ขออนุญาติเปิดตัวก่อนนะครับว่านี้เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกในพันทิป ที่ผ่านๆมาเคยแวะเวึยนมาเล่นบ้างแต่ไม่ค่อยบ่อย(ผิดผาดประการใดขออภัย) ^ ^
ปีนี้อายุปาเข้าไป 24แลัวครับแฟนสักคนยังไม่เคยมีเป็นตัวเป็นตนเลยคับ 24ปีนี้คิดว่าผ่านเรื่องราวอะไรมามากมายพอสมควร
ขอเกริ่นสั้นๆว่าผมเกิดมาในครอบครัวผู้ชายล้วนนะครับ โดนเลี้ยงมาแบบไทย-จีน หน้าตาพอไปวัดไปวา(มีสาวมาชอบบ้าง) ผู้หญิงคนเดียวในบ้านคือแม่คับ ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี ตั้งแต่เล็กจนโตผมเรียน interกับต่างประเทศมาตาลอด กลุ่มเพื่อนสนิทๆจริงก็มีแต่ผู้ชายครับ
ตั้งแต่ยังเด็กที่บ้านชอบสอนเสมอครับว่าเรื่องแฟนน่ะไม่ต้องรีบมี วันนึงจะมีจนเลือกไม่ถูกเชื่อป๋าดิ เค้าแนะนำให้เรียนหนังสือกับทำกิจกรรมเยอะๆใช้ชีวิตให้เยอะๆ และจะเน้นอย่างแรงว่าอย่าไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงถ้ายังไม่พร้อม(เพราะจะมีภาระติดพัน)ผมก็เชื่อฟังเค้าครับ ช่วงชีวิตวัยรุ่นใช้สนุกสุดเหวี่ยงตั้งแต่ ติดเกม วิวาท ซิ่งรถ ปาร์ตี้ one night stand etc..เนื่องจากผมค่อนข้างเป็นคนอารมณ์ดีและรักสนุก(หม้อบ้าง) ตั้งแต่ มัธยมยันยันมหาลัยมีผู้หญิงมาชอบบ้าง แต่คนที่มาชอบผมก่อนผมจะตัดทิ้งทันทีครับ มันผิดหลักการ์ณผม ผมเป็นคนที่ถ้าอยากได้อะไรจะต้องเอามาให้ได้(อาจจะเป็นนิสัยน้องเล็ก) เวลาผมชอบใครผมจะชอบมากๆครับ โลกสวยเลยก็ว่าได้ เห็นแว่บแรกคือเธอเพอรเฟค ผมก็จะหาวิธีทางทุกอย่าง เพื่อชนะใจเค้าให้ได้ แต่ปัญหาคือทุกครั้งที่ผมรู้สึกว่าจีบติดแล้ว ในใจมันะเบื่อขึ้นมาทันทีครับ จากความหลงต่างๆมันเริ่มจะเปลี่ยนเป็น เห็นข้อเสียเค้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนผมเลยห่างออกไปแบบตัดตอนจบ ผมจะมีเหตุผลที่ตัดตอนจบให้ผู้หญิงทุกคนในใจคับ แต่ไม่เคยบอกเค้าตรงๆสักคนเพราะกลัวเค้าจะเสียใจ(คนมันจะบื่อมันไม่มีเหตุผล) ที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดว่าผมผิด(มาก) เพราะผมมองว่าถ้าใจมันไม่ใช่ ยิ่งฝืนคบจะยิ่งมีแต่แย่ลง ผมเป็นคนซื่อสัตย์กับความรุ้สึกมากบางทีเห็นเพื่อนที่คบกับแฟน แต่ไม่ได้รักแฟน(คบเพราะแก้เหงา,แก้เซ็ง,แก้ผ้า) ก็มีเยอะผมมองว่าการทำแบบนันมันบาปโครตๆ หลอกเค้าไม่พอยังเล่นกับความรู้สึกเค้าอีก สำหรับผมผมไม่เคยคุยซ้อนกันสักคน ชอบทีละคนแค่เบื่อเร็วแล้วไม่เคยลงลึกถึงเรื่องนั้น ตามที่ป๋าสอนไว้ ชีวิตในมหาลัยเคยผลาด1ครั้งไปแย่งแฟนเค้ามา ได้เค้าแล้วก็เบื่อเค้าทันทีครับ(ในใจลึกๆไม่รู้ว่ากลัวก้นบึงตัวเอง