สวัสดีคะ หนูกำลังตามหาพี่คนหนึ่ง เหตุการณ์ต่อไปนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 2 - 4 ม.ค 59 ที่ภูกระดึง
วันแรกที่ไปภูกระดึง 2 ม.ค. 59
เราเจอกันนะพี่เบงเบง หนูกับเพื่อนและพี่เขยที่เป็นฝรั่งกับพี่สาวและน้องชายตัวเล็กอีก1 รวมเป็น 6 คน ให้พ่อไปส่งที่ตีนภู ตรงหน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ส่วนพี่ไปกับกลุ่มเพื่อนพี่ 4 คน เป็นผช. หมด เวลาประมาณ 8 : 00 น. พี่ใส่เสื้อสีขาว กางเกงลายทหารขาสั้น รองเท้าผ้าใบ Nike สีน้ำเงินคาดขาว ถือกล่องขนมเบงเบง ขึ้นภูไปได้ประมาณ ครึ่งชั่วโมง พี่เดินผ่านหน้ากลุ่มพวกหนู 4 คน ( เพราะพี่สาวกับพี่เขยรอลูกหาบ ) ที่นั่งพักระหว่างทาง จากนั้นเราก็เดินขึ้นภูกระดึง แล้วพี่กับเพื่อน ก็เปลี่ยนกันถือกล่องขนมเบงเบง ตรงซำแฮกพี่ถ่ายรูป แบ๋วมาก น่ารักดี ชู 2 นิ้ว หนูกับเพื่อนแอบขำ 555 เวลาประมาณ 12.45 น. กลุ่มพวกหนูถึงหลังแป แล้วพักถ่ายรูปตรงป้ายผู้พิชิตภูกระดึง แล้วพอหันไปอีกที เจอกลุ่มพวกพี่นั่งพักอยู่ตรงหลังป้าย เวลาประมาณ 20 : 30 น. หนูกับเพื่อนมากินข้าว ระหว่างทางก็คุยเรื่องเกี่ยวกับพี่อ่ะ ภาวนาขอให้เจอ 5555 สุดท้ายก็เจอจริงๆ เพื่อนหนูเจอเพื่อนพี่ แล้วเรียกว่านั้นกลุ่มพวกพี่นิ สุดท้ายก็เจอพี่จริงๆ พี่ใส่หมวกสีขาวสลับแดง เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงขายาวลายทหาร หนูใส่เสื้อสีน้ำเงิน หมวกไหมพรมสีฟ้า กางเกงลายสก็อต หนูเดินตามกลุ่มพวกพี่ไป แต่เพื่อนดึงชายเสื้อไว้ 555 กะจะเดินไปถ่ายรูป สุดถ่ายได้รูปเบลอๆมาแทน 555
3 ม.ค. 59
ตื่นแต่เช้าตี 5 เผื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ที่ผานกนางแอ่น อากาศเย็นๆๆ หนาวๆ ว่ามั้ย? กลุ่มพวกพี่น่าจะไปถึงก่อน พวกหนุก็คุยเรื่องพี่นั้นแหละ ระหว่างทางไปที่ผานกนางแอ่น ว่าจะเจอพี่ไหม พี่จะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนกันหรือป่าว สุดท้ายก็เจอกลุ่มพี่ แต่มาเจอก่อนจะเดินทางกลับไปยังที่พัก 555 ดีใจที่พี่มาดูพระอาทิตย์ขึ้น จากนั้นก็มาพีคอีกตรงที่ดันมาเจอกันที่น้ำตกถ้าใหญ่ หนูมั่วแต่ถ่ายรูปใบเมเปิ้ล เลยไม่สังเกตว่ากลุ่มพี่ก็มา นั่งอยู่แถวๆทางขึ้นจากน้ำตก เพื่อนมันเห็นมันเลยเรียกหนูขึ้นมา แต่หนูก็ยังไม่ทันสังเกตหรอกนะว่าพี่นั่งอยู่ตรงนั้น 555 มั่วแต่หาทางขึ้น แต่ก็รู้นะว่ามีกลุ่มผช. อยู่ตรงทางขึ้น ใส่เสื้อสีน้ำเงินทั้งกลุ่มเลย