เราคบกันมา 7 ปีกว่าๆแล้ว เหตุเกิดจากแฟนผมได้ไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดคับเรายุไกลกันมากแบบไม่เคยไกลมาก่อน  เค้าดาว แฟนได้โทรมาบอกผมว่า สวัสดีปีใหม่นะค่ะ ผมก้บอกแฟนไปว่าคับ สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคับ และตอนนั่นแบตโทรสับของผมก็เตือนไกล้หมดแล้ว ต่อมาสักพัก หลังจากเที่ยงคืนนิดๆ ผมก็กลับ ถึงหอก็ประมาณเกือบ ตี1 ผมกลับมาถึงที่ห้องแบตก็ไกล้หมดที่ชาจผมก็ไม่มีคับต้องเปิดคิมเสียบสาย USB เอา ผมก็ได้โทรหาแฟนบอกเธอว่าเค้าถึงหอแล้วนะ แบตเค้าก็ไม่มี และผมก็ไม่ได้บอกแฟนผมหลอกว่าผมเปิดคิมเสียบสายยุ ผมก็คิดว่าแฟนผมคงง่วงล่ะ ผมก็บอกแฟนไปว่า พรุ้งนี้เค้าโทรหานะ  รุ้งขึ้นสักประมาณ 7 โมงกว่าๆเนี่ยแหละ ผมก็โทรหาแฟน ผมถามเธอว่าตื่นรึยังเธอก็บอกว่ายัง  ผมเลยบอกเธอไปว่า 9โมงจะโทรหาใหม่นะ 9โมงผมโทรไปเธอก็ยังไม่ตื่น  จนถึงเที่ยงกว่าๆผมโทรไปหาแฟนผมสายไม่ว่าง ผมคิดในใจเห้ย สงสัยคุยกับแม่อยู่มั่ง ผมเลยไลน์ไปถามเธอว่าทำไมสายไม่ว่างหรอคับ เธอดูข้อความแต่เธอไม่ตอบ ผมเลยโทรไปหาเพื่อนของโทรเลย อ่า!! โทรติดคับผมดีใจมาก  แต่พอเธอรับโทรสับเธอกลับบอกผมว่า ไม่ได้เอาโทรสับมาด้วย ผมใจหายเลย ผมเลยถามเธอไปว่า ตัวคุยกับใครยุหรอ เธอบอกคุยคนอื่นอยู่  ณ เวลานั่นผมทำอะไรไม่ถูกเลย น้ำตาผมไหลออกมาแบบนี้ไม่รู้ตัวเลย ผมเสียใจจนพูดอะไรไม่ออกเลย ยิ่งผมเป็นคนขี้หึงด้วยหึงมากๆ ผมเลยถามกลับไปว่าตัวทำแบบนี้ทำไมหรอ  แฟนของผมเงียบไปสักพัก ล่ะบอกว่าผมไม่สนใจเธอเลย  ตอนนั่นผมพูดทั้งน้ำตาถามแฟนว่า รักเค้าไหม เธอก็บอกยังรักยุแต่ไม่เหมือนเดิม ตัวผมยิ่งคิดมากไปอีก แล้วผมก็ถามต่อว่าคิดถึงเค้าไหม  เธอก็บอกว่าคิดถึงยุ  แล้วผมก็ถามแฟนต่อ ตัวเลิกคุยกับคนนั่นได้ไหม  เธอบอกว่าได้ ผมก็ดีใจขึ้นมานิดหนึ่ง  หลังจากนั่น1 วันตอนกลางคืนล่ะสีกประมาณ เที่ยงคืนกว่าๆ แฟนบอกจะไปล้างนะแปปนะ  ผมก็บอกโอเคคับ เด๋วเค้าโทรหานะ สัก5 นาทีได้ คนอื่นของเธอก็โทรมา  ผมเลยถามแฟนว่าไหนตัวบอกไม่คุยแล้วไงคับ  แฟนผมก็บอกผมว่าไม่ได้คุย  วันนี้เค้าคุยกับตัวทั้งวันเลยไม่ใช่หรอ ผมเลยถามกลับไปว่า อ่าวแล้วเมื่อกี้คุยทำไมหรอ  แฟนบอกเขาโทรมา เค้าไม่ได้โทรไป  นั่น!! ผมใจหายรอบที่2 น้ำตาผมเริ่มไหลมาอีกล่ะ ไม่รู้สิ ตอนนั่นผมคิดไรไม่ออกเลย เหมือนตาย หน้าชา มือสั่น ทำอะไรไม่ถูกเลย  ผมก็ถามเหมือนเดิมว่ายังรักมั๊ย  เธอก็บอกยังรักยุแต่ไม่เหมือนเดิม เค้าขอโทดนะที่ไม่เหมือนเดิม  ตอนนั่นผมเหงื่อแตกหน้าชีด โทรสับยังถือไม่ได้ผมสั่นมาก  เพราะกลัวเธอทื้งผมไป ทำไรไม่ถูกเลย แล้วผมก็ถามต่อคิดถึงกันมั๊ย เธอบอกคิดถึง ตอนที่เธอบอกว่าคิดถึง  ตอนนั่นมันไม่ช่วยอะไรเลย เพราะผมร้องไห้หนักมาก  ผมร้องไปสักพักใหญ่ๆ ผมถามแฟนว่าตัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย เธอกลับบอกว่าขอโทษนะมันไม่เหมือนเดิมแล้ว  ณ ตอนนั่นผมหายไปแว๊วหนึ่ง เหือนผมหลุดไปแล้ว สักพักแฟนบอกคุยกันดีๆก่อน ผมไปถามเธอไปว่า ตัวกลับมาเป็นคนเดิมของเค้าได้มั๊ยขอร้อง เธอบอกพยายามนะตัวเธอบอกกลับผมแบบนี้  ผมขอเธอกลับมารักกันกลับมาเป็นแบบเดิม หลายทั้งมาก แล้วเธอก็บอกว่าตัวไม่เคยสนใจเค้าเลย ไม่เคยคิดที่จะใส่ใจเค้าเลย  ณ ตอนนั่นผมพูดไม่ออกเลย ไม่รู้สิ เหมือนตายไปแล้ว  แล้วเธอก็บอกเค้าจะพยายามอีกครั้งกับตัวนะ  จากนั่นแหละน้ำตาผมเริ่มหาย เพราะผมยังมีความหวังที่จะได้แฟนที่น่ารักของผมคืน ไม่รู้สิ แต่ผมก็ดีใจที่เค้ายังรักผมอยู่ ผมจะพยายามเพื่อเธอ เพื่ออนาคตของเรา2 คน  ถ้าเธอได้อ่านก็คงดี     7 ปีกว่าๆที่ผ่านมาผมไม่เคยรักเธอน้อยลงเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกวัน (จากใจของผมจิงๆ)