หรือกลัวในสิ่งที่เคัาทำกับแฟน) หลังจากเหตุการ์นนันผมเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนันอีก ช่วงชีวิตที่เหลือในมหาลัยผมเลยมีแต่ปาร์ตตี้ one night standมาโดยตลอดครับ คิดในใจว่าอย่างน้อยเราไม่ได้เล่นกับความรู้สึกคน เค้าเสนอมาเราสนองไป แต่ถึงจะสนุกแค่ไหนผมก็ไม่ทิ้งการเรียนนะครับ จนมีผู้หญิงคนหนึงเหมือนลิขิตให้มาสอนมวยผม เห็นครั้งแรกปิ้งเลยครับทุกเสปคหมด(ผมแพ้ทางผู้หญิงเรียบร้อยมาก) เพราะเค้าดูน่าให้เกีตรามาก ผมพยายามเปลี่ยนจากหนัาทรีนเป็นหลังทรีน อะไรไม่ดีพยายามเลิกหมด(all drugs) เพราะคิดว่าถ้าอยากจะได้คนดีๆก็ต้องเป็นคนดีก่อนไม่งั้นคนดีที่ไหนจะมาชอบ ช่วงนั้นทรมานใจมากครับ สิ่งที่ให้เค้าไปมันเหมือนไมค่อยมีค่า เมื่อก่อนเคยมองว่าผู้หญิงเป็นเพศที่ เยอะ/งี่เง่า/ขี้หึง เรียกร้องเยอะ จนพอมาเจอคนนี้ที่ไม่แสดงอะไรกลับมาเลย(เหมือนโดนเลี้ยงไว้)จึงเข้าใจอย่างท่องแท้เลยครับเหมือนตามคำสอนที่ว่า "treat others as if you wanted to be treated by others" อะไรที่เคยทำไว้กับผู้หญิงคนอื่นโดนย้อนกลับมาหมดทุกดอกเลยจนน่ากลัวเลยครับ สุดท้ายผมก็ปล่อยน้องเค้าไปทั้งๆที่ลงทุนจีบมาก็นาน(ระหว่างนั้นยังมีปาร์ตี้บัาง)จนจบมหาลัยสุดท้ายก็ห่างกันไป จนก่อนไปเรียนต่อต่างประเทศใจมันเรียกร้องอยากสะสรางให้จบ เลยชวนเค้าไปเลี้ยงข้าว สุดท้ายจึงได้ยินคำตอบที่รอมานาน ..อาทิตย์แรกที่ต่างประเทศยังอินๆครับแลัวก็วนกลับมาวงจรใหม่(เบื่อ) สุดท้ายจึงรวบรวมความกล้าพิมไปขอโทษเค้าหลังจากที่หายไปเกือบเดือนเค้าก็เข้าใจแล้วให้อภัยครับ ระหว่าง1เดือนอนไม่หลับเลยคับ รู้สึกเหมือนทิ้งอะไรค้างคาไว้
อยุ่ที่ต่างประเทศตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกับใครมาครึ่งปีแล้วครับ ปาร์ตี้หรืออบายมุขก็ไม่ยุ่งแล้ว วันๆออกกำลังกายกับเรียนอย่างเดียวครับ มีสาวๆเกาหลี และชาติอื่นมาหยอดบ้างผมก็ไม่ค่อยหยอดกลับหนัก กลัวเดี๋ยวกลับเข้าวงจรเดิม ปิดตัวเองนิดนึงครับ
ลึกๆมันก็มีเหงาบ้างเห็นพี่ชายกับแฟนลงรูปสวีทกันทู้กวัน เพื่อนคนนุ้นคนนี้ก็อินเลิฟ เราก็ได้พึงสังวรเวลาของเรายังไม่ถึง
อยากถามว่า ณ.จุดนี้ผมควรทำไงดี
1.ปล่อยไปตามธรรมชาติ enjoyชีวิตโสดๆไปก่อน รอคนดีๆเค้ามา(ซึ่งไม่รู้จะมีเข้ามารึเปล่า)
2.เป็นเพื่อนกับทุกคน ไม่คาดหวังความสัมพันธ์ใดๆ ถ้ามันจะเกิดมันจะเกิดเอง
3.ถ้าผมไม่เดินเกมจึบคนที่อยากได้มาเปนแฟนก็กลัวว่าชาตินี้จะผลาดของดี(แต่ไม่อยากจีบเพราะ มันจะไม่เป็นตัวของตัวเอง จะกลายเป็น entertainเค้าแต่ไม่entertainเรา)
4.อยากให้ช่วยประเมินและแนะนำแนวทางของความรักหน่อยครับ เหมือนมันยังไม่เข้าใจนิยามนี้จริงๆ