พี่ก็ใส่ ชุดเดิมเมื่อคืนแหละ ดีใจที่เจอ 555 แอบถ่ายรูปด้านหลัง 5555 พี่เหมือนเจ็บเท้าตั้งแต่ขึ้นมาแล้วอ่ะ แล้วก่อนกลุ่มหนูจะเดินไปเที่ยวที่อื่นต่อ เห็นพี่ถอดรองเท้าออกมาด้วย พี่เป็นไร? ปวดเท้า เท้าบวม? อยากร้องถามนะ แต่ความกล้าไม่พอ 555 มาแแล้วๆๆๆ จุดพีคสุด พีคสุดๆๆ 555 เราเจอกันที่ผาหล่มสัก 555 มาถึงก็เห็นกลุ่มพี่นั่งอยู่บนเสื่อส่วนพี่นอนหลับ เวลาประมาณ 16 : 00 น.พี่กับเพื่อนพี่1 คนถือเสื่อไปคืนร้านอาหารร้านสุดท้าย แล้วก็ไปเข้าห้องน้ำ ที่หนูรู้ว่าพี่ไปเข้าห้องน้ำก็เพราะ เพื่อนหนูก็ไปแล้วเจอพี่ พอพี่กลับมา พี่เดินผ่านหน้าหนู ซึ่งหนูนั่งอยู่กับน้องชาย 2 คน นั่งเฝ้ากระเป๋า พี่ก็เดินมาพี่มองหน้าหนู หนูก็มองหน้าพี่กลับ 555 แล้วหลังจากนั้น หนูก็ไปที่หน้าผา พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เห็นพี่ไปถ่ายรูปอยู่ จากนั้น หนูกับเพื่อนก็เอาเสื่อไปคืนร้านค้าบ้างร้านแรกอ่ะ (ร้านที่มี หลักกิโลใหญ่ๆ จำได้ไหม?) ส่วนพี่ก็ยืนเล่นโทรศัพท์ หนูกับเพื่อนก็เดินผ่าน จนจะถึงร้านล่ะ พี่ถึงเดินตามมา ไม่ได้เดินตามพวกหนู 555 พี่เดินมาหากลุ่มเพื่อนพี่อีก 3 คนที่รออยู่ร้านค้าขายของที่ระลึก ร้านที่หนูเอาเสื่อไปคืนแหละ แล้วพี่กับเพื่อนก็เดินทางกลับที่พัก
4 ม.ค. 59
วันสุดท้ายกับการอยู่บนภูกระดึง ตื่นแต่ 6 โมงเช้า รีบเก็บของเช็คของคืนเจ้าหน้าที่ เพื่อนหนูเอาผ้าห่มไปคืน ดันเดินไปเจอพี่ออกจากเต้นท์ พอดี ทั้งที่เดินตามหามาตลอดทั้งวันตั้งแต่เดินมาถึงที่พัก 555 พอมาเจอก็มาเจอวันสุดท้ายก่อนกลับ เต้นท์พี่สีเทา แถบแดง 555 จำละเอียดมาก 555 พวกหนูมันใจว่าลงภูก่อนพี่ 555 แต่ทำไมพี่โผล่มาถึง ซำกอซาง เร็วจัง 555 พวกหนูหันไป อึ้งเลย กลุ่มพวกพี่มาเร็วแท้ 555 กลุ่มพวกหนูนั่งพัก แวะเข้าห้องน้ำ พี่ใส่เสื้อสีน้ำเงิน แขนสั้นสีขาว เสื้อเบอร์ 69 กางเกงยีน เออเกือบลืมพี่ใช้กระเป๋าเป้สีน้ำเงิน เพื่อนหนูมันว่า เป็นเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิต 555 พี่กับมันใส่เสื้อคล้ายกัน ตรงที่มีเบอร์ 69 อยู่บนเสื้อ แรกๆนึกว่าพี่ไม่พัก แล้วคุยกับเพื่อนว่าถ้าเจอพี่พักอยู่นั้น จะขอถ่ายรูป สุดท้าย ไม่กล้าใจมันเต้น 555
