่าชอบ เพื่อนๆพันทิปว่ายังไงกันบ้าง มาคุยกันๆ
ปรบมือดังๆให้กับ ไฟล้างไฟ
เข้าเรื่อง
ละครไทยช่วงสองสามปีให้หลังมา รู้สึกพัฒนาแบบ ก้าวกระโดดทีเดียว นางเอกไม่น้ำเน่าเคล้าน้ำตา เปลี่ยนมาตบตี ต่อสู้บ้าง บทไม่เดิมแบบเดาได้ มีหักมุม มีผูกปก แก้ปม มีหลากหลายแนวมากขึ้น คือ ดีใจที่ละครไทยเริ่มเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
สำหรับไฟล้างไฟองค์ประกอบหลายอย่างคือดีงาม มาตรฐานสูง โดยเฉพาะ บท และ นักแสดง
มุมกล้องและการถ่ายภาพ
สีสันสดใส จัดแสงดี มีบางฉากที่สาดไฟกันเงาขึ้นบ้าง แต่ก็พยายามเข้าใจว่าห้องคงจะมืด มุมกล้องสวยงามตามท้องเรื่อง ไม่เวียนหัว
ดนตรี
เพลงประกอบละครเพราะมากทั้ง "รักของเธอจริงไหม" ที่ใส่ฮุคมาได้จังหวะสวยมาก คือตอนแค้นกันใหม่ๆ แล้วมาแอ๊วกัน พอบอกรักกัน เพลงก็ขึ้นว่า "ที่พูดว่ารักกันมันจริงไหมมมม" คือพีคคค หรือตอนเศร้าๆ เหงาๆ เพลง "มีไหมใครสักคน" ขอเมย่าก็ดังมา คือแบบ น่าสงสาร
ส่วนเพลงแบคกราวด์ เป็นอย่างเดียวที่ละครไทยไม่พัฒนาขึ้นเลย ฮ่าาา ทุกช่วงเวลาต้องมีตลอด บางทีเข้าใจว่าเพลงไม่จบ แต่อารมณ์ตัวละครเปลี่ยนแล้ว เพลงก็ไม่เปลี่ยนตาม เหมือนหาทางลงไม่ได้ จะตัดเข้า โช๊ะ ก็น่าเกลียด เป็นทุกเรื่อง ทุกช่อง แต่หลังๆมามีเปลี่ยนเพลง ค่อยเข้าท่าหน่อย
บท / เนื้อเรื่อง
เอาแบบไม่อ่านเรื่องย่อล่วงหน้านะคะ ถือว่าบทเก๋มาก มีหักมุม ใช้สมองเล่นงานกัน ไม่กลวง มีอะไรให้ลุ้น ให้ตื่นเต้นตลอด มีกลางเรื่องที่ยืดไปนิด แต่ช่วงสองวันนี้คือแบบ พีคมาก คือละครไทยร้อยทั้งร้อย ต้องเป็นเดินเรื่องด้วยคอนเสปที่ว่า "พระนางรักกันได้อย่างไร" แล้วทำมาเป็นใส่การแย่งสมบัติ หรือสองบริษัทแข่งกันให้บทดูมีอะไร แต่เรื่องนี้เมนหลักคือ "ชั้นจะแก้แค้นให้พ่อ จะทำลายแคสเซิล" แล้วค่อยใส่ความรักของพระนางมาประกอบ ทั้งเรื่องเดินที่นางเอกทำทุกวิถีทางที่จะแก้แค้นพ่อ บทเก๋ตรงที่ใส่ทั้งเหตุ วิธีการ และผล มาให้เห็น ให้อารมณ์เหมือน ข้าบดินทร์ ที่เดินเรื่องหลักคือการทำเพื่อชาติ ไม่ใช่ความรักของพ่อเหมกับแม่ลำดวน แต่คือการทำเพื่อชาติของพ่อเหม ทำให้มาเจอแม่ลำดวน นานๆจะเห็นฉากรักกันซักที แต่พอมาทีก็ยิ้มกันปวดแก้มอะ
บทแตกต่างที่ "ทำลายตัวงานโดยใช้ตัวละครเป็นทางผ่าน" ไม่ใช่ละครไทยเดิมๆที่ "ทำลายตัวละครโดยใช้การงานเป็นทางผ่าน" มันเลยเด็ด มันเลยสนุก เพราะจริตคนไทย ไม่ได้มีแค่เรื่องรักๆใคร่ๆอย่างเดียว เรื่องนี้ไม่ได้ให้ความรักพระนางเป็นเมนหลักมากขนาดนั้น แต่พอใส่ความรักเข้ามา มันเลยดูพลัง ดูฟิน ดูพรุ้งพริ้ง Less is more
