ออกตัวก่อนว่าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนมองโลกลบ หรือมีกรอบความคิดอะไรไม่ดีหรือเปล่านะคะ
ลองช่วยกันดูหน่อยค่ะ
คือเรารู้จักคนเยอะ ไม่ได้รู้สึกเหงา ก็มีเพื่อนบ้าง ไม่ได้สนิทกับใครมากเป็นพิเศษเพราะค่อนข้างเป็นปัจจเจก
คือถ้าอยากไปก็ไม่ ไม่อยากไป ไม่อยากทำ เพื่อนชวนบางทีก็ไม่ทำ แต่ก็คิดว่าการวางตัวแบบนี้ก็ยังสามารถมีเพื่อนแท้ได้
เป็นคนจริงใจกับเพื่อน ถ้ามีอะไรก็พูดตรงๆ ช่วยเหลือได้ แต่ไม่ค่อยไปทัก ไปคุยกับใครก่อน แบบชวนคุยเล่นโดยไม่มีเรื่องไม่เป็น
แค่นานๆเพื่อนทักมา ก็ดีใจ ทักทายว่าเป็นไง อะไร ว่างๆไปเที่ยวไปเจอกันไหม
ปัญหาอยู่ที่ รู้สึกว่า คนที่มาทัก มักจะมาแค่ตอนมีอะไรให้ช่วย ให้ทำให้
มาปรึกษาปัญหา ซึ่งก็รู้สึกว่าโอเค เพื่อนเดือดร้อน ช่วยได้
แต่บางครั้งเราแค่ไม่ว่าง ก็บอกให้รอแปปนึง อาทิตหน้าได้ไหมเดี๋ยวไปเจอ ไปคุยกัน
แต่เพื่อนก็หายไปเลย เหมือนพอเราช่วยเค้าไม่ได้ เค้าก็ไม่คุยกับเราต่อ
เป็นงี้ 2-3 คน พิมไปก็ไม่อ่าน อ่านแล้วไม่ตอบ
อีก2-3คนก็แยกยายกันไปเรียน ก็ไม่ค่อยได้คุย แแต่จำได้ว่าสนิทกันมาก
หลังจากนั้น พอนัดเจอกัน ก็เหมือนคุยคนละเรื่อง เค้าก็ไม่สนุกไม่อยากคุยกับเราแล้ว
ไม่มีอะไรจะคุย เรื่องของเค้าเค้าก็ไปคุยไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง
เราชวนคุยด้วย ก็ได้แค่คุยแบบคนไม่สนิทกันแล้ว ทั้งที่เราก็ยังจำได้ว่าเมื่อก่อนเราสนุกด้วกันมากไม่ใช่หรอ
ไปไหนด้วยกัน คุยกันเป็นชั่วโมงๆ แล้วเราทำไรผิด เราไม่ดียังไง แล้วทำไมหลายคนเป็นแบบนี้กับเรา
ที่ผ่านมามันไม่จริงหรอ เราคิดว่าคนพวกนั้นเป็นเพื่อนแท้มาตลอด
มีคนนึงคิดว่าเป็นเพื่อนสนิท แบบนานๆคุยกันทีเพราะต่างคนต่างมีไรทำ
แต่ถ้ามีปัญหาไรก็พร้อมช่วยอยู่ละ เราเคยมีปัญหาครั้งนึง ทักมันไปมันก็โอเคเดี๋ยวช่วย
แต่ก็เงียบหายไป เราก็โอเค เข้าใจ มันคงลืม ยุ่งๆ ไม่เป็นไร ต่อมาก็แค่โทรไปคุยด้วยก็บอกไม่ว่างๆ
เดี๋ยวโทรหา แต่ก็เงียบหาย เราก็โอเค เข้าใจ สักพักมันก็ทักมาว่าว่างไหม ช่วยงานหน่อย ทำไม่ทัน
