หลังบ้านเรา พอถึงช่วงเทศกาล วันหยุด แม้แต่พวกวันทางศาสนาเมื่อไหร่ จะเปิดเพลงหรือไม่ก็คาราโอเกะเสียงดังกระหึ่มตั้งแต่หัววัน คือบ้านของเราและไอ้บ้านเจ้าปัญหานี่อยู่คนละแยกกัน หลังบ้านเราก็ตรงกับบ้านเช่าตึกนั้นพอดี ระยะก็ห่างกันตามประสาละแวกบ้านทั่วไป บ้านเราเป็นคอนกรีตอย่างหนา ลองคิดดูว่าเขาต้องเปิดเพลงดังขนาดไหนกำแพงบ้านของเราถึงสั่นได้ ไหนจะเสียงเอะอะโวยวายมากมาย เวลาเราบ่นกับพ่อแม่หรือใคร ทุกคนก็จะพูดเป็นเสียงเดียวันว่า ทำใจ ช่วงเทศกาลอะ

ช่วงเทศกาลแล้วทำไมคะ มันหมายความว่าคุณจะเอะอะมะเทิ่งอย่างไร้มารยาทรบกวนคนอื่นได้เพราะมันคือช่วงเทศกาลงั้นหรือคะ เคยแจ้งสายตรวจให้มาช่วยดูหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งก็แค่เงียบไป พอวันต่อมาก็เอาอีก เป็นแบบนี้ทุกเทศกาลเลย เราไม่ได้ห้ามไม่ให้คุณฉลอง แต่ก็ช่วยเกรงใจคนอื่นบ้าง เราไม่สนหรอกค่ะว่าคุณมีการศึกษาหรือไม่มีการศึกษา แต่จิตสำนึกมารยาทและความเกรงใจเพื่ออยู่ร่วมกันในสังคมมันต้องมี พอตะโกนเตือนไป ก็ขู่เอะอะกลับมา เมาตั้งแต่ห้าโมงแบบนี้มันสมควรแล้วหรือคะ หรือว่าเพราะมันเป็นเทศกาลเลยโอเค

บางทีสิ่งที่ทำให้เราไม่เอ็นจอยกับเทศกาลหรือวันหยุดก็เพราะพวกคนไม่มีมารยาทแบบนี้แหละค่ะ ไม่ใช่แค่เพื่อนบ้าน แต่บางทีการกระทำตัวไม่เหมาะสมในที่สาธารณะเพราะเห็นว่ามันเป็นช่วง "เทศกาล" ก็ทำให้เราเอือมระอาเหมือนกัน