สวัสดีครับนักถ่ายภาพผู้มีอารมณ์สุนทรีย์กับเลนส์มือหมุนทุกท่าน ปลายปีนี้มีเลนส์จีนยี่ห้อใหม่เปิดตัวสร้างกระแสในจีนเองได้พอสมควร ตั้งชื่อยี่ห้อว่า
Zonlai มาจากภาษาจีนว่า 中徕 อ่านว่า จง-ไหล แม้ผู้ผลิตจะไม่ได้อธิบายว่าชื่อนี้หมายความว่าอย่างไร แต่ดูจากรูปลักษณ์ของเลนส์และโลโก้แล้ว นักวิจารณ์ในจีนบางคนมองว่ามันคือ 中国徕卡 (อ่านว่า
จง-กั๋ว-ไหล-ข่า) ซึ่งแปลความได้ว่า ไลก้าของจีน นั่นเอง
ตัวพี่ 1.8/25mm นั้น น้าเอกเพิ่งจะรีวิวไปในห้องมือหมุนนี้เอง ผมเพิ่งได้ตัวน้อง 1.8/35 มา ซึ่งมีน้าท่านนึงใน Channel มือหมุนตั้งสมญานามให้มันว่า
Poor man's summicron ผมเห็นแล้วนึกไม่ออกจริง ๆ ว่ามันเป็นยังไง เพราะไม่เคยจับเลนส์ summicron จริง ๆ เลยสักครั้ง แต่ชื่อนี้มีมนต์ขลัง ยาจกอย่างเราได้ยินก็หูผึ่ง แม้จะไม่มีวาสนาได้จับ summicron จริง ๆ ขอเล่น summicron คนยากแทนก็ยังดี 555
ผมสั่งตัวอย่างเลนส์มาเป็นเม้าท์ Sony E ใช้กับกล้อง Sony NEX F3 สะพายกล้องเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นแบบบ้าน ๆ แห่งหนึ่งในเมืองภูเก็ต ร้านนี้อยู่ในห้องแถวหมู่บ้านภูเก็ตวิลล่าสามกอง เป็นบ้านพักอาศัยที่เปิดเป็นร้านอาหารแบบพาร์ทไทม์ เปิดขายแค่วันพฤหัสฯ ถึงวันอาทิตย์เท่านั้น วันจันทร์ถึงวันพุธหยุด ร้านนี้ไม่มีชื่อร้าน แต่ขาประจำรู้จักกันในชื่อ
ร้านคุณลุงโยชิ เพราะเจ้าของร้านและเจ้าของบ้านเป็นชาวญี่ปุ่นชื่อ Yoshi Takashiba แม่ครัวเป็นภรรยาของคุณโยชิ เป็นคนไทย มีลูกน้องมาช่วยเสิร์ฟบ้าง แต่บางครั้งคุณลุงก็ต้องเสิร์ฟเอง
ร้านนี้มีซูชิ ปลาดิบ ข้าวปั้นหน้าต่าง ๆ ที่เขาบอกว่าใช้วัตถุดิบเกรดเอ ราคาไม่แพงอย่างร้านในห้าง บรรยากาศในร้านก็เหมือนนั่งอยู่ในบ้านคุณลุง มีโต๊ะอาหารไม่กี่โต๊ะ ถ้าโต๊ะเต็มก็อาจต้องไปนั่งกินที่โซฟาเล็ก ๆ กลางบ้านแทน คุณลุงมักจะเปิดยูทูบขึ้นจอใหญ่เป็นรายการทีวีอะไรซักอย่างของประเทศญี่ปุ่น บางทีก็เปิดเพลงญีปุ่นสร้างบรรยากาศนิดหน่อย
แนะนำร้านแค่นี้คงพอแล้วล่ะครับ ใครชอบร้านแนว ๆ นี้ ถ้าได้มาเที่ยวภูเก็ตคงพอหากันเจอ มีคนรีวิวไว้บ้างแล้ว มาดูรูปกันเลยดีกว่า
ของตกแต่งบนตู้แช่เครื่องดื่มในร้าน
ดอกไม้สีหวาน ๆ ข้างโซฟาเล็ก ๆ กลางห้องโถง