พวกหนูเดินลงมาก่อน แต่เหตุใด พี่มาโผล่ด้านหลังอีกแล้ว 555 พี่ลงภูแบบวิ่งลง ส่วนหนู เดินเป็นเต่าลงภู 555 พี่มาถึงซำบอนก่อนพวกหนู กลุ่มพี่นั่งพักตรงขอนไม้ พวกหนูเดินผ่านไปจ้า จากนั้นเราก็มาเจอกันที่ซำแฮกอีกกลุ่มพวกพี่มาถึงก่อน นั่งพักอยู่ข้างร้านขายของที่ระลึก หนูเดินแวะไปซื้อเสื้อกล้ามสีขาว กับเสื้อเชิ๊ตสีขาว พี่ก็แวะเข้ามาอยู่ข้างๆ เลือกซื้อของนั้นแหละ แต่พี่ไม่ซื้อ 555 และพี่ก็เดินลงภูไป ในใจบอกว่าถ้าเจอพี่ที่ตีนภูจะขอถ่ายรูป
แต่พระเจ้าก็ให้โอกาสหนูนะ เพราะไปเจอพี่ที่ร้านค้า ตรงที่ตีนภูอีก ทั้งที่หมดหวังล่ะว่าจะไม่เจอพี่ เพราะพี่ลงมาถึงตีนภูน่าจะก่อนพวกหนู 30 นาที พี่ใส่หมวก แดงสลับขาว ถือเสื่อ เพื่อนหนูที่เป็นฝาแฝดอ่ะ คนหนึ่งสะดุด อยู่ตรงหน้าร้าน ที่พี่เลือกซื้อของ ส่วนหนูนั่งหาเฟสพี่555 ที่ม้านั่ง ตรงหน้าร้านอ่ะ ว่าจะเดินไปขอถ่ายรูปแต่สุดท้ายก็ไม่ จนพี่กับเพื่อนเดินลับสายตาไป ขึ้นรถสองแถวนั้นแหละ 5555
เสียดายที่มีโอกาสขอถ่ายรูปตั้งหลายครั้ง แต่เพราะความไม่กล้า เลยไม่ได้ถ่ายรูปพี่
สุดท้ายนี้ หนูอยากบอกพี่ว่า พี่คือแรงบันดาลใจในการเดินขึ้นภู เดินลงภู และพี่เป็นหนึ่งในทริปเที่ยวภูกระดึงของหนูครั้งนี้ด้วย อยากรู้จักชื่อพี่นะ พี่เบงเบง ฉายาที่หนูตั้งให้พี่โดยเฉพาะ ถ้าพี่เห็นโพสนี้ ขอให้รู้ไว้นะ ว่าพวกหนู คิดถึงพี่ อีก 3 ปีเจอกัน บนภูกระดึงเหมือนเดิมนะคะ ภูกระดึงสวยดี คุ้มค่ากับการเดินทาง แล้วเจอกันนะ พี่เบง เบง
ตามหาพี่เบง เบง บนภูกระดึง :)
วันแรกที่ไปภูกระดึง 2 ม.ค. 59
เราเจอกันนะพี่เบงเบง หนูกับเพื่อนและพี่เขยที่เป็นฝรั่งกับพี่สาวและน้องชายตัวเล็กอีก1 รวมเป็น 6 คน ให้พ่อไปส่งที่ตีนภู ตรงหน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ส่วนพี่ไปกับกลุ่มเพื่อนพี่ 4 คน เป็นผช. หมด เวลาประมาณ 8 : 00 น. พี่ใส่เสื้อสีขาว กางเกงลายทหารขาสั้น รองเท้าผ้าใบ Nike สีน้ำเงินคาดขาว ถือกล่องขนมเบงเบง ขึ้นภูไปได้ประมาณ ครึ่งชั่วโมง พี่เดินผ่านหน้ากลุ่มพวกหนู 4 คน ( เพราะพี่สาวกับพี่เขยรอลูกหาบ ) ที่นั่งพักระหว่างทาง จากนั้นเราก็เดินขึ้นภูกระดึง แล้วพี่กับเพื่อน ก็เปลี่ยนกันถือกล่องขนมเบงเบง ตรงซำแฮกพี่ถ่ายรูป แบ๋วมาก น่ารักดี ชู 2 นิ้ว หนูกับเพื่อนแอบขำ 555 เวลาประมาณ 12.45 น. กลุ่มพวกหนูถึงหลังแป แล้วพักถ่ายรูปตรงป้ายผู้พิชิตภูกระดึง แล้วพอหันไปอีกที เจอกลุ่มพวกพี่นั่งพักอยู่ตรงหลังป้าย เวลาประมาณ 20 : 30 น. หนูกับเพื่อนมากินข้าว ระหว่างทางก็คุยเรื่องเกี่ยวกับพี่อ่ะ ภาวนาขอให้เจอ 5555 สุดท้ายก็เจอจริงๆ เพื่อนหนูเจอเพื่อนพี่ แล้วเรียกว่านั้นกลุ่มพวกพี่นิ สุดท้ายก็เจอพี่จริงๆ พี่ใส่หมวกสีขาวสลับแดง เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงขายาวลายทหาร หนูใส่เสื้อสีน้ำเงิน หมวกไหมพรมสีฟ้า กางเกงลายสก็อต หนูเดินตามกลุ่มพวกพี่ไป แต่เพื่อนดึงชายเสื้อไว้ 555 กะจะเดินไปถ่ายรูป สุดถ่ายได้รูปเบลอๆมาแทน 555
