กล้องที่ใช้คือ OLYMPUS XZ-10 ครับ
เซ็นเซอร์ ขนาด 1/2.3 นิ้ว เลนส์ทางยาวโฟกัส 4.7มม. (หรือ 26มม. เมื่อเทียบฟิล์ม 35มม.)
รูรับแสงกว้างสุด อยู่ที่ F/1.8
เมื่อเข้าสู่โหมดมาโคร เลนส์จะถูกฟิกเอาไว้ที่ 4.7มม. ครับ (หรือ 26มม. เมื่อเทียบฟิล์ม 35มม.)
ไม่สามารถซูม หรือใช้แฟลชในโหมดมาโครได้
ตอนแรก ผมก็ถ่ายแมวเล่นหน้าบ้านไปเรื่อยเปื่อย
แต่จู่ ๆ ก็เห็นมดแดงตัวหนึ่ง เดินอยู่แถวรอยแตกของพื้น เลยเปิดโหมดมาโคร แล้วถ่ายดู
ผลที่ได้ ค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจสำหรับผม เลยเลิกถ่ายแมว หันมาก้มหน้าก้มตา ถ่ายมดแดงแทน
และด้วยความที่กล้องผม พับจอไม่ได้ ความลำบากลำบนจึงบังเกิดแก่ผม
เพราะผมต้องเอากล้องลงไปให้ติดพื้นที่สุด และจ่อใกล้มดที่สุด แต่ผมไม่สามารถเอาตาลงไปมองในระดับเดียวกับกล้องได้
เลยมองได้ลำบาก ว่าโฟกัสมันเข้าที่หัวมดแล้วหรือยัง
ครั้นจะลงไปนอนราบกับพื้น ก็กลัวมดกัด ตอนเด็กๆ ก็เคยแพ้มด ถ้าโดนมดกัดจะเป็นตุ่มหนอง เลยไม่ชอบมดเอาเสียเลย
บางครั้งเลยต้องถ่ายห่าง ๆ หน่อย
บางภาพ .. ไม่สิ หลายภาพเลยหล่ะ ที่โฟกัสไม่เข้า
และก็หลายภาพอีกเช่นกันที่โฟกัสไปเข้าที่ก้นมดแดง (น่าจะเพราะก้นมดแดงมันใหญ่กว่าหัว กล้องมันเลยจับโฟกัสที่ก้นง่ายกว่า)
อย่างภาพนี้ก็เบลอไปหน่อย แต่ด้วยความที่ผมชอบจังหวะนี้ เลยไม่อยากปล่อยมันทิ้งไว้เฉย ๆ
ถ่ายไปถ่ายมา แบตกล้องก็จวนจะหมด เลยพักยก เอากล้องไปชาร์จ
ระหว่างรอชาร์จแบต เลยลองเอาน้ำตาลมาโรยพื้นดู เผื่อว่ามดแดงมันจะมาเพิ่ม และเผื่อจะได้ภาพมดแดงกำลังช่วยกันขนน้ำตาล
แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า มดแดงพวกนี้ ไม่ค่อยจะให้ความสนใจน้ำตาลเอาเสียเลย
ผ่านไป 1 วัน น้ำตาลที่โรยเอาไว้ ก็ยังเกลื่อนพื้น (นี่ถ้าแม่รู้ว่าเอาน้ำตาลไปโรยเล่น คงโดนสวดแหงๆ)
แต่มดแดงก็ยังเดินเตร่กันอยู่ที่เดิม โดยไม่เหลียวแลน้ำตาลของผมเลยสักนิด
และวันนี้ก็ได้รู้ว่า พวกมดแดงเนี่ย ส่วนมากขี้กลัวเหมือนกันนะ
เอากล้องไปจ่อใกล้ๆ ทีไร ส่วนใหญ่มักจะวิ่งหนี แบบนี้... (คือวิ่งเร๊วววเร็ว)
ส่วนน้อยมาก ที่จะไม่เผ่นหนีไป ก็จะเดินไปเรื่อย ๆ หรือบางทีก็จะหยุดนิดนึง เหมือนกับจะเตรียมวิ่ง
แต่ก็เดินต่อไปเหมือนเดิม ประหนึ่งว่ามนุษย์กล้องผู้นี้ ไม่มีตัวตน
จึงเป็นโอกาสดีของผม ที่จะหยิบฉวยจังหวะนั้นเอาไว้ให้ได้
แม้ว่าบางภาพจะไม่ได้มีแคปชั่นอะไรเป็นพิเศษ แต่หากเห็นว่าโฟกัสโดน ก็จะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปได้
ก็แหม เล็งก็ยาก โฟกัสก็ยาก เก็บอะไรได้ ก็เก็บไว้ก่อน
บางครั้งผมก็สงสัย พวกมันเดินไปเดินมา พวกมันตั้งใจจะเดินไปที่ไหนกัน เพราะบางที เห็นเดินมา แล้วก็เดินวนกลับไปเฉย ๆ ซะงั้น
เดินไปเจอกัน มันก็จะทักทายกัน พวกนี้มันมารยาทดีนะ ไม่เคยเห็นมันไม่ทักทายกันเลย ถ้ามันมาเจอหน้ากัน
โอ๊ะ.. โอ๊ะนั่น.. แม่สาวน้อย ! .. มันกำลังกินน้ำตาลของผมอยู่นี่ !!
