คือผมขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมเป็นมือกีต้าร์ รร. แห่งหนึ่งครับ
เมื่อก่อนเนี่ย ผมเล่นดนตรีเพราะผมคิดว่ามันเหมือนเป็นที่ระบายให้ผม เป็นที่รับฟังผม
ไม่ว่าผมจะเศร้า เหงา มีความสุข ผมก็จะชอบจับกีต้าร์ออกมาเล่นออกมาร้องเป็นประจำเลยครับ
... แต่พอมีคนฟัง ก็จะบอกมีแต่คนบอกว่า ร้องเพี้ยน ร้องผิดคีย์ เสียงเหมือนเป็ดเลยย อย่าร้องอีกนะ ๆ
ตอนแรกๆ ผมก็ไม่คิดอะไรนะครับ พอพักหลังๆ ไป เพื่อนก็เริ่มบอกเยอะขึ้น ผมก็เริ่มคิดๆ ละ 555555
จนมาครั้งนึง เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตผมเลย ผมจีบผู้หญิงคนนึงอะครับ ละผมร้องเพลงให้เขาฟังทางมือถือ
แต่แล้ว เขาก็พูดขึ้นมาว่า ..
                                    "อย่าร้องอีกเลยนะ เสียงแกมันไม่ให้ ไม่เชื่อลองอัดฟังเสียงตัวเองดู"
จังหวะนั้นแหละครับ ผมรู้สึกว่า.. เสียงเรา จริงๆ แล้วละ แล้วผมก็ไม่ร้องเพลงอีกเลย มีแต่เล่นอย่างเดียว
จนมาวันนึง เพื่อนผมคนนึงก็ฉุดให้ผมคิดได้ ว่าท้อไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมกับเพื่อนเลยพากันไปเรียนร้องเพลง
ผมฝึกเอียเทรนนิ่ง ฝึกร้องง จนผมสามารถร้องถูกคีย์ได้อะครับ ผมร้องทุกๆ วัน ทุกๆ เวลา
ผมไม่สนว่าใครจะว่าเสียงผมยังไง ผมจะร้องจนกว่ามันจะเพราะ จนถึงตอนนี้ ... ผมร้องถูกคีย์แล้วแต่ กก็ยังมีคนบอกว่า
"เนื้อเสียงผมมันไม่ให้" แถมหลายๆ คนก็ชอบพูดว่า มือกีต้าร์ต้องร้องเพลงได้
จนผมได้ยินคนพูดว่า "ร้องถูกคีย์แค่ไหน แต่ถ้าเสียงไม่ให้ก็เหมือนเดิม .." ผมก็ไม่รู้จะทำไงต่อแล้ว
ผมอัดเสียง .. ฟังเสียงตัวเอง ก็เป็นเหมือนกับที่ทุกคนบอกจริงๆ เสียงผมมันไม่ให้ .. แต่ผมชอบร้องจริงๆ นะ
เวลามีงานขึ้นเวที ผมก็ไม่กล้าคอรัส ไม่กล้าช่วยนักร้องวงร้อง
ผมเริ่มท้อกับสิ่งที่พยายามทำ เนื้อเสียงผมมันไม่ให้ ผมเคยได้ยินเรื่องน้ำมันน้ำน้ำผึ้ง มันก็ไม่ช่วยอะไรผมเลย
เรื่องการไม่กินน้ำอัดผม หรือทุกๆ อย่างอะก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยย ผมเริ่มท้อ เริ่มเหนื่อยแล้วครับบบ
ผมจะทำยังไงต่อดีครับบ T______________T