สวีสดีค่ะ หัวข้อกระทู้อาจดูแรงไปหน่อย แต่ความจริงแล้วเราไม่ได้คิดรุณแรงขนาดนั้นนะคะ คือตอนนี้ลูกเรามีอายุเจ็ดเดือนกว่าๆ ซึ่งเราไม่ได้ตั้งใจที่จะมี แต่พอมีเราก็ต้องกัดฟันเลี้ยงดู เราเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาตลอดค่ะ พอมีลูกเราก็คิดหนักว่าจะเลี้ยงอย่างไรดี จนมาถึงตอนนี้กัดฟันเลี้ยงมา7เดือนแล้วค่ะ แต่เราลำบากมากเพราะสามีก็ไม่ค่อยทำงานเปลี่ยนงานบ่อย ส่วนพ่อแม่สามีก็ช่วยเราไม่ได้มากเพราะเค้าต้องเลี้ยงหลานอีกคน ทุกวันนี้เราทำงานและจ้างคนเลี้ยงอีกเดือนละ3500 บ. ไม่รวมค่านมและแพมเพิส ค่าห้องเช่า ทุกเดือนค่าใช้จ่ายเราแทบไม่พอ เราต้องกู้นอกระบบและส่งดอกแทบทุกเดือน ไม่เคยพาลูกไปเที่ยว ไม่เคยกินอาหารดีๆ ทำงานเงินเดือนเราแค่11000 กว่าบาท ส่งดอกเบี้ยนอกระบบเดือนละเกือบ2000 ซึ้งเงินเดือนสามีเราไม่ถึงหมื่น ทุกเดือนพอเงินออกก็ต้องเอามาใช้หนี้เดือนที่แล้ว ทุกวันนี้ลูกเริ่มกินอาหารแล้วค่ะ ลูกเริ่มโตมากแล้ว ค่าใช้จ่ายมากขึ้นอีกแล้ว แต่ทุกเดือนเราก็กินยาคุมปกติเพราะไม่คิดจะมีลูกอีก เราแค่คิดว่าถ้าเรามีลูกอีกคนเราอาจเลี้ยงเขาไม่ไหวแล้ว เพราะทุกวันนี้เราก็แทบมีกินบ้าง อดบ้าง ขอแค่ลูกอิ่มก็พอ เราจึงสงสัยว่าคนจนเขาเลี้ยงลูกกันอย่างไร อย่างเช่นเราในวันนี้ที่ไม่มีแม้บ้าน เป็นแค่มนุษย์เงินเดือนเดือนละหมื่นกว่าบาท เราแค่สงสัยว่า แม่ที่ทำแท้งเพราะความจนเค้าผิดมากมั้ยคะ เค้าอาจไม่พร้อมที่จะดูแลชีวิตอีก1ชีวิตจริงๆก็ได้
ปล.- เป็นกำลังใจให้คุณแม่ที่กำลังท้อนะคะ อยากบอกว่าเราก็ท้อเหมือนกันแต่เพื่อลูกก็ต้องพยายามต่อไป
      - น้อมรับทุกความคิดเห็นค่ะ
      - ขอบคุณพื้นที่เล็กๆที่ให้ระบายบางทีเรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถพูดกับใครได้เลย..