สองข้างทางด้านนอกมีทั้งร้านสะดวกซื้อ Family mart และ 7 eleven ให้เลือกซื้อได้ตลอด 24 ชั่วโมง  ถ้าเดินทะลุซอยออกไปใช้เวลาประมาณ 2 นาที ก็จะถึงถนนเส้นหลักที่มีของให้เลือกซื้ออย่างมากมาย  สารภาพเลยว่าในตอนจองโรงแรมนั้นไม่ได้ห่วงเรื่องความสะดวกสบายรอบที่พักสักเท่าไหร่ แต่พอมาหันซ้ายก็เจอร้านขายอาหาร หันขวาก็ใกล้โซนช้อปปิ้งอย่างนี้แล้ว อดที่จะรู้สึกไม่ได้เลยว่า ‘เราเลือกไม่ผิดเลยจริงๆ’

ก่อนจากกัน เรายืนโบกมือลาลุงคนขับแท็กซี่ที่มารยาทดีที่ช่วยเราขนของเข้ามาในโรงแรมอยู่นานสองนาน กล่าวขอบคุณเป็นภาษาท้องถิ่น ‘อาริกาโตะโกไซมัส’ กันไปมาอยู่หลายรอบมาก ก่อนที่จะได้เวลาลากกระเป๋าขึ้นยาน 9h nine hours เพื่อเตรียมเข้าสู่โลกอนาคตใบใหม่ตามจินตนาการของเรา

ก่อนเข้าไปด้านในเพื่อเช็คอิน พนักงานต้อนรับบอกให้เราถอดรองเท้าวางไว้ด้านนอก ก่อนจะตรวจดูรายชื่อของเราที่ได้บุ๊คเอาไว้ เพื่อยืนยันสิทธิ ทุกอย่างเป็นไปโดยเรียบร้อยและไม่ยุ่งยาก เมื่อเราโอนเงินค่าที่พักผ่านทางเว็บอโกด้า (Agoda.com) ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เพราะฉะนั้น เพียงแค่ยื่นเอกสารแสดงหลักฐานที่เราโอนเงินก็เป็นอันเรียบร้อย ส่วนในเรื่องการสื่อสาร พนักงานที่นี่สามารถพูดภาษาอังกฤษสื่อสารได้เป็นอย่างดีทุกคน เรื่องการติดต่อพูดคุยจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติอย่างเรา

หลักจากเช็คอินเสร็จเรียบร้อยแล้ว พนักงานจะเริ่มจากการแจกแถบห้อยแขนที่ให้อารมณ์เหมือนหนังไซไฟสักเรื่องที่แต่ละคนจะมีรหัสเฉพาะติดอยู่ที่ข้อมือ


รหัสไวไฟสำหรับลูกค้าแต่ละท่านที่เข้าพัก กุญแจสำหรับตู้ล็อกเกอร์รองเท้าที่วางอยู่ชั้นล่าง ไว้สำหรับเปลี่ยนเป็นรองเท้าที่ใช้เฉพาะในพื้นที่ของโรงแรม และกุญแจสำหรับตู้ล็อกเกอร์เก็บของใช้ส่วนตัวด้านบน




ก่อนจะมาทำการอธิบายกฎข้อห้ามและข้อควรปฏิบัติของการพัก โดยเฉพาะเรื่องสำคัญอย่าง ห้ามสูบบุหรี่ ภายในบริเวณโรงแรม เและเสริมว่าลิฟท์จะมีสองตัว ตัวซ้ายจะเป็นโซนของผู้หญิง ส่วนด้านขวาเป็นโซนของผู้ชาย แบ่งแยกกันอย่างชัดเจนด้วยสัญลักษณ์ด้านหน้า

ลิฟท์ฝั่งชายจะนำไปสู่ชั้นห้องพักและห้องน้ำของผู้ชายเท่านั้น เช่นเดียวกันกับลิฟท์ของฝั่งผู้หญิง เพื่อเพิ่มความสะดวกสบายและปลอดภัยไปให้กับลูกค้าที่มาพัก เมื่อเดินออกจากลิฟท์จะเป็นส่วนของห้องสุขาและโซนห้องนอน

หลังจากอธิบายทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่เราจะก้าวข้ามสู่โลกอนาคตกันเสียที เจ้าหน้าที่เดินนำเราเข้าไปในบริเวณด้านใน ภาพพื้นห้องสีขาวระหว่างทางเดินเข้าสู่ลิฟท์ที่เห็นในรูปจากเว็บไซต์ โดยส่วนตัวที่รู้สึกได้คือเริ่มจะไม่ขาวสักเท่าไหร่แล้ว อาจเพราะสีขาวป็นสีที่ดูแลค่อนข้างยาก และภาพที่ทำการถ่ายโปรโมตไว้น่าจะเป็นช่วงที่โรงแรมสร้างเสร็จใหม่ๆ โดยภาพที่เห็นผ่านทางเว็บไซต์นั้น รอบข้างจะว่างเปล่าไม่มีคนพักอาศัย ไม่มีสิ่งของหรือกระเป๋าเดินทางมาวางให้ดูเกะกะสายตา เพราะในความเป็นจริง ภาพที่เห็นระหว่างเดินไปลิฟท์นั้น จะเต็มไปด้วยกระเป๋ามากมายหลายสีบนพื้นทางเดินสีขาว อาจจะดูรกสายตาไปบ้างเพราะที่เก็บเป็นแบบเปิด เราจึงเห็นกระเป๋าถูกวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด หากว่าพื้นด้านล่างเต็ม กระเป๋าเดินทางเหล่านั้นก็จะถูกยกขึ้นไปเก็บไว้ที่เคาท์เตอร์ชั้นบน

เพราะลูกค้าทุกคนที่เข้าพัก ไม่ว่ากระเป๋านั้นจะใบเล็กใบใหญ่ จะต้องวางไว้บริเวณล็อบบี้ของโรงแรมกันทุกคน ที่สามารถติดตัวไปไว้ในล็อคเกอร์ชั้นบนได้ก็อาจจะเป็นของใช้ส่วนตัวหรือกระเป๋าถือไปย่อมเท่านั้นที่สามารถใส่ได้พอดี แต่ที่แปลกใจก็คงเห็นจะเป็นแสงไฟสีขาวที่ถือเป็นภาพลักษณ์ของที่นี่ อาจเพราะปกติแล้วแสงไฟนีออนสีขาวจะทำให้คนเรารู้สึกเครียดได้ง่าย ด้วยความรู้สึกที่เหมือนมีคนคอยจ้องมองอยู่ตลอดเวลา แต่ความขาวสว่างของไฟที่ 9h nine hours ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกแย่ขนาดนั้น ด้วยเพราะการเล่นไฟสีขาวให้มีหลายระดับ จึงไม่ทำให้สถานที่ดูสว่างขาวโพลนไปเสียทั้งหมด

บวกกับพื้นที่ใช้งานด้านล่างที่เราเดินผ่านต่อจากนั้นนั้นจะเป็นทั้งที่นั่งไว้สำหรับจัดของหรือนั่งพัก และมีเคาท์เตอร์สำหรับให้นั่งใช้ทำงาน เล่นคอมพิวเตอร์ และชาร์ตแบตเตอรี่ได้

นั่นจึงทำให้ความรู้สึกประทับใจของเรายังคงมีอยู่ไม่ปลี่ยนแปลง ไม่ชอบอยู่อย่างเดียวก็เห็นจะเป็น พื้นที่วางกระเป๋าบริเวณล็อบบี้

ระหว่างนั้น ลิฟท์ประจำยาน 9h nine hours พาเราทะยานขึ้นมาสู่ชั้น 7 อย่างรวดเร็ว โดยระหว่างทางเดินออกจากลิฟท์ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆของที่นี่ถูกอธิบายด้วยภาพสัญลักษณ์ตามทางเดินไว้อย่างเรียบง่าย



จนเมื่อเดินมาถึงโซนที่เป็นห้องพัก ภาพที่ได้เห็นครั้งแรกเหมือนจำลองออกมาจากรูปภาพในเว็บไซต์ยังไงอย่างนั้น ทำเอาความรู้สึกที่ได้มาเห็นสถานที่จริงยิ่งเหมือนว่าเราถูกดึงเข้าสู่อีกโลกหนึ่งในอนาคต