เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาสัก2-3ปีแล้วค่ะ บอกก่อนว่าเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนแถวบ้าน
แล้วก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราเอง เรากับเขาเรียนคนละโรงเรียนกัน แต่โรงเรียนเขามันต้องผ่านโรงเรียนเราก็จะได้เจอ
กันค่อนข้างบ่อย
มีโอกาสได้คุยบ้างนิดหน่อย แรกๆก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะชอบเขา แต่ด้วยความที่เขานิสัยดี น่ารัก เป็นสุภาพบุรุษมากๆ เราแพ้ผู้ชายประเภทนี้มากๆ 55555
แรกๆก็ไม่อยากถลำลึกกลัวผิดหวัง กลัวอกหัก แต่เคยได้ยินคำว่าความรักไม่มีที่ให้คำว่ากลัวป่ะล่ะ 55555 เราถือคตินี้แหละ เลยเริ่มไปหาfacebookเขาจากเพื่อนเราเนี่ยแหละ
พอหาเจอก็จัดแจงแอดไปเสร็จสับ ก็รอเขารับ ไม่ถึง1ชั่วโมงเขาก็รับ ตอนนั้นดีใจมาก เข้าไปส่องเลยค่ะ จะรอช้าอยู่ทำไม 55555 แต่เชื่อไหมจากที่ใจพองโตเพราะเขารับแอด
พอไปเจอสถานะเขามีแฟนแล้วใจที่พองนี่แฟบลงไปเลยค่ะ ก็เสียใจนะ แต่ไม่ถึงกลับร้องไห้ ตอนแรกที่รู้ตั้งใจกลับตัวเองมากว่า เราจะตัดใจ เราจะไม่เจอเขาอีก เราจะหลบหน้าเขา พอเช้าวันจันทร์เจอเขาบนรถที่ตั้งใจไว้ตอนแรกมลายหายไปหมดเลย 5555
เราก็ได้แอบชอบเขาต่อไป เพราะเราคิดว่าเราแค่ชอบ เราไม่ได้ทำให้เขาทะเลาะกัน ไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่ดี เพราะฉะนั้นเราก็จะชอบของเราต่อไปเพราะไม่มีใครเดือดร้อน
ผ่านไปเกือบๆ3เดือน เราไปส่องเขาอีก เตรียมตัวเตรียมใจมาเต็มที่คิดว่าต้องเจออะไรที่บาดตาแน่ๆ เข้าไปแรกๆไม่มีอะไร พอเลื่อนๆไปเรื่อย เจอรูปคู่ ไปเที่ยวด้วยกัน
แฟนเขาน่ารักมากๆ (ตัดภาพมาที่ตัวเองสภาพดูไม่ได้ 55555) แต่ตาดีเหลือบไปเห็นสถานะเขาโสดดดด เลยไปส่องผู้หญิงต่อ ดราม่าหนักมาก ก็แอบดีใจนะ ที่เขาเลิกกัน
แต่ไม่ได้มากมายถึงขั้นร้องลั่นบ้าน 5555555 ก็ได้คุยกับเขามากขึ้นกว่าเดิม แอบดีใจตรงนี้แหละ 5555555 จนเรื่องดำเนินมาเรื่อยๆจนม.5 เทอม1 มีอยู่วันหนึ่งเราได้กลับบ้าพร้อมเขา
แล้วก็เพื่อนที่เป็นเพื่อนเขาด้วยเพื่อนเราด้วย ต้องบอกก่อนนะว่าเรื่องที่เราชอบผู้ชายคนนี้ไม่มีใครรู้เลย เราไม่ได้เล่าให้ใครฟัง ไม่มีใครสงสัยเพราะเราเก็บความรู้สึกเก่งมาก 555555 มาๆต่อเลย
เราก็นั่งรถกันไปประมาณ5นาที เขาก็พูดนั้นนี้ไปเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้พูดอะไรก็นั่งฟังไปเงียบๆ จนมาเรื่องหนึ่งเขาบอกเพื่อนที่มาด้วยว่าเขาแอบชอบผู้หญิงรุ่นน้องคนหนึ่ง
