เพื่อนผมมันโสดมาสิบปีล่ะ
มันชอบบ่นกับผมว่ามันหน้าตาไม่ดี หาแฟนยาก ไปจีบใครเขาก็ไม่สนใจ

ผมเลยแนะนำเพื่อนผู้หญิงให้รู้จักสองสามคน เป็นคนนิสัยดี หน้าที่การงานก็โอเค
มีรับราชการคนนึง อีกสองคนทำบ.เอกชน เงินเดือนสูงพอควร

พอแนะนำให้รู้จักเพื่อนผมมันก็คุยได้แป้บๆ แล้วก็เลิกคุย
ทั้งๆที่พวกผู้หญิงเขาก็ไม่ได้รังเกียจและเปิดใจที่จะลองคบๆดูนิสัยกันก่อน

ผมถามมันว่าทำไมเมิงไม่ลองคุยลองคบดู คำตอบของมันคือผู้หญิงที่ผมแนะนำให้ไม่สวยน่ารัก
สเปคของมันคือสวยๆ ขาว ๆ หมวยๆ นิสัยมันบอกว่าปรับกันได้แต่หน้าตามันปรับกันยาก

ผมบอกมันว่างั้นเมิงก็โสดต่อไปเหอะ ถ้าคิดจะไปจีบนางฟ้า เอ็งก็ต้องมีเครดิตที่จะไปจีบเขา
เครดิตเหล่านั้นเช่น หน้าตา,หุ่น,ฐานะ,อำนาจหรือบารมี เมิงต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่ง
ผู้หญิงหน้าตาสวยน่ารักย่อมมีคนหมายปองอยู่เยอะ ดังนั้นถ้าจะไปแข่งกับคนอื่น เอ็งต้องมีดีที่จะไปแข่งกับเขา

ไม่ใช่เป็นมนุษย์ธรรมดาฐานันดรทั่วๆไป ไม่มีอะไรโดดเด่น ใครจะไปสนใจคนอย่างเมิง
มันบอกว่าถ้าหาไม่ได้มันก็จะอยู่เป็นโสด
ผมไม่ว่าอะไรหรอก ถ้ามันไม่มาเวิ่นเว้อกับผมเรื่องไปจีบหญิงเหล่านี้แล้วโดยเขาไม่ใยดี ไม่แลตามอง
ผมบอกมันว่าต่อไปนี้เมิงไม่ต้องมาคร่ำครวญกับกรูอีก ถ้าเมิงมีสเปคอยู่ในใจว่าจะเอาแบบนี้ให้ได้ ก็ต้องทุ่มเทปรับเปลี่ยนตัวเองให้มากกว่านี้
ไม่ใช่นั่งจมปลัก ไม่พัฒนาตัวเองสักอย่าง แล้วก็มาบ่นว่าคนเราดูที่หน้าตา ไม่ดูที่นิสัย

"ทีเมิงยังชอบคนหน้าตาสวยน่ารักเลย ผู้หญิงเขาก็มีสิทธิเลือกเฟ้ย"