ก็ไม่ใช่ ผญ. ไรดีอ่ะนะ เคยผ่านจุดต่ำสุดของชีวิตมาเหมือนกัน(ขอละไว้)
พอมีแฟน...เป็นคนที่รักแฟนมาก ไม่เคยนอกใจ แม้อยู่ไกลกัน และคิดเสมอว่าจะคบใครอยากให้เค้ารู้เรื่องเราทุกอย่างรวมถึงเรื่องที่เป็นมาด้วย
ก็รักกันดี แฟนก็ดี...แลดูมีอนาคตเนาะ

อีกคู่นึง...รักกันดี แต่งงาน มีลูก ฐานะดี ครอบครัวอบอุ่น คือ perfectอ่ะ แต่แล้วก็เลิกกัน หย่ากัน...เสียดายเนาะ

ผ่านมาคู่แรก ผญ(เรา) เริ่มระแคะระคาย(เพราะผช.เคยลงอ่าง และมีหลายอย่างน่าสงสัย เพียงแต่ไม่เคยจับได้แบบคาหนังคาเขา)...อีกคู่นึง ผช. เริ่มเที่ยว และเก็บของ เพื่อแยกทางกัน(มีบ้านหลายที่ เลยถือโอกาสเที่ยว แล้วดันเป็นที่เดียวกะผญ.คู่แรกด้วยเนาะ)

แน่นอน ผญ.คู่แรก เจอกับ ผช.คู่ที่2 (ร้านเหล้า) ก็คุยกันตามปกติ ตามมารยาทการออกสังคมทั่วไป...ผญ มั่นใจมาก นางไม่เคยไขว้เขวกับชายใด จนเพื่อนๆนับถือ...แต่มันเมาไง อีกวันมามีไลน์ มีเบอร์กันตอนไหนไม่รู้

ก็คุยกันปกติจริงๆ ไม่มีอะไร แล้วก็เริ่มรู้เรื่องกันและกัน ผญ.เลยรู้ไงว่าผช.เคยแต่งงาน มีลูกแล้ว แบเบาะ1คน(น่าร๊ากกกก)

เฮ้ยๆ มันไม่ใช่ละ...เริ่มชวนกันไปเที่ยว นางผญ.นี่ก็ไปเนาะ จนเพื่อนถาม " เป็นไรป่าววะ ปกติไม่เป็นแบบนี้นะ รักเดียวใจเดียว" ผญ.ก็ตอบไม่ได้"เออ กรุ..ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ไปเที่ยวฟิวแฟน ค่อยเรียนรู้ศึกษากันไป ยยยยย

ความรู้สึกตอนนี้เหรอ...รู้สึกผิด และคิดว่าความรักเข้าใจยากจัง รักกันแค่ไหนทำไมถึงเลิกกันได้ ทำไมถึงนอกใจกันได้ คือไม่เข้าใจตัวเอง แย่งเค้ามารึป่าว? เพื่อนด่า ง่าววว งัว เขาเลิกกันนานละ เออช่างมันเถอะ -*-

และก็รู้สึกสงสารผช.คู่ที่2 เห็นใจ เป็นแม่พระคิดไปไกลถึงขั้นว่า อยากให้เขาคืนดีกัน คิดไปคิดมา เผือกไรแว๊ ไปรื้อฟื้นคงจะไม่ดี มีความรู้สึกว่าอยากดูแลเค้า อยู่ข้างๆเค้า ยยยยยย

#นี่แหละนะความรัก อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ
#เป็นเคสที่ยากมาก ผ่านไปคงโตขึ้น มีภูมิคุ้มกันมากขึ้นโคตรๆแน่นอน
#การมาระบายอะไรแบบนี้ คงไม่ดี ไม่รู้ยังไงดี ขออภัยด้วยค่ะ