ถึงกับล็อกอินเข้ามาตอบ 5555 เราเป็นนักเขียนที่ทำงานโดยเบสออนข้อมูลค่ะ ตอนนี้กำลังจะเขียนเมดคาเฟ่รัฐนิยมซีซั่นใหม่ ต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับยุครัฐนิยมที่จอมพลป. พิบูลสงครามเป็นนายกฯ สมัยแรก แล้วเอาข้อมูลวัฒนธรรมยุคนั้นมาแปลงเป็นเมดคาเฟ่ ขอตอบในแง่กระบวนการทำงานแล้วกันนะคะ

ตามที่หลายท่านบอกว่างานรีเสิร์ชต้องมาค่ะ เท่าที่เราสังเกตดูนักเขียนไทยอ่านการ์ตูนเสพสื่อกันเยอะนะ แต่รู้สึกไม่อ่านอย่างอื่น เห็นตัวหนังสือเยอะๆ หลายคนก็ไม่อ่านแล้ว มันทำให้การอ่านไม่หลากหลายการรับข้อมูลนอกเหนือจากสิ่งบันเทิงที่เสพมันไม่เยอะอะ ทีนี้มันต่อยอดไปทางอื่นไม่ได้ โดยเฉพาะสายอะไรไทยๆ นี่เรายิ่งรู้สึกว่าถ้าไม่ได้อ่านไม่ขวนขวายเราจะไม่ได้ข้อมูลเลยค่ะ เราว่านักเขียนไทยงานภาพดี เขียนสวย สู้นักเขียนชาติอื่นได้ แต่ข้อเสียเชิงคอนเทนต์เรายังอ่อนอยู่ orz

เราเองจริตจะตรงกันข้ามกับนักเขียนไทยท่านอื่นๆ ที่อ่านวรรณกรรม ไปฟังสัมมนาวิชาการหัวข้อที่สนใจ ลงคลุกคลีข้อมูล (เราเป็นโอตาคุลิเกมาก่อนค่ะ คลุกข้อมูลในระดับไปหลังโรงลิเก ขึ้นเล่นลิเกเอง เดินพาหุรัดหาไอเท็มมงกุฎลิเก 5555) และจบอักษรศาสตร์มาซึ่งที่คณะสอนรีเสิร์ชข้อมูลเพื่อเขียนเปเปอร์และธีสิสอยู่แล้ว งานรีเสิร์ชจึงเป็นเรื่องที่ไม่ยากนัก แต่ข้อเสียคือเราอ่านการ์ตูนน้อยดูหนังน้อย 555 มันก็เลยจะได้อย่างเสียอย่าง นำเสนอข้อมูลและความสนุกยังมีข้อเสียที่ไม่หวือหวามากพอค่ะ ข้อนี้ปรับปรุงอยู่ แต่เอาเป็นว่างานรีเสิร์ชถ้าใครไม่ชอบจริงๆ หัวข้อไม่อยากทำจริงๆ มันไม่สนุกหรอกค่ะ การค้นหนังสือ การสรุปรวบรวมข้อมูลจำเป็นต้องใช้ทักษะการอ่านจับใจความ โน้ตย่อ ต้องเข้าใจว่าอันไหนใช้ได้อันไหนเยอะไป เช่นค้นข้อมูลเมดรัฐจะมีส่วนการเมืองในยุคจอมพลป. ด้วยซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกะที่เราใช้เขียนแต่เราต้องอ่านทำความเข้าใจนิดหนึ่ง เราก็จะไม่เอาข้อมูลส่วนนั้นเข้ามาเยอะมากนัก อะไรงี้ มันยุ่งยากและเสียค่าใช้จ่าย

และมีเรื่องจะบ่นส่วนตัวอีกเรื่องนึงคือการเข้าถึงข้อมูลบางอย่างของเราค่อนข้างยากด้วยค่ะ เช่น หอสมุดแห่งชาตินี่มีรุ่นน้องเล่าให้ฟังว่าเอาข้อมูลเก่าๆ เอกสารเก่าๆ ต้องเป็นไปเพื่อการศึกษาเท่านั้น ห้ามเอาไปทำเชิงพาณิชย์ การเข้าถึงก็ยาก ต้องมีใบเอกสารจากคณะ ฯลฯ นั่งมองหอสมุดแห่งชาติอังกฤษกับหอสมุดเวียงจันทน์เอาเอกสารโบราณให้โหลดไฟล์ฟรีบนเน็ตแล้วได้แต่น้ำตาตกในอ้ะ (หากตรงนี้เราเข้าใจผิดประการใด ใครทำงานหอสมุดแห่งชาติรบกวนแก้ไขด้วยนะคะ แต่คือเฟลจริง 55555) หากเป็นข้อมูลการท่องเทีย่วจังหวัดน่าจะหาง่ายกว่า แต่คือข้อมูลบนกระดาษมันไม่พอไงคะ เราควรไปเที่ยวเก็บข้อมูลเพิ่มด้วย ซึมซับและอยู่กับมันให้เข้าใจ เพราะถ้าไม่เข้าใจจะเขียนไม่ออกอะ ซึ่งตรงนี้ต้องใช้พลังกายพลังใจและพลังเงินเยอะมาก เราเลยเข้าใจว่าการเขียนจากจินตนาการมันง่ายกว่า และเสียพลังงานน้อยกว่า นึกภาพสมัยเราไปวิ่งตามครูลิเกนี่แบบ เสียเวลาเป็นวันๆ เพื่อหาข้อมูลที่ในหนังสือไม่มีบอกอะค่ะ (บ้านครูไกลด้วย) มันมีค่านะ ฟินนะ สำหรับโอตาคุลิเก แต่ยังสร้างมูลค่าไม่ได้ 5555 บางทีถามไปเขาไม่ตอบด้วยซ้ำ (อารมณ์ความลับทางการค้า) ต้องไปหยอดไปแงะเอาเอง เหนื่อยนะบ่องตง orz แล้วดังที่บอกคือข้อมูลอย่างเดียวมาเรียงๆ ไม่ได้ ต้องคิดถึงความสนุกด้วย เลยยากเข้าไปอีก

บ่นซะยาว แต่เอาเป็นว่าเรากำลังจะพยายามทำงานทางนี้อยู่นะคะ เราชอบรีเสิร์ช เราชอบเขียนงานเรื่อง เลยคิดว่าในอนาคตหากวงการเติบโตขึ้น มีคนเยอะขึ้น เม็ดเงินสนับสนุนมากขึ้น เราจะเป็นคนหนึ่งที่จะช่วยนักเขียนไทยท่านอื่นๆ ด้านข้อมูลและงานเรื่องค่ะ เพราะเราไม่ใช่คนวาดรูปสวย แต่ชอบอะไรทางนี้มากกว่า (เหมือนชูจินในบาคุมัง) ก็พยายามทำงานเชิงข้อมูลเป็นโดจินด้วยตัวเองทีละน้อยๆ โดยไม่เบียดเบียนงานหลักไปก่อนค่ะ 5555

ยังไงก็ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้และทุกความคิดเห็นนะคะ เป็นประโยชน์ต่อการทำงานสายเรามากเลยค่ะ