3 ม.ค. 59
ตื่นแต่เช้าตี 5 เผื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ที่ผานกนางแอ่น อากาศเย็นๆๆ หนาวๆ ว่ามั้ย? กลุ่มพวกพี่น่าจะไปถึงก่อน พวกหนุก็คุยเรื่องพี่นั้นแหละ ระหว่างทางไปที่ผานกนางแอ่น ว่าจะเจอพี่ไหม พี่จะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนกันหรือป่าว สุดท้ายก็เจอกลุ่มพี่ แต่มาเจอก่อนจะเดินทางกลับไปยังที่พัก 555 ดีใจที่พี่มาดูพระอาทิตย์ขึ้น จากนั้นก็มาพีคอีกตรงที่ดันมาเจอกันที่น้ำตกถ้าใหญ่ หนูมั่วแต่ถ่ายรูปใบเมเปิ้ล เลยไม่สังเกตว่ากลุ่มพี่ก็มา นั่งอยู่แถวๆทางขึ้นจากน้ำตก เพื่อนมันเห็นมันเลยเรียกหนูขึ้นมา แต่หนูก็ยังไม่ทันสังเกตหรอกนะว่าพี่นั่งอยู่ตรงนั้น 555 มั่วแต่หาทางขึ้น แต่ก็รู้นะว่ามีกลุ่มผช. อยู่ตรงทางขึ้น ใส่เสื้อสีน้ำเงินทั้งกลุ่มเลย พี่ก็ใส่ ชุดเดิมเมื่อคืนแหละ ดีใจที่เจอ 555 แอบถ่ายรูปด้านหลัง 5555 พี่เหมือนเจ็บเท้าตั้งแต่ขึ้นมาแล้วอ่ะ แล้วก่อนกลุ่มหนูจะเดินไปเที่ยวที่อื่นต่อ เห็นพี่ถอดรองเท้าออกมาด้วย พี่เป็นไร? ปวดเท้า เท้าบวม? อยากร้องถามนะ แต่ความกล้าไม่พอ 555 มาแแล้วๆๆๆ จุดพีคสุด พีคสุดๆๆ 555 เราเจอกันที่ผาหล่มสัก 555 มาถึงก็เห็นกลุ่มพี่นั่งอยู่บนเสื่อส่วนพี่นอนหลับ เวลาประมาณ 16 : 00 น.พี่กับเพื่อนพี่1 คนถือเสื่อไปคืนร้านอาหารร้านสุดท้าย แล้วก็ไปเข้าห้องน้ำ ที่หนูรู้ว่าพี่ไปเข้าห้องน้ำก็เพราะ เพื่อนหนูก็ไปแล้วเจอพี่ พอพี่กลับมา พี่เดินผ่านหน้าหนู ซึ่งหนูนั่งอยู่กับน้องชาย 2 คน นั่งเฝ้ากระเป๋า พี่ก็เดินมาพี่มองหน้าหนู หนูก็มองหน้าพี่กลับ 555 แล้วหลังจากนั้น หนูก็ไปที่หน้าผา พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เห็นพี่ไปถ่ายรูปอยู่ จากนั้น หนูกับเพื่อนก็เอาเสื่อไปคืนร้านค้าบ้างร้านแรกอ่ะ (ร้านที่มี หลักกิโลใหญ่ๆ จำได้ไหม?) ส่วนพี่ก็ยืนเล่นโทรศัพท์ หนูกับเพื่อนก็เดินผ่าน จนจะถึงร้านล่ะ พี่ถึงเดินตามมา ไม่ได้เดินตามพวกหนู 555 พี่เดินมาหากลุ่มเพื่อนพี่อีก 3 คนที่รออยู่ร้านค้าขายของที่ระลึก ร้านที่หนูเอาเสื่อไปคืนแหละ แล้วพี่กับเพื่อนก็เดินทางกลับที่พัก