ใบประกาศนียบัตรผ่านการอบรมคาราเต้ของคุณลุงโยชิเอง อันนี้คุณลุงบอกว่าได้มาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
ม่านบังตากับป้ายภาษาญี่ปุ่น อ่านไม่ออกแต่เดาว่าหมายถึงห้องน้ำ
วันนั้นเราสั่งกันเบา ๆ คือหมี่เย็นกับมิโสะโซบะ
ฝาผนังด้านหนึ่งมีภาพญีปุ่นผสมกับเมนูอาหารแนะนำที่เขียนด้วยมือบนกระดาษแล้วเอามาแปะ
ปฏิทินในร้าน ทำสัญลักษณ์วันหยุดไว้อย่างชัดเจน
คุณลุงโยชิ หน้าตาแกจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ พูดไทยได้บ้าง ท่าทางใจดีมาก ๆ
ของหวานที่เป็นอภินันทนาการจากร้านนี้ มีมาเสิร์ฟทุกครั้งที่เรากินอาหารเสร็จแล้ว
ป้ายที่วางไว้หน้าบ้าน พอเป็นจุดสังเกตได้ว่าที่นี่เป็นร้านอาหาร
ใกล้ปีใหม่แล้ว บางท่านอาจจะไปเที่ยวปลายปีอยู่ บางท่านยังต้องทำงานข้ามปี บางท่านอยู่กับครอบครัวอย่างอบอุ่น บางท่านอยู่ลำพังจนเคยชิน จะอย่างไรก็แล้วแต่ ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปตามวิถีทางของแต่ละคน ขอให้ทุกท่านอยู่ดีมีสุข กินได้นอนหลับ มีเรี่ยวแรงทำการงานที่รับผิดชอบ มีไอเดียใหม่ ๆ ในสิ่งที่จะทำเสมอ หากถึงคราวทุกข์ก็ขอให้ทุกข์ไม่มาก แค่พอทนแล้วก็ผ่านไป ถึงคราวมีสุขก็สุขพอจะเอื้อเฟื้อแบ่งปันคนรอบข้างด้วย สวัสดีปีใหม่ครับ
Zonlai 1.8/35 ลองในร้านอาหารญี่ปุ่นแบบโฮมเมด
ตัวพี่ 1.8/25mm นั้น น้าเอกเพิ่งจะรีวิวไปในห้องมือหมุนนี้เอง ผมเพิ่งได้ตัวน้อง 1.8/35 มา ซึ่งมีน้าท่านนึงใน Channel มือหมุนตั้งสมญานามให้มันว่า Poor man's summicron ผมเห็นแล้วนึกไม่ออกจริง ๆ ว่ามันเป็นยังไง เพราะไม่เคยจับเลนส์ summicron จริง ๆ เลยสักครั้ง แต่ชื่อนี้มีมนต์ขลัง ยาจกอย่างเราได้ยินก็หูผึ่ง แม้จะไม่มีวาสนาได้จับ summicron จริง ๆ ขอเล่น summicron คนยากแทนก็ยังดี 555
ผมสั่งตัวอย่างเลนส์มาเป็นเม้าท์ Sony E ใช้กับกล้อง Sony NEX F3 สะพายกล้องเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นแบบบ้าน ๆ แห่งหนึ่งในเมืองภูเก็ต ร้านนี้อยู่ในห้องแถวหมู่บ้านภูเก็ตวิลล่าสามกอง เป็นบ้านพักอาศัยที่เปิดเป็นร้านอาหารแบบพาร์ทไทม์ เปิดขายแค่วันพฤหัสฯ ถึงวันอาทิตย์เท่านั้น วันจันทร์ถึงวันพุธหยุด ร้านนี้ไม่มีชื่อร้าน แต่ขาประจำรู้จักกันในชื่อ ร้านคุณลุงโยชิ เพราะเจ้าของร้านและเจ้าของบ้านเป็นชาวญี่ปุ่นชื่อ Yoshi Takashiba แม่ครัวเป็นภรรยาของคุณโยชิ เป็นคนไทย มีลูกน้องมาช่วยเสิร์ฟบ้าง แต่บางครั้งคุณลุงก็ต้องเสิร์ฟเอง