ชมมาเยอะใช่ว่าจะไม่มีข้อเสีย มันมีนะคะ บางฉากมันไม่เมคเซนส์ ตอนจบก็จบกันแค่ตัวละครอย่างเดียว แค่เฉพาะตัวละครหลักด้วย เพื่อนนางเอก คุณน้า คุณอารีย์ที่นอนอยู่โรงพยาบาล คือหายไปเลย ไม่กล่าวถึงเลย ไหนจะการงานของพระนางอีก เป็นยังไงกันบ้างแล้วก็ไม่รู้
นอกจากเนื้อเรื่องที่แตกต่าง บทพูดก็แซบมาก ด่ากันทีอิฉันนี้ตบเข่าฉาด สะใจ บทพูดที่พี่เพ็ญคอยเตือนคุณแม่ เตือนคุณรุท ก็ให้ข้อคิดน่าฟัง
และที่พีคมากสำหรับเรื่องนี้ คือ นักแสดง ค่ะ
คือทุกคนค่ะ ย้ำว่า "ทุกคน" เล่นดีมาก อินเนอร์แรง ไม่ต้องแยกแยะให้ฟังเลย มันงั้นยาว พระนางเคมีฟรุ้งฟริ้ง ปกรณ์เรื่องนี้เซทผม ไม่มีหนวด ดูหล่อกว่าเรื่องที่ผ่านๆมา ไม่รู้ทำไม แมท นางไม่ได้มีดีแค่หน้าตา การแสดงนางปังฝุดๆ เก็บละเอียดทุกฉาก ฉากแค้นหน้าก็ออก ฉากรักก็บิดไปบิดมา ฉากอ่อย เห็นงั้นก็ตาเล็กตาน้อย คือละเอียดมากๆ
นักแสดงรุ่นใหญ่ เรื่องนี้อารมณ์เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลงมากๆ แต่เอาอยู่หมด ตอนดุ ตอนด่า ก็คงคาแรกเตอร์ ฝั่งแคสเซิล ก็แซบแบบผู้ดี ฝั่งพ่อลีก็แซบแบบคนไม่มีอะไรจะเสีย คือผลลัพท์ของประสบการณ์มันเข้มข้นอย่างเลียนแบบไม่ได้เลย ตอนพ่อยืนน้ำตาคลอดูแม่ลูกกอดคอร้องไห้กันมะกี้คือพีคมาก น้ำตาอิฉันนี้ร่วงเผลาะๆ เผลาะๆ คิดว่ารุ่นใหญ่เคยทำไว้ดีแล้ว แต่เรื่องนี้คือดีได้อีก ที่สุดของความเคารพจากคนดูอย่างอิฉัน กราบค่ะ
กินซีนสุดคือ ลูกหยี คือ นึกไม่ออกเลยว่ามาจากไหนยังไง ไม่คิดจะหาประวัติด้วย เพราะประวัตินางจากนี้ไปต่างหาก ที่จะถูกเขียนขึ้นใหม่
เป็นคนที่น่ารำคาญมากตั้งแต่ต้นเรื่อง คือด่าผัวทุกฉากที่ออก แต่นางเก่งมากที่ทำให้รำคาญอย่างเดียว แต่ไม่เกลียด เพราะนางชัดเจนว่านางมีเหตุผลในการทำก็คือจับได้ว่าสามีนอกใจ แต่เรื่องอื่น นางเป็นคนดี นางรักครอบครัว นางไม่เถียงผู้ใหญ่ การแสดงของลูกหยีคือเก่งอะ ร้องไห้ไม่ดูแสดงเลย แต่ดู ร้องจริงๆ เสียใจจริงๆ และสองวันที่ผ่านมา ลูกหยีกับหาญกล้านี่คือ พีคมากกก บทสรุปของสองตัวละครมันจริง มีสมเหตุสมผล ฉากรักเมื่อวานที่ลูกหยีปลงตกแล้วบอกหาญกล้าว่า "ถ้ากลับบ้านไม่ได้ เราก็อยู่ด้วยกันจนวันสุดท้ายดีมั้ย" มันคือที่สุดดดดด เป็นฉากที่ดีที่สุดของสองคนนี้เลย หาญกล้าคือเล่นมาหลายเรื่อง เรื่องนี้ปังสุด
สุดท้าย อิฉันขอขอบคุณทีมงานเบื้องหลังทุกคนนะคะ ที่พยายามทำละครเรื่องนี้ออกมาได้ปังขนาดนี้ ที่เหนื่อยมาไม่เสียเปล่าเลยค่ะ
อะไรที่อวยให้หารนะคะ แต่อะไรที่ติ อยากให้เอาไปปรับปรุงแก้ไข
คือ ขอโทษที่ยาวนะคะ ไม่รู้จะย่อยังไง คือความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ตัดสินแล้วว่าชอบ เพื่อนๆพันทิปว่ายังไงกันบ้าง มาคุยกันๆ