4 ม.ค. 59
วันสุดท้ายกับการอยู่บนภูกระดึง ตื่นแต่ 6 โมงเช้า รีบเก็บของเช็คของคืนเจ้าหน้าที่ เพื่อนหนูเอาผ้าห่มไปคืน ดันเดินไปเจอพี่ออกจากเต้นท์ พอดี ทั้งที่เดินตามหามาตลอดทั้งวันตั้งแต่เดินมาถึงที่พัก 555 พอมาเจอก็มาเจอวันสุดท้ายก่อนกลับ เต้นท์พี่สีเทา แถบแดง 555 จำละเอียดมาก 555 พวกหนูมันใจว่าลงภูก่อนพี่ 555 แต่ทำไมพี่โผล่มาถึง ซำกอซาง เร็วจัง 555 พวกหนูหันไป อึ้งเลย กลุ่มพวกพี่มาเร็วแท้ 555 กลุ่มพวกหนูนั่งพัก แวะเข้าห้องน้ำ พี่ใส่เสื้อสีน้ำเงิน แขนสั้นสีขาว เสื้อเบอร์ 69 กางเกงยีน เออเกือบลืมพี่ใช้กระเป๋าเป้สีน้ำเงิน เพื่อนหนูมันว่า เป็นเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิต 555 พี่กับมันใส่เสื้อคล้ายกัน ตรงที่มีเบอร์ 69 อยู่บนเสื้อ แรกๆนึกว่าพี่ไม่พัก แล้วคุยกับเพื่อนว่าถ้าเจอพี่พักอยู่นั้น จะขอถ่ายรูป สุดท้าย ไม่กล้าใจมันเต้น 555
พวกหนูเดินลงมาก่อน แต่เหตุใด พี่มาโผล่ด้านหลังอีกแล้ว 555 พี่ลงภูแบบวิ่งลง ส่วนหนู เดินเป็นเต่าลงภู 555 พี่มาถึงซำบอนก่อนพวกหนู กลุ่มพี่นั่งพักตรงขอนไม้ พวกหนูเดินผ่านไปจ้า จากนั้นเราก็มาเจอกันที่ซำแฮกอีกกลุ่มพวกพี่มาถึงก่อน นั่งพักอยู่ข้างร้านขายของที่ระลึก หนูเดินแวะไปซื้อเสื้อกล้ามสีขาว กับเสื้อเชิ๊ตสีขาว พี่ก็แวะเข้ามาอยู่ข้างๆ เลือกซื้อของนั้นแหละ แต่พี่ไม่ซื้อ 555 และพี่ก็เดินลงภูไป ในใจบอกว่าถ้าเจอพี่ที่ตีนภูจะขอถ่ายรูป
แต่พระเจ้าก็ให้โอกาสหนูนะ เพราะไปเจอพี่ที่ร้านค้า ตรงที่ตีนภูอีก ทั้งที่หมดหวังล่ะว่าจะไม่เจอพี่ เพราะพี่ลงมาถึงตีนภูน่าจะก่อนพวกหนู 30 นาที พี่ใส่หมวก แดงสลับขาว ถือเสื่อ เพื่อนหนูที่เป็นฝาแฝดอ่ะ คนหนึ่งสะดุด อยู่ตรงหน้าร้าน ที่พี่เลือกซื้อของ ส่วนหนูนั่งหาเฟสพี่555 ที่ม้านั่ง ตรงหน้าร้านอ่ะ ว่าจะเดินไปขอถ่ายรูปแต่สุดท้ายก็ไม่ จนพี่กับเพื่อนเดินลับสายตาไป ขึ้นรถสองแถวนั้นแหละ 5555
เสียดายที่มีโอกาสขอถ่ายรูปตั้งหลายครั้ง แต่เพราะความไม่กล้า เลยไม่ได้ถ่ายรูปพี่
สุดท้ายนี้ หนูอยากบอกพี่ว่า พี่คือแรงบันดาลใจในการเดินขึ้นภู เดินลงภู และพี่เป็นหนึ่งในทริปเที่ยวภูกระดึงของหนูครั้งนี้ด้วย อยากรู้จักชื่อพี่นะ พี่เบงเบง ฉายาที่หนูตั้งให้พี่โดยเฉพาะ ถ้าพี่เห็นโพสนี้ ขอให้รู้ไว้นะ ว่าพวกหนู คิดถึงพี่ อีก 3 ปีเจอกัน บนภูกระดึงเหมือนเดิมนะคะ ภูกระดึงสวยดี คุ้มค่ากับการเดินทาง แล้วเจอกันนะ พี่เบง เบง