มัธยมศึกษาปีที่ 4/6 สายศิลป์-ภาษาอังกฤษ

ปลายฟ้าเดินเข้ามาในห้องเรียน ได้เห็นอาจารย์สาวกำลังยืนพูดอยู่
"นักเรียน ทำไมถึงมาสายขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เข้าไปหาที่นั่งได้”
ปลายฟ้าเดินไปที่โต๊ะหลังห้อง ที่มีเพลินนั่งอยู่
"แก ตรงนี้ว่างมั๊ย?" ปลายฟ้าถามเพลิน
"ว่าง" เพลินที่แอบเล่นมือถืออยู่ใต้โต๊ะ ตอบสั้นๆ อย่างหน้าตาเฉย
"ขอนั่งด้วยคนนะ" ปลายฟ้าบอกเพลิน
เพลินพยักหน้ารับ แล้วปลายฟ้าก็เข้าไปนั่งข้างๆ เพลิน
"เป็นเด็กใหม่เหรอ?" เพลินถามปลายฟ้า
"ใช่ รู้ได้ไง"
"เดาเอา กูก็เป็นเด็กใหม่เหมือนกัน กูชื่อเพลินนะ เมิงชื่อปลายฟ้าใช่มั๊ย?"
"รู้ได้ไงเนี่ยยย?"
"กูจำหน้าเมิงได้ กูเคยเห็นเมิงในคลิปตบเด็กคอนแวนต์"
"เฮ้ยยยย! เห็นคลิปนั้นด้วยเหรอ?"
"เห็นสิ คนดูเยอะขนาดนั้น"
"แล้วคิดว่าไงอ่ะ?"
"ไม่รู้ กูไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่กูว่าเจ๋งดี"
"เฮ้ยยยยย! มีแต่คนเม้นด่ากูนะ"
"แล้วไง คนที่ด่ามันไม่ได้โดนตบเองซะหน่อย กูว่าแซบดีออก!"
"มีไม่กี่คนนะ ที่คิดอย่างนี้"
"ฮ่าๆ มันแย่งผัวเมิงเหรอ?"
"ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?"
"คนที่จะเข้าไปตบใคร ก็ต้องโดนกระทำก่อนป่ะวะ กูว่าถ้ามันมาทำร้ายเราก่อน เราก็ทำร้ายมันกลับ ถูกแล้ว!"

"แกสองคนเป็นเด็กใหม่เหรอ เราชื่อแพทตี้นะ ไนท์ทูมีทยู"
"ทำไมต้องพูดอังกฤษด้วย กระแดะ"
"อยากให้ดูอินเตอร์ไง แกชื่อไรอ่ะ?"
"เราชื่อปลายฟ้า เรียกฟ้าก็ได้ ส่วนนี่เพลินนะ"
"ไม่ต้องแนะนำก็ได้ กูไม่อยากรู้จัก"
"ถ้าไม่อยากรู้จักก็เงียบไปเลยไป" เพลินไม่ตอบและมองตาขวางใส่แพทตี้
"เราชื่อมิเกลนะ ฟ้า แกมาจากโรงเรียนอะไร?"
"เซนต์นิโคลัสคอนแวนต์"
"ที่อยู่ตรงดินแดงป่ะ?"
"ใช่ๆ รู้จักเหรอ"
"รู้จักสิ เคยเห็นในเน็ตน่ะ แต่มันไกลจากที่นี่นะ"
"ใช่ แต่ก็เรียนแป๊บเดียวแหละ ความจริงเราต้องอยู่ ม.5 แล้ว แต่มีเรื่องเลยโดนไล่ออกมา"
"เฮ้ยยยย จริงดิ อย่างนี้เลยต้องเรียนซ้ำชั้นเลยใช่ป่ะ เสียดาย"
"เสียดายทำไม จริงๆ เคยเรียนโรงเรียนสาธิตตรงเอกมัย แต่เรียนแค่เทอมเดียว แล้วก็ออก เนี่ยย้ายมาหลายโรงเรียนแล้ว"
"สุดยอดดดดดด!" เพลินเอ่ยชมปลายฟ้า
"แล้วแกชื่ออะไรเหรอ?" มิเกลหันไปถามเพลิน
"กูเพลิน เมิงมิเกลใช่ป่ะ เป็นเด็กเก่าเหรอ?"
"ใช่ เมิงมาจากโรงเรียนไรอ่ะ?"
"เกียรติดำรงวิทยา ไม่รู้จักใช่ป่ะ โรงเรียนแถวบ้าน ฮ่าๆ"
"เปล่าๆ กูรู้จัก เมิงรู้จักคนที่ชื่อเบลล์ป่ะ ที่อยู่ ม.4 ปีนี้"
"คนที่มันเตี้ยๆ ปากหมาๆ ป่ะ กูเคยแย่งแฟนกับมัน ทำไมเหรอ"
"อ้าว นั่นเพื่อนเก่ากูเอง ฮ่าๆๆ"
"เมิงโกรธป่ะเนี่ย กูมีเรื่องกับเพื่อนเก่าเมิงอ่ะ"
"ไม่หรอก ช่างมันเหอะ กูก็ไม่ค่อยสนิทกับมัน ตอนเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แค่ทักทายเฉยๆ"
"อ๋อออ เมิงเป็นเด็กเก่าที่นี่เหรอ?"
"ช่ายยยย"
"แนะนำเส้นทางโดดเรียนให้กูด้วยนะ ฮ่าๆ"
"ฮ่าๆๆๆ"