แล้วเขาก็อธิบายรูปร่างหน้าตาผู้หญิงคนนั้นให้เพื่อนฟัง เรานั่งฟังไป น้ำตาคลอไป แบบเจ็บอ่ะ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย ไม่เคยชอบใครด้วย ในหัวตอนนั้นคิดกับตัวเองว่าต้องเสียใจอีกรอบแล้วหรอว่ะ
พอกลับถึงบ้านน้ำตาไหลแบบตกใจตัวเองเหมือนกัน ร้องไห้นานเกือบ2ชั่วโมง ส่องกระจกตาบวมมาก ก็รีบอาบน้ำ แล้วเข้าห้องเลย กลัวแม่ถามว่าเป็นอะไร เราก็ไม่รู้จะตอบไปยังไงเหมือนกัน
ครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งที่แล้วคือจะพยายามเลี่ยงไม่เจอเขา แล้วก็เหมือกันอีกคือต้องเจอ เราก็แบบเออไม่เป็นไร เจอก็เจอ จะเป็นไรไปเรื่องแค่นี้เอง พอเจอจริงๆไม่เป็นอย่างที่คิดเลย มันยากจริงๆ
ช่วงนั้นมันเป็นช่วงใกล้ปิดเทอมพอดี เจอกันไม่กี่ครั้งก็ไม่ได้เจอกันเลย เฟซเขาเราก็ไม่ได้ส่องเรากลัว พอขึ้นเทอม2 เราติดกีฬาสีก็กลับบ้านเย็นทำให้ไม่ได้เจอเขาเลย คิดถึงก็คิดถึงนะ
แต่ถ้าเจอมันก็ไม่โอเคอ่ะ เลยคิดว่าไม่เจอน่าจะดีที่สุด หลังจากกีฬาสีก็จะเข้าปีใหม่ เราไม่เล่นไม่เข้าเฟซเราเลยจนวันที่31ธันวา เราตัดสินใจบอกเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนกับเขาด้วย
บอกหมดเลยว่าเราชอบเขา นานขนาดไหน เพื่อนถามอะไรมาเราตอบหมดเลย มันก็บอกว่าไปบอกเขาเลย เราก็แบบไม่กล้าอ่ะ มันก็บิ้วเรา เราก็เอาว่ะ บอกก็บอก เราเลือกที่จะบอกในแชท
ต่อหน้าเราไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นแน่ๆ เราพิมพ์เรียบร้อย เขาก็ออนไลน์อยู่นั่งทำใจอยู่เกือบชั่วโมง จนหลับตากดส่งไปตอนสามทุ่ม พอส่งเสร็จเขาออฟไลน์ไปเมื่อห้านาทีก่อนที่เราจะส่งอ่ะ 5555555
เราก็รอๆๆ รอจนหลับ ไม่ได้ไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนด้วยก็นอน พอตื่นเช้ามาแชทเด้งเว่ยยย เด้งมาเยอะมาก เพื่อนเข้ามาอวยพรปีใหม่55555 แต่หนึ่งในแชทอวยพรก็มีแชทเขาด้วย เปิดอ่านก่อนเลย 55555
แต่ข้อความที่ตอบกลับมาอ่ะ เราแบบคิดว่าปีนั้นมันเป็นปีใหม่ที่แย่ที่สุดสำหรับเราเลยว่ะ เขาบอกว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็ตอบไป “อ่อ 55555” คือตอยชนนั้นไม่รู้จะตอบอะไรแล้ว
เราคิดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะ เราเลยไปส่องเขา เขาเพิ่งขึ้นคบกับแฟนคนปัจจุบันก่อนที่เราจะทักแชทไป จุกสิค่ะจะรอช้าทำไม ก็ร้องไห้ฉลองปีใหม่ค่ะ 5555555
