ในการเดินทางไปขึ้นศาลครั้งแรกเราขับรถไปคนเดียวใช้เวลาเดินทางประมาณ 8 ชั่วโมง วันสืบพยานเราก็ไม่ค่อยได้เตรียมตัวอะไรไปมากมันค่อนข้างฉุกละหุกและเหนื่อยจากการขับรถทางไกล แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราต้องทำได้เพื่อลูก วันนั้นเราลุ้นมากเพราะทนายเราก็ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนเราหาเอาจากในเน็ต ผิดกับทนายฝ่ายชายที่เค้าเป็นเพื่อนกัน แต่เราก็แถลงต่อศาลทุกอย่างตามความเป็นจริงวันนั้นก็เลยผ่านไปได้ด้วยดี

วันฟังคำพิพากษาก็เหมือนเดิมเราก็ขับรถไป 8 ชั่วโมงคนเดียว  หลังศาลอ่านคำพิพากษาเราบอกฝ่ายชายให้เค้าคิดให้ดีๆเรื่องการอุทธรณ์เพราะเรากับเค้าก็ต้องเสียค่าทนายเพิ่ม สู้เก็บเงินไว้ให้ลูกดีกว่า และในอนาคตข้างหน้าถ้าเค้ามีปัญหาติดขัดตรงไหนเราก็พร้อมเจรจาได้เสมอ แต่ฝ่ายชายยืนยันที่จะอุทธรณ์เราก็คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามกฎหมายต่อไป หลังจากนั้นเรารีบขับรถกลับบ้านเลยเพราะสัญากับลูกไว้ว่าจะกลับไปเตรียมของขวัญวันปีใหม่ให้ลูกเอาไปจับกับเพื่อนที่โรงเรียน เราขับยาว 8 ชม โดยไม่แวะที่ไหนเลยถึงบ้านรู้สึกล้ามาก แต่พอลูกวิ่งเข้ามากอดความเหนื่อยกลับหายไปทันที

**ตอนแรกเราไม่อยากให้มีคดีหลายคดี แต่ตอนหลังเราไปเห็นผู้หญิงคู่กรณีขึ้นสถานะ เชียร์ให้ฝ่ายชายสู้ เราเสียความรู้สึกมากเพราะตอนแรกเราอุตส่าห์คิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำและคงคิดได้แล้วเพราะตอนหลังเค้าพยายามพูดดีกับเรา

**กำลังใจจากลูกเป็นแรงกายแรงใจให้แม่สู้ต่อไป แม่สัญญาว่าจะดูแลและปกป้องลูกให้ลูกมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข

                             *** ขอบคุณสวรรค์ที่มีตา***