(ถึงจะเห็นไม่ค่อยชัดก็เถอะ แต่นั่น ! นั่นคือน้ำตาลของผมแน่นอน !!
)
และภาพสุดท้าย ของวันที่ 2 ที่ได้ถ่ายมดแดงหน้าบ้าน ก็คือภาพนี้
ไม่รู้มันรุมกินอะไรกันอยู่ แต่ดูท่าทางจะจริงจังมาก
(น้อยใจนิดหน่อยนะ.. เราโรยน้ำตาลให้พวกนาย แต่พวกนายไม่เห็นจะตั้งหน้าตั้งตารุมแย่งกันแบบนี้เลย
)
และด้วยความที่ต้องกลับไปทำธุระที่มหาวิทยาลัย จึงกลับมาอยู่หอพักก่อนชั่วคราว เลยได้ถ่ายแค่ 2 วัน ภาพเลยหมดแค่นี้ครับ
เสร็จธุระแล้ว ก็จะกลับไปนั่งก้มหน้าก้มตาถ่ายมดแดงอีกครั้ง
มันสนุกดีนะครับ ได้คอยดูพฤติกรรมของพวกมดแดงพวกนี้ ดูไปดูมา จากที่เคยไม่ชอบมดมาตั้งแต่เด็ก
แต่ตอนนี้กลับอยากจะเข้าไปใกล้มันให้ได้มากที่สุด
ภาพทั้งหมดที่นำมาลง ผมถ่ายเป็นไฟล์ RAW ครับ ถ่ายมา 100 กว่าภาพ โฟกัสไม่เข้า ไปเกินครึ่ง
เอาไฟล์ไปแต่งนิดหน่อยใน Camera Raw เสร็จแล้วก็เอาเข้า Photoshop เพื่อเพิ่มคมเล็กน้อย
แล้วก็ย่อขนาดภาพ แล้วก็ SAVE โดยเลือกคุณภาพไฟล์อยู่ที่ 10 ทุกภาพ เพื่อไม่ให้ขนาดเกิน 700kb
อ่อ มีคลิปมาฝากด้วยครับ ตอนแรกก็ถ่ายแต่ภาพนิ่ง
แต่แม่ทักขึ้นมาว่าถ่ายวีดีโออยู่เหรอ เพราะเห็นผมแพนกล้องตามมดไปเรื่อย ๆ เพื่อหาจังหวะกดชัตเตอร์
ผมเลยลองถ่ายวีดีโอดูด้วย
ผลก็เป็นไปตามคลิปนี้แหละครับ (ตั้งค่ากล้องทุกอย่างเหมือนตอนถ่ายภาพนิ่ง)
สุดท้าย นี่เป็นภาพ ท่าถ่ายมดแดงของผมเอง แม่เห็นผมก้ม ๆ เงย ๆ อยู่นาน เลยหยิบมือถือมาถ่ายผมเอาไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ส่วนนี่เป็น เพจ Facebook ของผมครับ เอาไว้ลงรูปภาพที่ผมถ่ายเรื่อยเปื่อย เข้าไปพูดคุยกับผมได้นะครับ
https://www.facebook.com/thanachotphotographer/
ขอบคุณทุกท่านที่รับชมครับ
ขอบคุณครับ
PhantomHearT 
ผมเอากล้องคอมแพคไปถ่ายมดแดงมาครับ
เซ็นเซอร์ ขนาด 1/2.3 นิ้ว เลนส์ทางยาวโฟกัส 4.7มม. (หรือ 26มม. เมื่อเทียบฟิล์ม 35มม.)
รูรับแสงกว้างสุด อยู่ที่ F/1.8
เมื่อเข้าสู่โหมดมาโคร เลนส์จะถูกฟิกเอาไว้ที่ 4.7มม. ครับ (หรือ 26มม. เมื่อเทียบฟิล์ม 35มม.)
