เราเป็นคนใช้มือถือน้อยมาก-มากที่สุด
น้อยชีวิตที่ว่า ใช้ไอโฟนนะ แต่ชาร์ตที่อยู่ได้เป็นอาทิตย์
เพราะไม่เล่นเน็ตในมือถือ ออกจากบ้านคือจะไม่เล่นเน็ตแล้ว
ไม่ถ่ายรูป ไม่ส่งข้อความ ไม่เล่นเกม แทบไม่โทรออก
(มีคนโทรเข้า เฉลี่ยอาทิตย์ละสองครั้ง
แต่โทรออกเฉลี่ย สองอาทิตย์ต่อหนึ่งครั้ง)

วันหมดทั้งๆที่เงินเหลือ จนโดนตัดไปสองรอบติด
(ไม่ได้ดทรออกเลย เลยไม่ได้ยินการเตือน ไม่ค่อย)
แล้วก็แกล้งทิ้งมันไว้อย่างนั้นนั่นแหละเป็นเดือนๆ ไม่ไปทำเรื่องกู้คืน
แต่โดนคนรอบตัวกดดันทุกวันจนต้องไปทำอยู่ดี

พอพกแล้วก็เบื่อหน่าย

เบื่อจะสะดุ้งเสียงเตือนไลน์ (ขนาดมันดังเฉพาะตอนอยู่บ้านนะ)
ผวาเสียงโทรศัพท์ รำคาญเสียงเมสเสจ ขี้เกียจรับขี้เกียจคุย ๆลๆ
โทรออกครั้งสุดท้ายนี่ น่าจะเป็นครึ่งเดือนได้แล้วมั้ง

เลยเกิดอาการเบื่อหน่าย ไม่อยากจะพก แต่ไม่พกก็ไม่ได้

ไม่ใช่ตัวเราที่ขาดไม่ได้นะ อย่างไปหลวงพระบางอาทิตย์นึง
ก็บอกทางบ้านเลย ว่าไม่ซื้อซิมนะ ทางบ้านบ่นๆนิดหน่อย

แต่พอกลับถึงไทย ไม่พกโทรศัพท์วันนึงนี่ โดนบ่นจากรอบทิศ
ทั้งเพื่อน ทั้งที่บ้าน ราวกับไปก่ออาชญกรรมมา