ร้านนี้มีซูชิ ปลาดิบ ข้าวปั้นหน้าต่าง ๆ ที่เขาบอกว่าใช้วัตถุดิบเกรดเอ ราคาไม่แพงอย่างร้านในห้าง บรรยากาศในร้านก็เหมือนนั่งอยู่ในบ้านคุณลุง มีโต๊ะอาหารไม่กี่โต๊ะ ถ้าโต๊ะเต็มก็อาจต้องไปนั่งกินที่โซฟาเล็ก ๆ กลางบ้านแทน คุณลุงมักจะเปิดยูทูบขึ้นจอใหญ่เป็นรายการทีวีอะไรซักอย่างของประเทศญี่ปุ่น บางทีก็เปิดเพลงญีปุ่นสร้างบรรยากาศนิดหน่อย
แนะนำร้านแค่นี้คงพอแล้วล่ะครับ ใครชอบร้านแนว ๆ นี้ ถ้าได้มาเที่ยวภูเก็ตคงพอหากันเจอ มีคนรีวิวไว้บ้างแล้ว มาดูรูปกันเลยดีกว่า
ของตกแต่งบนตู้แช่เครื่องดื่มในร้าน
ดอกไม้สีหวาน ๆ ข้างโซฟาเล็ก ๆ กลางห้องโถง
ใบประกาศนียบัตรผ่านการอบรมคาราเต้ของคุณลุงโยชิเอง อันนี้คุณลุงบอกว่าได้มาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
ม่านบังตากับป้ายภาษาญี่ปุ่น อ่านไม่ออกแต่เดาว่าหมายถึงห้องน้ำ
วันนั้นเราสั่งกันเบา ๆ คือหมี่เย็นกับมิโสะโซบะ
ฝาผนังด้านหนึ่งมีภาพญีปุ่นผสมกับเมนูอาหารแนะนำที่เขียนด้วยมือบนกระดาษแล้วเอามาแปะ
ปฏิทินในร้าน ทำสัญลักษณ์วันหยุดไว้อย่างชัดเจน
คุณลุงโยชิ หน้าตาแกจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ พูดไทยได้บ้าง ท่าทางใจดีมาก ๆ
ของหวานที่เป็นอภินันทนาการจากร้านนี้ มีมาเสิร์ฟทุกครั้งที่เรากินอาหารเสร็จแล้ว
ป้ายที่วางไว้หน้าบ้าน พอเป็นจุดสังเกตได้ว่าที่นี่เป็นร้านอาหาร
ใกล้ปีใหม่แล้ว บางท่านอาจจะไปเที่ยวปลายปีอยู่ บางท่านยังต้องทำงานข้ามปี บางท่านอยู่กับครอบครัวอย่างอบอุ่น บางท่านอยู่ลำพังจนเคยชิน จะอย่างไรก็แล้วแต่ ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปตามวิถีทางของแต่ละคน ขอให้ทุกท่านอยู่ดีมีสุข กินได้นอนหลับ มีเรี่ยวแรงทำการงานที่รับผิดชอบ มีไอเดียใหม่ ๆ ในสิ่งที่จะทำเสมอ หากถึงคราวทุกข์ก็ขอให้ทุกข์ไม่มาก แค่พอทนแล้วก็ผ่านไป ถึงคราวมีสุขก็สุขพอจะเอื้อเฟื้อแบ่งปันคนรอบข้างด้วย สวัสดีปีใหม่ครับ