ขอบคุนสำหรับความเห็นต่างๆนะครับ ใครจะด่า ด่าได้แต่ขอพอเหมาะนะครับ
ผู้ชายลัลล้า อยากสารภาพและขอความเห็น
ปีนี้อายุปาเข้าไป 24แลัวครับแฟนสักคนยังไม่เคยมีเป็นตัวเป็นตนเลยคับ 24ปีนี้คิดว่าผ่านเรื่องราวอะไรมามากมายพอสมควร
ขอเกริ่นสั้นๆว่าผมเกิดมาในครอบครัวผู้ชายล้วนนะครับ โดนเลี้ยงมาแบบไทย-จีน หน้าตาพอไปวัดไปวา(มีสาวมาชอบบ้าง) ผู้หญิงคนเดียวในบ้านคือแม่คับ ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี ตั้งแต่เล็กจนโตผมเรียน interกับต่างประเทศมาตาลอด กลุ่มเพื่อนสนิทๆจริงก็มีแต่ผู้ชายครับ
ตั้งแต่ยังเด็กที่บ้านชอบสอนเสมอครับว่าเรื่องแฟนน่ะไม่ต้องรีบมี วันนึงจะมีจนเลือกไม่ถูกเชื่อป๋าดิ เค้าแนะนำให้เรียนหนังสือกับทำกิจกรรมเยอะๆใช้ชีวิตให้เยอะๆ และจะเน้นอย่างแรงว่าอย่าไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงถ้ายังไม่พร้อม(เพราะจะมีภาระติดพัน)ผมก็เชื่อฟังเค้าครับ ช่วงชีวิตวัยรุ่นใช้สนุกสุดเหวี่ยงตั้งแต่ ติดเกม วิวาท ซิ่งรถ ปาร์ตี้ one night stand etc..เนื่องจากผมค่อนข้างเป็นคนอารมณ์ดีและรักสนุก(หม้อบ้าง) ตั้งแต่ มัธยมยันยันมหาลัยมีผู้หญิงมาชอบบ้าง แต่คนที่มาชอบผมก่อนผมจะตัดทิ้งทันทีครับ มันผิดหลักการ์ณผม ผมเป็นคนที่ถ้าอยากได้อะไรจะต้องเอามาให้ได้(อาจจะเป็นนิสัยน้องเล็ก) เวลาผมชอบใครผมจะชอบมากๆครับ โลกสวยเลยก็ว่าได้ เห็นแว่บแรกคือเธอเพอรเฟค ผมก็จะหาวิธีทางทุกอย่าง เพื่อชนะใจเค้าให้ได้ แต่ปัญหาคือทุกครั้งที่ผมรู้สึกว่าจีบติดแล้ว ในใจมันะเบื่อขึ้นมาทันทีครับ จากความหลงต่างๆมันเริ่มจะเปลี่ยนเป็น เห็นข้อเสียเค้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนผมเลยห่างออกไปแบบตัดตอนจบ ผมจะมีเหตุผลที่ตัดตอนจบให้ผู้หญิงทุกคนในใจคับ แต่ไม่เคยบอกเค้าตรงๆสักคนเพราะกลัวเค้าจะเสียใจ(คนมันจะบื่อมันไม่มีเหตุผล) ที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดว่าผมผิด(มาก) เพราะผมมองว่าถ้าใจมันไม่ใช่ ยิ่งฝืนคบจะยิ่งมีแต่แย่ลง ผมเป็นคนซื่อสัตย์กับความรุ้สึกมากบางทีเห็นเพื่อนที่คบกับแฟน แต่ไม่ได้รักแฟน(คบเพราะแก้เหงา,แก้เซ็ง,แก้ผ้า) ก็มีเยอะผมมองว่าการทำแบบนันมันบาปโครตๆ หลอกเค้าไม่พอยังเล่นกับความรู้สึกเค้าอีก สำหรับผมผมไม่เคยคุยซ้อนกันสักคน ชอบทีละคนแค่เบื่อเร็วแล้วไม่เคยลงลึกถึงเรื่องนั้น ตามที่ป๋าสอนไว้ ชีวิตในมหาลัยเคยผลาด1ครั้งไปแย่งแฟนเค้ามา ได้เค้าแล้วก็เบื่อเค้าทันทีครับ(ในใจลึกๆไม่รู้ว่ากลัวก้นบึงตัวเอง หรือกลัวในสิ่งที่เคัาทำกับแฟน) หลังจากเหตุการ์นนันผมเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนันอีก