สวัสดีครับ... นี่เป็นกระทู้แรกครั้งที่ 2 ของเรา เออะ!!! จริงๆก็กระทู้ที่ 2 นั่นแหละครับ แต่เรียกแบบนี้แล้วมันดูไม่ฮิปเท่าไหร่
หลังจากที่กระทู้แรกของเรา ไม่ค่อยมีคนอ่าน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/34546408
ด้วยความขี้เอาชนะของเรา เราเลยจะมารีวิวทุกอย่างเรื่อยๆ จนกว่าจะมีคนอ่าน แฮร่ๆ

เอาหล่ะ!!! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวร่ำเวลา เรามาเริ่มกันเล๊ยยยยย

เที่ยวนี้เราจะพาไป FANSIPAN หรือ ฟานสิปัน ยอดเขาที่สูงที่สุดในอินโดจีน ด้วยความสูง 3 กิโลกว่าๆ หรือ 3,143 เมตรจากระดับน้ำทะเล
... การเดินทางครั้งนี้ มันเริ่มจากการอยากไปเที่ยว พิชิตยอดเขาที่ไหนก็ได้สักที่หนึ่งที่มันไม่ธรรมดา
ครั้นจะไป EVEREST ไอ้เราก็ไปไม่ไหวแถมไม่มีตังค์อีก หาไปหามา ก็มาเจอกับที่นี่เอง ฟานสิปัน ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของเวียดนาม ใกล้ๆ ซาปา ที่เขาไปถ่ายรูปนาข้าวกันนั้นแหละ

    หลังจากได้ที่หมาย ก็จัดการรวบรวมสมาชิกและจองตั๋วเครื่องบิน โดยโชคดีในครั้งนี้คือ สมาชิก 1 คนจาก 4 คน นั้นเป็นคนเวียดนามแท้ๆ และไอ้หมอนี่มันก็มีเพื่อนอยู่ฮานอยด้วย หน้าที่การจองตั๋วรถไฟ จองทัวร์ขึ้นยอดเขาฟานสิปัน ก็ตกเป็นของเจ้าถิ่นไปโดยปริยายสิครับ

    และแล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น โดยในขั้นแรกเราต้องนั่งเครื่องบินไป ฮานอย ฮอยนาฉันร๊ากเธอก่อน จากนั้นนั่งรถไฟข้ามคืนไปจังหวัดลาวไก และนั่งรถต่อไป ซาปา อีกชั่วโมงกว่าๆ ตามภาพนี้เลยครับ


    วันแรกที่มาถึงเวียดนาม เราก็ได้เพื่อนของเพื่อนที่เป็นชาวเวียดนามนี่แหละครับ พาเที่ยวฮานอยแบบซ้อนมอไซค์ อินไซด์สุดๆ






ทะเลสาบโห่เตย หรือ West Lake คร๊าบบบบ







สะพานลองเบียน แห่งแม่น้ำแดง อันนี้เจ้าภาพ พราวน์ทูพรี๊เซ่น มาก ว่าสถาปนิกคนออกแบบ เป็นคนเดียวกับที่ออกแบบ หอไอเฟล เลยนะ

เจ้าบ้านบอก "เหนื่อยแล้ว ขอแวะกินขนมแถวสะพานหน่อย" ไอ่เราก็นึกว่าจะพาไปกินร้านแบบฮิปสะเต้อ กาแฟดริป
ที่ไหนได้ กินมันตรงนี้แหละ แบบอินไซด์สุดๆ


หลังจากหายเหนื่อย ก็ไปชม ฮานอย กันต่อ





อันนี้ โบสถ์ เซนต์โจเซฟ ครับ โบสถ์โรมันคาทอลิก ที่ใหญ่ที่สุดในฮานอย

และปิดท้ายวันแรกด้วย บรรยากาศตอนเย็นแถวทะเลสาบ ทะเลสาบฮหว่านเกี๊ยม





... จากนั้น ก็รีบไปขึ้นรถไฟนั่งๆนอนๆโอเวอร์ไนท์ จนไปถึงจังหวัด ลาวไก ในวันรุ่งขึ้น