พอเรื่องผ่านไปประมาณ1อาทิตย์ก็ได้เจอเขานะ เราก็ไม่ได้ทักเขา ไม่มองหน้า ไม่คุย คือเราทำตัวไม่ถูกอ่ะ กลัวถ้าทักไปแล้วเขาจะไม่พูดด้วย เรากลัวเราร้องไห้ตรงนั้นเราเลยเลือกที่จะทำเป็นเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน
เราก็รู้นะว่าทำแบบนี้มันไม่ได้ทำอะไรดีขึ้นอ่ะ แต่ทำแบบนี้มันโอเคกับตัวเราที่สุดแล้ว ดูเห็นแก่ตัวนะ แต่ ณ ตอนนั้นเราไม่คิดถึงอะไรแล้ว นอกจากตัวเอง จะทำยังไงให้มันผ่านไปเร็ว
จะทำยังไงให้กลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ เราเข้าfacebook เจอเขาโพสต์บอกรักกัน เค้ารักเตงนะ คิดถึงนะ กินข้าวด้วยนะ ฝันดีนะ
รูปคู่งี้มากเต็ม และอื่นๆอีกมากมาย เก็บไว้ทิ่มตาแทงใจตัวเองทำไมล่ะค่ะ ลบเลยค่ะ ไม่คิดอะไรเลย รักกันก็ว่าเจ็บล่ะมาโพสต์แบบนี้คือยิ่งหนัก หลังจากนั้นเราขึ้นม.6ต้องเตรียมตัวเรื่องเข้ามหาลัยล่ะ อ่านหนังสือ สนใจเรื่องเรียน มันก็ช่วยได้ดีนะ
เรามาเจอเขาอีกด้วยความบังเอิญมันก็รู้สึกนะ แต่ไม่ได้มากเท่าตอนแรกๆ จนตอนนี้เราขึ้นมหาลัยแล้ว เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว แต่เราก็ไม่ได้แอดเฟซเขากลับไปนะ เพราะกฎของการตัดใจคือห้ามอาลัยอาวรณ์
ตอนนี้เราก็มีคนที่เราชอบแล้ว เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย 55555
สถานะ :: แอบชอบเหมือนเดิม เพิ่มติมคือไม่กล้าสารภาพ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ
ประสบการณ์สารภาพรักครั้งแรก
แล้วก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราเอง เรากับเขาเรียนคนละโรงเรียนกัน แต่โรงเรียนเขามันต้องผ่านโรงเรียนเราก็จะได้เจอ
กันค่อนข้างบ่อย
มีโอกาสได้คุยบ้างนิดหน่อย แรกๆก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะชอบเขา แต่ด้วยความที่เขานิสัยดี น่ารัก เป็นสุภาพบุรุษมากๆ เราแพ้ผู้ชายประเภทนี้มากๆ 55555
แรกๆก็ไม่อยากถลำลึกกลัวผิดหวัง กลัวอกหัก แต่เคยได้ยินคำว่าความรักไม่มีที่ให้คำว่ากลัวป่ะล่ะ 55555 เราถือคตินี้แหละ เลยเริ่มไปหาfacebookเขาจากเพื่อนเราเนี่ยแหละ
พอหาเจอก็จัดแจงแอดไปเสร็จสับ ก็รอเขารับ ไม่ถึง1ชั่วโมงเขาก็รับ ตอนนั้นดีใจมาก เข้าไปส่องเลยค่ะ จะรอช้าอยู่ทำไม 55555 แต่เชื่อไหมจากที่ใจพองโตเพราะเขารับแอด
พอไปเจอสถานะเขามีแฟนแล้วใจที่พองนี่แฟบลงไปเลยค่ะ ก็เสียใจนะ แต่ไม่ถึงกลับร้องไห้ ตอนแรกที่รู้ตั้งใจกลับตัวเองมากว่า เราจะตัดใจ เราจะไม่เจอเขาอีก เราจะหลบหน้าเขา พอเช้าวันจันทร์เจอเขาบนรถที่ตั้งใจไว้ตอนแรกมลายหายไปหมดเลย 5555
