เรื่องจริงในวันมาฆบูชา

-----------------------
วันนี้เมื่อ ๑๕ ปีมาแล้ว คือเมื่อวันมาฆบูชาปี ๒๕๔๔ ปรากฏว่า วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรีบ้านผม เกิดปรากฏการณ์ “ปิดวัด”
คือพระสงฆ์สามเณรในวัดนั้นเดินทางไปร่วมพิธีมาฆบูชาที่วัดพระธรรมกายกันหมดทั้งวัด
มีวิธีล่อใจอย่างไร เช่นถวายเงินให้พระเณรรูปละเท่าไร และใช้เล่ห์กลในการขนคนไปร่วมกิจกรรมอย่างไรบ้าง เป็นที่รู้กัน
เข้าใจว่าคราวนั้นปรากฏการณ์ปิดวัดเช่นนี้คงเกิดกับวัดอื่นๆ อีกด้วย
วันมาฆบูชาปีนั้น ชาวบ้านใกล้วัดที่ไปบำเพ็ญกุศลที่วัดนั้นต้องพบแต่ศาลาและกุฏิที่ว่างเปล่า

-------------

ลองคิดดูเถิดว่า ถ้าทุกวัดในประเทศไทยปิดวัดไปทำพิธีอะไรๆ ที่วัดพระธรรมกายกันหมดอย่างนี้ทุกครั้ง
ชาวบ้านใกล้วัดแต่ละวัดจะทำอย่างไรกัน
แล้วเราจะต้องสร้างวัดกระจายกันอยู่ในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศทำไมกัน

ยุบวัดทั้งหมดในประเทศไทยให้เหลือแต่วัดพระธรรมกายวัดเดียวก็ได้กระมัง

ที่เล่ามานี้คือตัวอย่างที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า
วัดพระธรรมกายนั้นมุ่งความยิ่งใหญ่ของตัวเองมากกว่าที่จะคำนึงถึงประโยชน์ของชาวบ้านที่อยู่รอบๆ วัดอื่นๆ
หวังว่ามาฆบูชาปีนี้คงไม่คิดจะทำอย่างนั้นกันอีกนะครับ

------------

(บางส่วนจาก “บทส่งท้าย” ในหนังสือ
“เปิดหน้ากากธรรมกาย ลากไส้ ดร.เบญจ์”)

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๔ มีนาคม ๒๕๕๘
มาฆปูรณมีบูชา

ที่มา https://www.facebook.com/tsangsinchai/posts/824687030958369