ลงรถไฟปุ๊บ พวกเราก็ต้องรีบนั่งรถต่อไปซาปา และต่อไปยังทางขึ้นเขา ฟานสิปัน ทันที


****
เวลาสายๆ เกือบๆ สิบโมง ก่อนที่พวกเราจะเดินขึ้นยอดเขา ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นครับ!!!
ลูกหาบบอกว่า "ของพวกเราเยอะมาก ขนไม่ไหวหรอก กระเป๋า 15 ลิตรตั้ง สามสี่ใบ"
จากนั้นเหตุชุลมุนก็เกิดขึ้นครับ แก็งค์ลูกหาบร่วมสิบชีวิต ก็เดินมามุงดูกองกระเป๋าของพวกเรา แล้ว
บ่นเสียงดังเรากับว่า เราไปฆ่าพ่อใครตาย ครับ
... เวลานั้น เราก็โมโหครับ เลย "เสี่ยงตาย" ด่ากลับไปเป็นภาษาไทยว่า " ไอ้เ_้ย " ซึ่งเราก็โชคดีครับ ที่ไม่มีใครฟังออก
แล้วพวกเราก็รีบหอบหิ้วกระเป๋าไปอ้อนวอน สำนักงานอะไรสักอย่างตรงทางขึ้นเขาครับ โชคดีที่มีคนเวียดนามมาด้วย มันเลยคุยให้ครับ
****

     อย่าปล่อยให้คนอื่นมาทำลายความสุขของเราครับ รีบเดินขึ้นเขากันดีกว่า


คนนี้แหละ เพื่อนชาวเวียดนาม ผู้คอยติดต่อทุกอย่างให้




หนทางยังอีกยาวไกล



วันแรก น่าจะเดินมาครึ่งทางได้ครับ จนขึ้นมาถึง Base Camp ซึ่งเราจะนอนกันที่นี่
ลักษณะอาคารค่อนข้างดีเลยแหละครับ เป็นบ้านพักมีหลายๆห้อง มีห้องน้ำรวม ซึ่งนอนค่อนข้างสบายเลยแหละ
แต่เราไม่ได้ถ่ายรูปมา ต้องขอโทษจริงๆ

วันรุ่งขึ้น ตื่นแต่เช้าตรู่... ออกเดินด้วยใจตั้งมั่น เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเราจะพิชิต "ยอดเขาที่สูงที่สุดแห่งอินโดจีน"



เดินมาหลายชั่วโมงจนพระอาทิตย์เริ่มเฉิดฉาย


อีกไกลมั้ย เราจะงอแงแล้วนะ จูงเราหน่อย อิอิ



โอ้โห มีการก่อสร้างด้วย


เดินมาเกือบ 5 ชั่วโมง น่าจะใกล้ถึงแล้วมั้ง???

...และแล้ว พวกเราก็มาถึงความสูง 3,143 เมตร จากระดับน้ำทะเล ใช่แล้ว พวกเราคือผู้พิชิตยอดเขา ฟานซิปัน ที่สูงที่สุดในอินโดจีน
ตะ ตะ ตะ แต่ คนเต็มเลย แถมยอดเขาก็มีอยู่แค่เนี๊ยะ


แต่วิวรอบๆ สวยราวกับอยู่บนสวรรค์ (จริงๆแค่เปรียบเทียบนะ เรายังไม่เคยไปสวรรค์เลย)


ตัดจบตรงนี้เลยแล้วกัน... ขอบคุณที่ติดตามครับ สวัสดีครับ

ปล.ถ้าชอบผลงาน ติดตาม เพจเราได้ที่.... เราจะซ่อนไว้ใน สปอยล์นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%99-%E0%B9%82%E0%B8%9F%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B8%9F%E0%B8%B5%E0%B9%88-546141975534201/?fref=ts