เพิ่งได้มาฝึกงานวันแรกที่จังหวัดแพร่ ขอนอกเรื่องนิดนึงก่อนเลยว่าเป็นเมืองเล็กๆ แต่ที่เที่ยวเยอะมากๆ พอไปไปนั่งรถรางมาชมรอบเมือง เห้ยยหลงรัก555 มาๆเข้าประเด็นเลยคือว่า พอกลับจากที่ฝึกงานก็เดินชิวๆไปหาของกินที่ประตูชัยต่อ เดินกลับหอดูนู้นนี่ไปเรื่อย พอถึงห้องปุ้บเท่านั้นแหละ ทำไมมันเหงาอย่างนี้ คิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้าน โหนี่ขนาดเพิ่งเริ่มวันแรกใจจะขาด ลองมาคิดๆดู ถ้าฝึกจบก็จะได้ออกมาทำงานจริงนี่จะขนาดไหน เหงาตัวเท่าบ้าน โลกความจริงมันโหดร้ายจริงๆ
เด็กฝึกงาน เหงาเหมือนกันมั้ย?