เราก็ได้แอบชอบเขาต่อไป เพราะเราคิดว่าเราแค่ชอบ เราไม่ได้ทำให้เขาทะเลาะกัน ไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่ดี เพราะฉะนั้นเราก็จะชอบของเราต่อไปเพราะไม่มีใครเดือดร้อน
ผ่านไปเกือบๆ3เดือน เราไปส่องเขาอีก เตรียมตัวเตรียมใจมาเต็มที่คิดว่าต้องเจออะไรที่บาดตาแน่ๆ เข้าไปแรกๆไม่มีอะไร พอเลื่อนๆไปเรื่อย เจอรูปคู่ ไปเที่ยวด้วยกัน
แฟนเขาน่ารักมากๆ (ตัดภาพมาที่ตัวเองสภาพดูไม่ได้ 55555) แต่ตาดีเหลือบไปเห็นสถานะเขาโสดดดด เลยไปส่องผู้หญิงต่อ ดราม่าหนักมาก ก็แอบดีใจนะ ที่เขาเลิกกัน
แต่ไม่ได้มากมายถึงขั้นร้องลั่นบ้าน 5555555 ก็ได้คุยกับเขามากขึ้นกว่าเดิม แอบดีใจตรงนี้แหละ 5555555 จนเรื่องดำเนินมาเรื่อยๆจนม.5 เทอม1 มีอยู่วันหนึ่งเราได้กลับบ้าพร้อมเขา
แล้วก็เพื่อนที่เป็นเพื่อนเขาด้วยเพื่อนเราด้วย ต้องบอกก่อนนะว่าเรื่องที่เราชอบผู้ชายคนนี้ไม่มีใครรู้เลย เราไม่ได้เล่าให้ใครฟัง ไม่มีใครสงสัยเพราะเราเก็บความรู้สึกเก่งมาก 555555 มาๆต่อเลย
เราก็นั่งรถกันไปประมาณ5นาที เขาก็พูดนั้นนี้ไปเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้พูดอะไรก็นั่งฟังไปเงียบๆ จนมาเรื่องหนึ่งเขาบอกเพื่อนที่มาด้วยว่าเขาแอบชอบผู้หญิงรุ่นน้องคนหนึ่ง
แล้วเขาก็อธิบายรูปร่างหน้าตาผู้หญิงคนนั้นให้เพื่อนฟัง เรานั่งฟังไป น้ำตาคลอไป แบบเจ็บอ่ะ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย ไม่เคยชอบใครด้วย ในหัวตอนนั้นคิดกับตัวเองว่าต้องเสียใจอีกรอบแล้วหรอว่ะ
พอกลับถึงบ้านน้ำตาไหลแบบตกใจตัวเองเหมือนกัน ร้องไห้นานเกือบ2ชั่วโมง ส่องกระจกตาบวมมาก ก็รีบอาบน้ำ แล้วเข้าห้องเลย กลัวแม่ถามว่าเป็นอะไร เราก็ไม่รู้จะตอบไปยังไงเหมือนกัน
ครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งที่แล้วคือจะพยายามเลี่ยงไม่เจอเขา แล้วก็เหมือกันอีกคือต้องเจอ เราก็แบบเออไม่เป็นไร เจอก็เจอ จะเป็นไรไปเรื่องแค่นี้เอง พอเจอจริงๆไม่เป็นอย่างที่คิดเลย มันยากจริงๆ
ช่วงนั้นมันเป็นช่วงใกล้ปิดเทอมพอดี เจอกันไม่กี่ครั้งก็ไม่ได้เจอกันเลย เฟซเขาเราก็ไม่ได้ส่องเรากลัว พอขึ้นเทอม2 เราติดกีฬาสีก็กลับบ้านเย็นทำให้ไม่ได้เจอเขาเลย คิดถึงก็คิดถึงนะ
แต่ถ้าเจอมันก็ไม่โอเคอ่ะ เลยคิดว่าไม่เจอน่าจะดีที่สุด หลังจากกีฬาสีก็จะเข้าปีใหม่ เราไม่เล่นไม่เข้าเฟซเราเลยจนวันที่31ธันวา เราตัดสินใจบอกเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนกับเขาด้วย
บอกหมดเลยว่าเราชอบเขา นานขนาดไหน เพื่อนถามอะไรมาเราตอบหมดเลย มันก็บอกว่าไปบอกเขาเลย เราก็แบบไม่กล้าอ่ะ มันก็บิ้วเรา เราก็เอาว่ะ บอกก็บอก เราเลือกที่จะบอกในแชท