รอบนี้เราไม่ว่างจะสอบ ก็บอกไปตรงๆ ขอโทษ มันก็ไม่แม้แต่มาอ่านหรือตอบว่าไม่เป็นไร
ผ่านไปสักพัก เจอในเฟสบุคเห็นมันขึ้นสเตตัสก็แกล้งๆไปพิมว่าแหม ไม่ตอบกูเลยนะ
มันก็เงียบ ไม่ตอบจริงๆ
เราสงสัยว่าควรทำตัวยังไง ให้ตัดสินไปเลยไหมว่าไม่ดี ไม่ต้องคบแล้ว
แต่ก็ไม่อยากทำ เพราะก็คิดว่ามันเป็นคนอินดี้มากหรือเปล่า
ไม่ทันคิดว่าการทำแบบนี้ ไม่เคารพความเป็นเพื่อนนะ
แล้วที่เพื่อนในกลุ่มนัดจะไปเที่ยวกัน แล้วเรา่ควรทำไงกับคนๆนี้
มันจะไม่สนุกแล้วนะ
แล้วถ้าเราเปิดใจคุยตรงๆว่าทำไมทำงี้กับเรา เป็นเพราะอะไร ถ้าไม่อยากคบแล้วก็โอเค เข้าใจ
ก็กลัวเค้าจะแค่ปฎิเสธ ไม่พูดตรงๆ แบบนิสัยผู้ชายง้อแฟน ดีขึ้นช่วงเดียวแล้วก็กลับไปเป็นแบบเดิม
เพราะพอรู้นิสัยว่าไม่ค่อยยอมรับไรอยู่ละ
นี่เราก็เบื่อๆโลก
คุยกับใครก็ไม่ได้เพราะใครๆก็ทำแนวๆนี้ใส่เรา
กับเพื่อนใหม่ก็รู้สึกว่าอยู้ๆม่สามารถไประบายใส่ได้
เราก็คบแบบแนวๆสนุก ตลก เฮฮา คนที่คุยเรื่องซีเรียสด้วยได้ก็ไม่คุยกับเรา
นี่เรามองโลกแง่ร้ายไปไหมคะ
ปรึกษาหน่อยค่ะ รู้สึกชีวิตไม่มีเพื่อนแท้
ลองช่วยกันดูหน่อยค่ะ
คือเรารู้จักคนเยอะ ไม่ได้รู้สึกเหงา ก็มีเพื่อนบ้าง ไม่ได้สนิทกับใครมากเป็นพิเศษเพราะค่อนข้างเป็นปัจจเจก
คือถ้าอยากไปก็ไม่ ไม่อยากไป ไม่อยากทำ เพื่อนชวนบางทีก็ไม่ทำ แต่ก็คิดว่าการวางตัวแบบนี้ก็ยังสามารถมีเพื่อนแท้ได้
เป็นคนจริงใจกับเพื่อน ถ้ามีอะไรก็พูดตรงๆ ช่วยเหลือได้ แต่ไม่ค่อยไปทัก ไปคุยกับใครก่อน แบบชวนคุยเล่นโดยไม่มีเรื่องไม่เป็น
แค่นานๆเพื่อนทักมา ก็ดีใจ ทักทายว่าเป็นไง อะไร ว่างๆไปเที่ยวไปเจอกันไหม
ปัญหาอยู่ที่ รู้สึกว่า คนที่มาทัก มักจะมาแค่ตอนมีอะไรให้ช่วย ให้ทำให้
มาปรึกษาปัญหา ซึ่งก็รู้สึกว่าโอเค เพื่อนเดือดร้อน ช่วยได้
แต่บางครั้งเราแค่ไม่ว่าง ก็บอกให้รอแปปนึง อาทิตหน้าได้ไหมเดี๋ยวไปเจอ ไปคุยกัน
แต่เพื่อนก็หายไปเลย เหมือนพอเราช่วยเค้าไม่ได้ เค้าก็ไม่คุยกับเราต่อ
เป็นงี้ 2-3 คน พิมไปก็ไม่อ่าน อ่านแล้วไม่ตอบ