ปลายฟ้าถามแพทตี้ "แพท แกเป็นลูกครึ่งเหรอ?" "ใช่ๆ"
"เป็นลูกครึ่งไรอ่ะ?" "อังกฤษ" "พ่อหรือแม่ที่เป็นฝรั่งอ่ะ?" "พ่อ"
"อ๋อ! เราไปเที่ยวอังกฤษบ่อยนะ"
"จริงเหรอ แต่เราไปไม่ค่อยบ่อยหรอก เคยไปเมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่สมัยประถมน่ะ"
"โห นานมากกกก! เราชอบไปช้อปปิ้งที่ Harrods น่ะ ที่นั่นมีของสวยๆ เยอะ"
"เราเคยไปนานจนจำไม่ได้เลยนะ ว่าไปที่ไหนมาบ้าง"
"วันหลังไปด้วยกันสิ"
"ถ้ามีตังค์นะ ฮ่าๆ"
"ถ้าไม่มีก็เที่ยวที่ไทยก็ได้ เออ แล้วทำไมแกถึงไม่ค่อยได้ไปอังกฤษอ่ะ”
"พ่อแม่เราเลิกกันนานแล้วอ่ะ พ่อเรากลับไปอยู่ที่อังกฤษนานแล้ว ตั้งแต่เรา 7 ขวบ"
"เสียใจด้วยนะ"
"แต่เราไม่เสียใจนะ กลับชอบที่เป็นแบบนี้ด้วย ดีกว่าอยู่ด้วยกันทุกวันแล้วทะเลาะกันอ่ะ"
"ก็จริง พ่อเราก็มีอีกครอบครัวหนึ่งเหมือนกัน แม่เราร้องไห้บ่อยมากเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพ่อดุ"
"ชีวิตพวกเมิงนี่น่าสงสารเนอะ มีเงินแต่ไม่มีความสุข แต่กูเนี่ย ไม่มีทั้งเงินทั้งความสุขเลยว่ะ"
"อ้าววว ทำไมวะ"
"พ่อแม่กูทะเลาะกันทุกวัน พ่อกูชอบแอบไปมีเมียน้อย ทะเลาะกันบ้านแทบแตก"
"คล้ายๆ เรื่องของกูเลย งั้นมาอยู่กับกูก็ได้"
"ฮ่าๆๆๆ"
"เออ แล้วเมิงล่ะมิเกล ครอบครัวเมิงเป็นยังไงบ้าง อย่าบอกนะ ว่าอบอุ่น แตกต่างจากคนอื่น"
"จะบ้าเหรอ กูยิ่งกว่าพวกเมิงอีก พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่กู 4 ขวบ เค้าทิ้งกูกับน้องสาวให้อยู่กับยาย กับป้า
ส่งเงินกับสิ่งของมาให้บ้าง ไม่ให้บ้าง กูต้องทำงานบ้านให้ยายทุกอย่างเลยนะ เค้าสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ"
"คล้ายๆ กูเลย กูมีพี่น้องหลายคนด้วย มีอะไรก็ต้องแบ่งกันกิน แบ่งกันใช้ กูไม่เคยได้คนเดียวหรอก"
"กูก็มีพี่น้องหลายคน แต่พ่อกูเค้ารักแต่พี่ชาย เค้าไม่เคยรักกูเลยว่ะ"
"เมิงยังโชคดีนะที่ได้อยู่กับพ่อ"
"โอ๊ยยยย พวกเมิงจะดราม่ากันทำไมวะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ดีใจว่ะ ได้เจอคนที่เข้าใจเรื่องครอบครัวเหมือนกัน"
"ตอนกลางวันไปกินข้าวกันนะเว้ยยยย"
"ได้เลยยยยยย"