ต่อหน้าเราไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นแน่ๆ เราพิมพ์เรียบร้อย เขาก็ออนไลน์อยู่นั่งทำใจอยู่เกือบชั่วโมง จนหลับตากดส่งไปตอนสามทุ่ม พอส่งเสร็จเขาออฟไลน์ไปเมื่อห้านาทีก่อนที่เราจะส่งอ่ะ 5555555
เราก็รอๆๆ รอจนหลับ ไม่ได้ไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนด้วยก็นอน พอตื่นเช้ามาแชทเด้งเว่ยยย เด้งมาเยอะมาก เพื่อนเข้ามาอวยพรปีใหม่55555 แต่หนึ่งในแชทอวยพรก็มีแชทเขาด้วย เปิดอ่านก่อนเลย 55555
แต่ข้อความที่ตอบกลับมาอ่ะ เราแบบคิดว่าปีนั้นมันเป็นปีใหม่ที่แย่ที่สุดสำหรับเราเลยว่ะ เขาบอกว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็ตอบไป “อ่อ 55555” คือตอยชนนั้นไม่รู้จะตอบอะไรแล้ว
เราคิดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะ เราเลยไปส่องเขา เขาเพิ่งขึ้นคบกับแฟนคนปัจจุบันก่อนที่เราจะทักแชทไป จุกสิค่ะจะรอช้าทำไม ก็ร้องไห้ฉลองปีใหม่ค่ะ 5555555
พอเรื่องผ่านไปประมาณ1อาทิตย์ก็ได้เจอเขานะ เราก็ไม่ได้ทักเขา ไม่มองหน้า ไม่คุย คือเราทำตัวไม่ถูกอ่ะ กลัวถ้าทักไปแล้วเขาจะไม่พูดด้วย เรากลัวเราร้องไห้ตรงนั้นเราเลยเลือกที่จะทำเป็นเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน
เราก็รู้นะว่าทำแบบนี้มันไม่ได้ทำอะไรดีขึ้นอ่ะ แต่ทำแบบนี้มันโอเคกับตัวเราที่สุดแล้ว ดูเห็นแก่ตัวนะ แต่ ณ ตอนนั้นเราไม่คิดถึงอะไรแล้ว นอกจากตัวเอง จะทำยังไงให้มันผ่านไปเร็ว
จะทำยังไงให้กลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ เราเข้าfacebook เจอเขาโพสต์บอกรักกัน เค้ารักเตงนะ คิดถึงนะ กินข้าวด้วยนะ ฝันดีนะ
รูปคู่งี้มากเต็ม และอื่นๆอีกมากมาย เก็บไว้ทิ่มตาแทงใจตัวเองทำไมล่ะค่ะ ลบเลยค่ะ ไม่คิดอะไรเลย รักกันก็ว่าเจ็บล่ะมาโพสต์แบบนี้คือยิ่งหนัก หลังจากนั้นเราขึ้นม.6ต้องเตรียมตัวเรื่องเข้ามหาลัยล่ะ อ่านหนังสือ สนใจเรื่องเรียน มันก็ช่วยได้ดีนะ
เรามาเจอเขาอีกด้วยความบังเอิญมันก็รู้สึกนะ แต่ไม่ได้มากเท่าตอนแรกๆ จนตอนนี้เราขึ้นมหาลัยแล้ว เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว แต่เราก็ไม่ได้แอดเฟซเขากลับไปนะ เพราะกฎของการตัดใจคือห้ามอาลัยอาวรณ์
ตอนนี้เราก็มีคนที่เราชอบแล้ว เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย 55555
สถานะ :: แอบชอบเหมือนเดิม เพิ่มติมคือไม่กล้าสารภาพ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