อีก2-3คนก็แยกยายกันไปเรียน ก็ไม่ค่อยได้คุย แแต่จำได้ว่าสนิทกันมาก
หลังจากนั้น พอนัดเจอกัน ก็เหมือนคุยคนละเรื่อง เค้าก็ไม่สนุกไม่อยากคุยกับเราแล้ว
ไม่มีอะไรจะคุย เรื่องของเค้าเค้าก็ไปคุยไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง
เราชวนคุยด้วย ก็ได้แค่คุยแบบคนไม่สนิทกันแล้ว ทั้งที่เราก็ยังจำได้ว่าเมื่อก่อนเราสนุกด้วกันมากไม่ใช่หรอ
ไปไหนด้วยกัน คุยกันเป็นชั่วโมงๆ แล้วเราทำไรผิด เราไม่ดียังไง แล้วทำไมหลายคนเป็นแบบนี้กับเรา
ที่ผ่านมามันไม่จริงหรอ เราคิดว่าคนพวกนั้นเป็นเพื่อนแท้มาตลอด
มีคนนึงคิดว่าเป็นเพื่อนสนิท แบบนานๆคุยกันทีเพราะต่างคนต่างมีไรทำ
แต่ถ้ามีปัญหาไรก็พร้อมช่วยอยู่ละ เราเคยมีปัญหาครั้งนึง ทักมันไปมันก็โอเคเดี๋ยวช่วย
แต่ก็เงียบหายไป เราก็โอเค เข้าใจ มันคงลืม ยุ่งๆ ไม่เป็นไร ต่อมาก็แค่โทรไปคุยด้วยก็บอกไม่ว่างๆ
เดี๋ยวโทรหา แต่ก็เงียบหาย เราก็โอเค เข้าใจ สักพักมันก็ทักมาว่าว่างไหม ช่วยงานหน่อย ทำไม่ทัน
รอบนี้เราไม่ว่างจะสอบ ก็บอกไปตรงๆ ขอโทษ มันก็ไม่แม้แต่มาอ่านหรือตอบว่าไม่เป็นไร
ผ่านไปสักพัก เจอในเฟสบุคเห็นมันขึ้นสเตตัสก็แกล้งๆไปพิมว่าแหม ไม่ตอบกูเลยนะ
มันก็เงียบ ไม่ตอบจริงๆ
เราสงสัยว่าควรทำตัวยังไง ให้ตัดสินไปเลยไหมว่าไม่ดี ไม่ต้องคบแล้ว
แต่ก็ไม่อยากทำ เพราะก็คิดว่ามันเป็นคนอินดี้มากหรือเปล่า
ไม่ทันคิดว่าการทำแบบนี้ ไม่เคารพความเป็นเพื่อนนะ
แล้วที่เพื่อนในกลุ่มนัดจะไปเที่ยวกัน แล้วเรา่ควรทำไงกับคนๆนี้
มันจะไม่สนุกแล้วนะ
แล้วถ้าเราเปิดใจคุยตรงๆว่าทำไมทำงี้กับเรา เป็นเพราะอะไร ถ้าไม่อยากคบแล้วก็โอเค เข้าใจ
ก็กลัวเค้าจะแค่ปฎิเสธ ไม่พูดตรงๆ แบบนิสัยผู้ชายง้อแฟน ดีขึ้นช่วงเดียวแล้วก็กลับไปเป็นแบบเดิม
เพราะพอรู้นิสัยว่าไม่ค่อยยอมรับไรอยู่ละ
นี่เราก็เบื่อๆโลก
คุยกับใครก็ไม่ได้เพราะใครๆก็ทำแนวๆนี้ใส่เรา
กับเพื่อนใหม่ก็รู้สึกว่าอยู้ๆม่สามารถไประบายใส่ได้
เราก็คบแบบแนวๆสนุก ตลก เฮฮา คนที่คุยเรื่องซีเรียสด้วยได้ก็ไม่คุยกับเรา
นี่เรามองโลกแง่ร้ายไปไหมคะ