สวัสดีครับเพื่อนๆ คือผม มีแฟนอยู่คนนึงครับ แฟนผมเหมือนเป็นคนที่แบบปฏิเสธคนไม่เป็นครับมีอะไรใครชวนอะไรไปหมดครับโดยเฉพาะเพื่อนของเขา(ผู้หญิงนะครับ) แฟนผมมักจะชอบถามผมว่าไปนู่นมั้ยไปนี่มั้ยไปนั่นมั้ย แล้วคือผมเล่นดนตรี แบบ ซ้อมตั้งแต่เย็นยัน3-4ทุ่มแล้วก้เลิกซ้อมอะครับแล้วพอแข่งเสร็จก้มักจะอยู่ในอันดับที่ไม่น่าเกลียดแต่ไม่แพ้และไม่ชนะครับ และแน่นอนหลังจากแข่งเสร็จมันก้ต้องเหนื่อยเข้าขั้นมากใช่มั้ยครับแล้วแฟนผมจะชอบชวนไปนู่นไปนี่แล้วผมก้ไม่อยากไปแต่ก้ต้องแข็งใจไว้หน่ะครับพยายามกลั้นความเหนื่อยแต่มันก้กลั้นไม่อยู่ครับผมก้ปฏิเสธแฟนอยู่หลายครั้งครับแล้วสุดท้ายแฟนก้ นอยผมครับ อีกไม่นานผมก้มีสอบอีกอะครับ แล้วพอสอบเสร็จก้ต้องแข่ง แล้วพอเลิกสอบก้ต้องไปซ้อม(สอบ3วัน)จนถึงวันที่แข่งหน่ะครับ แล้วแฟนผมเค้าก้ชวนไปนู่นไปนี่แต่ผมเหนื่อยแล้วครับผมอยากพักบ้าง แต่พอผมปฏิเสธเธอเท่านั้นแหละครับ นอยผม ผมสงสารแฟนผมนะครับแต่ร่างกายผมมันไม่ไหวจริงๆ แล้วอีกอย่างคือ แฟนผมครับเวลาเพื่อนชวนนี่ต้องไปครับไม่ไปไม่ได้เดี๋ยวเพื่อนงอนครับ แล้วไปไกลๆแล้วคือแบบ เวลากลับบ้านเงี้ยครับก้ชอบกลับคนเดียว แล้วคือแฟนผมน่ารักไงครับแล้วหุ่นก้ประมาณนึง แล้วแบบ กลับเย็นๆ กลับค่ำๆ อย่างเงี้ยอะครับ แล้วเขาก้บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกกลับได้สบายมาก คือจะไม่ให้เป็นห่วงได้ไงอะ แฟนทั้งคน คนรักของผมทั้งคน ถ้าเกิดคนรักของเพื่อนๆโดนฉุดไปอย่างเงี้ยครับจะรู้สึกยังไง คือผมก้ไม่รู้จะทำไงแล้วครับ กับโรคปฏิเสธเพื่อนไม่เป็นและโรคที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายของแฟนผม  และอีกอย่างนึงครับชอบไม่ระวังตัวครับแฟนผมใส่เสื้อนมก้ออก พอบอกให้ปิดก้ปิดได้ไม่นานแล้วก้เหมือนเดิมครับ คือเพื่อนๆจะหาว่าผมปัญญาอ่อนหรืองี่เง่าก้ได้นะครับแต่ผมรักเธอแบบจริงจังนะครับ **สำหรับคนที่บอกว่าผมงี่เง่าหรือบ้าปัญญาอ่อนนะครับผมอยากถามว่า ถ้าแฟนคนโดนมองนม โดนมองตูด โดนฉุด โดนม่อ แล้วแฟนคนไม่ปฏิเสธคุณจะรู้สึกยังไง  


ปล.ขอโทษนะครับที่เนื้อเรื่องอาจจะไม่ตรงกับหัวข้อผมเครียดกะตัวเองมากครับว่าผมควรทำไงดี  ขอบคุณครับที่เสียเวลาอ่านเรื่องไร้สาระจนจบ.

ผมควรทำยังไงดีให้ความรู้สึกแบบนี้หายไปซักที....