ช่วงชีวิตที่เหลือในมหาลัยผมเลยมีแต่ปาร์ตตี้ one night standมาโดยตลอดครับ คิดในใจว่าอย่างน้อยเราไม่ได้เล่นกับความรู้สึกคน เค้าเสนอมาเราสนองไป แต่ถึงจะสนุกแค่ไหนผมก็ไม่ทิ้งการเรียนนะครับ จนมีผู้หญิงคนหนึงเหมือนลิขิตให้มาสอนมวยผม เห็นครั้งแรกปิ้งเลยครับทุกเสปคหมด(ผมแพ้ทางผู้หญิงเรียบร้อยมาก) เพราะเค้าดูน่าให้เกีตรามาก ผมพยายามเปลี่ยนจากหนัาทรีนเป็นหลังทรีน อะไรไม่ดีพยายามเลิกหมด(all drugs) เพราะคิดว่าถ้าอยากจะได้คนดีๆก็ต้องเป็นคนดีก่อนไม่งั้นคนดีที่ไหนจะมาชอบ ช่วงนั้นทรมานใจมากครับ สิ่งที่ให้เค้าไปมันเหมือนไมค่อยมีค่า เมื่อก่อนเคยมองว่าผู้หญิงเป็นเพศที่ เยอะ/งี่เง่า/ขี้หึง เรียกร้องเยอะ จนพอมาเจอคนนี้ที่ไม่แสดงอะไรกลับมาเลย(เหมือนโดนเลี้ยงไว้)จึงเข้าใจอย่างท่องแท้เลยครับเหมือนตามคำสอนที่ว่า "treat others as if you wanted to be treated by others" อะไรที่เคยทำไว้กับผู้หญิงคนอื่นโดนย้อนกลับมาหมดทุกดอกเลยจนน่ากลัวเลยครับ สุดท้ายผมก็ปล่อยน้องเค้าไปทั้งๆที่ลงทุนจีบมาก็นาน(ระหว่างนั้นยังมีปาร์ตี้บัาง)จนจบมหาลัยสุดท้ายก็ห่างกันไป จนก่อนไปเรียนต่อต่างประเทศใจมันเรียกร้องอยากสะสรางให้จบ เลยชวนเค้าไปเลี้ยงข้าว สุดท้ายจึงได้ยินคำตอบที่รอมานาน ..อาทิตย์แรกที่ต่างประเทศยังอินๆครับแลัวก็วนกลับมาวงจรใหม่(เบื่อ) สุดท้ายจึงรวบรวมความกล้าพิมไปขอโทษเค้าหลังจากที่หายไปเกือบเดือนเค้าก็เข้าใจแล้วให้อภัยครับ ระหว่าง1เดือนอนไม่หลับเลยคับ รู้สึกเหมือนทิ้งอะไรค้างคาไว้
อยุ่ที่ต่างประเทศตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกับใครมาครึ่งปีแล้วครับ ปาร์ตี้หรืออบายมุขก็ไม่ยุ่งแล้ว วันๆออกกำลังกายกับเรียนอย่างเดียวครับ มีสาวๆเกาหลี และชาติอื่นมาหยอดบ้างผมก็ไม่ค่อยหยอดกลับหนัก กลัวเดี๋ยวกลับเข้าวงจรเดิม ปิดตัวเองนิดนึงครับ
ลึกๆมันก็มีเหงาบ้างเห็นพี่ชายกับแฟนลงรูปสวีทกันทู้กวัน เพื่อนคนนุ้นคนนี้ก็อินเลิฟ เราก็ได้พึงสังวรเวลาของเรายังไม่ถึง
อยากถามว่า ณ.จุดนี้ผมควรทำไงดี
1.ปล่อยไปตามธรรมชาติ enjoyชีวิตโสดๆไปก่อน รอคนดีๆเค้ามา(ซึ่งไม่รู้จะมีเข้ามารึเปล่า)
2.เป็นเพื่อนกับทุกคน ไม่คาดหวังความสัมพันธ์ใดๆ ถ้ามันจะเกิดมันจะเกิดเอง
3.ถ้าผมไม่เดินเกมจึบคนที่อยากได้มาเปนแฟนก็กลัวว่าชาตินี้จะผลาดของดี(แต่ไม่อยากจีบเพราะ มันจะไม่เป็นตัวของตัวเอง จะกลายเป็น entertainเค้าแต่ไม่entertainเรา)
4.อยากให้ช่วยประเมินและแนะนำแนวทางของความรักหน่อยครับ เหมือนมันยังไม่เข้าใจนิยามนี้จริงๆ
ขอบคุนสำหรับความเห็นต่างๆนะครับ ใครจะด่า ด่าได้แต่ขอพอเหมาะนะครับ