ผมโตมาในครอบครัวที่ผมเป็นลูกคนสุดท้อง น้องคนเล็กสุดครับ ผมเป็นเกย์อย่างเปิดเผยทั้งกับสังคมและครอบครัวตลอดชีวิต23ปี ผมมีแฟน(เราเป็นลูกคนเล็กทั้งคู่ครับ) แล้วครับพ่อแม่ทั้งฝั่งผมและเขายินดีด้วยเพราะเราต่างประสบความสำเร็จเกินกว่าวัยทั้งการงาน การเงิน ในอายุแค่23

เรื่องที่ผมกำลังจะเล่าสิ่งที่ประสบคือสิ่งเดียวกับสิ่งที่แฟนผมได้พบเจอ จึงเล่าแทนว่าตัวผมเลยนะครับอาจมีบางอย่างที่ไม่ตรงกันเป๊ะๆ แต่เหตุการณ์หลายๆอย่างกว่า90%ที่เราเจอ และสอบถามเพื่อนๆที่เป็นลูกคนเล็ก ต่างประสบเช่นกันครับ

ผมประสบความสำเร็จได้ด้วยตัวของผมเองมาตลอด 23 ปี ครอบครัวเป็นส่วนนึงที่เป็นแรงผลักดันมาตลอด ด้วยการไม่ให้กำลังใจ คำพูดเฉยชา ตลอดระยะเวลาไม่ทราบว่าด้วยเหตุผลใดๆ เรื่องการยอมรับ การประสบความสำเร็จ จะเป็นเรื่องยินดีสำหรับพวกเขา(พ่อแม่พี่น้อง) แต่!!! ช่วงกำลังทดลอง กำลังพยายามจะถูกปราม เมิน ถากถาง หรือการกระทำใดๆที่ไม่ดูเป็นการให้กำลังใจ  (พอมาตรงนี้หลายคนอาจจะ อ๋อก็เขาทำสิ่งนี้เพื่อผลักดันเราไง ให้เราประสบความสำเร็จ ) แต่ทำไมพี่ ของผมคนอื่นๆในขณะที่พวกเขาอายุเท่าผม เกิดสถานการณ์เดียวกัน. กลับได้รับกำลังใจ แรงผลักดันครับ?

ตัวอย่างความสำเร็จ (หลายคนอาจดูว่าเล็กน้อยนะครับ แต่สำหรับผมมันคือสิ่งยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เปรียบเทียบพี่น้อง. หรือเพื่อนๆในระดับเดียวกันก็อาจจะทำไม่ได่เท่าผม)
ผมเรียนจบเกียรตินิยมอันดับ2
ผมได้รับการเชิญทำงานร่วมกับบริษัทต่างชาติ(top10ของประเทศไทย)
ผมเลือกที่จะทำธุรกิจค้าขายโดยทีเงินเดือนกว่า 6หลักต่อเดือน
ผมมีความพยายาม ตั้งใจและทุกๆงาน. ทุกๆความตั้งใจก็ประสบความสำเร็จผมเชื่อว่าผมโชคดี จากความมานะของผม

เรื่องประสบความสำเร็จอื่นๆคงเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ผมแค่ไม่เข้าใจว่า เหตุผลอะไรของพ่อแม่หรือคนอื่นๆที่ทำให้ไม่มั่นใจในตัวของผม?
ยกตัวอย่าง
-เรื่องการทำงานในองค์กรใหญ่ๆ
-เรื่องการใช้รถยนต์(พี่ๆของผมได้จับรถตั้งแต่18. แต่ผม23. แล้วทุกวันนี้จะขับรถออกจากบ้านไปทำธุระของผม ต่างท้าวความประมาณ30นาทีครับ ปล.ผมกำลังตัดสินใจซื้อรถครับ)
-เรื่องการตัดสินใจทำธุรกิจร่วมกับแฟน(ซึ่งปัจจุบันประสบความสำเร็จแล้ว)

ทุกๆอย่างในชีวิตของผมไม่ได่ถูกรับการยอมรับตั้งแต่แรกเหมือนใครคนอื่นๆเขาเลย ทุกอย่างเกิดจากการพิสูจน์ทั้งสิน

ถ้าพ่อแม่ พี่หรือใครๆก็ตามมีคำแนะนำในการปรับทัศนคติ ช่วยผมแนะนำด้วยนะครับ. ขอบคุณครับ