ไม่สามารถซูม หรือใช้แฟลชในโหมดมาโครได้
ตอนแรก ผมก็ถ่ายแมวเล่นหน้าบ้านไปเรื่อยเปื่อย
แต่จู่ ๆ ก็เห็นมดแดงตัวหนึ่ง เดินอยู่แถวรอยแตกของพื้น เลยเปิดโหมดมาโคร แล้วถ่ายดู
ผลที่ได้ ค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจสำหรับผม เลยเลิกถ่ายแมว หันมาก้มหน้าก้มตา ถ่ายมดแดงแทน
และด้วยความที่กล้องผม พับจอไม่ได้ ความลำบากลำบนจึงบังเกิดแก่ผม
เพราะผมต้องเอากล้องลงไปให้ติดพื้นที่สุด และจ่อใกล้มดที่สุด แต่ผมไม่สามารถเอาตาลงไปมองในระดับเดียวกับกล้องได้
เลยมองได้ลำบาก ว่าโฟกัสมันเข้าที่หัวมดแล้วหรือยัง
ครั้นจะลงไปนอนราบกับพื้น ก็กลัวมดกัด ตอนเด็กๆ ก็เคยแพ้มด ถ้าโดนมดกัดจะเป็นตุ่มหนอง เลยไม่ชอบมดเอาเสียเลย
บางครั้งเลยต้องถ่ายห่าง ๆ หน่อย
บางภาพ .. ไม่สิ หลายภาพเลยหล่ะ ที่โฟกัสไม่เข้า
และก็หลายภาพอีกเช่นกันที่โฟกัสไปเข้าที่ก้นมดแดง (น่าจะเพราะก้นมดแดงมันใหญ่กว่าหัว กล้องมันเลยจับโฟกัสที่ก้นง่ายกว่า)
อย่างภาพนี้ก็เบลอไปหน่อย แต่ด้วยความที่ผมชอบจังหวะนี้ เลยไม่อยากปล่อยมันทิ้งไว้เฉย ๆ
ถ่ายไปถ่ายมา แบตกล้องก็จวนจะหมด เลยพักยก เอากล้องไปชาร์จ
ระหว่างรอชาร์จแบต เลยลองเอาน้ำตาลมาโรยพื้นดู เผื่อว่ามดแดงมันจะมาเพิ่ม และเผื่อจะได้ภาพมดแดงกำลังช่วยกันขนน้ำตาล
แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า มดแดงพวกนี้ ไม่ค่อยจะให้ความสนใจน้ำตาลเอาเสียเลย
ผ่านไป 1 วัน น้ำตาลที่โรยเอาไว้ ก็ยังเกลื่อนพื้น (นี่ถ้าแม่รู้ว่าเอาน้ำตาลไปโรยเล่น คงโดนสวดแหงๆ)
แต่มดแดงก็ยังเดินเตร่กันอยู่ที่เดิม โดยไม่เหลียวแลน้ำตาลของผมเลยสักนิด
และวันนี้ก็ได้รู้ว่า พวกมดแดงเนี่ย ส่วนมากขี้กลัวเหมือนกันนะ
เอากล้องไปจ่อใกล้ๆ ทีไร ส่วนใหญ่มักจะวิ่งหนี แบบนี้... (คือวิ่งเร๊วววเร็ว)
ส่วนน้อยมาก ที่จะไม่เผ่นหนีไป ก็จะเดินไปเรื่อย ๆ หรือบางทีก็จะหยุดนิดนึง เหมือนกับจะเตรียมวิ่ง
แต่ก็เดินต่อไปเหมือนเดิม ประหนึ่งว่ามนุษย์กล้องผู้นี้ ไม่มีตัวตน
จึงเป็นโอกาสดีของผม ที่จะหยิบฉวยจังหวะนั้นเอาไว้ให้ได้
แม้ว่าบางภาพจะไม่ได้มีแคปชั่นอะไรเป็นพิเศษ แต่หากเห็นว่าโฟกัสโดน ก็จะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปได้
ก็แหม เล็งก็ยาก โฟกัสก็ยาก เก็บอะไรได้ ก็เก็บไว้ก่อน
บางครั้งผมก็สงสัย พวกมันเดินไปเดินมา พวกมันตั้งใจจะเดินไปที่ไหนกัน เพราะบางที เห็นเดินมา แล้วก็เดินวนกลับไปเฉย ๆ ซะงั้น
เดินไปเจอกัน มันก็จะทักทายกัน พวกนี้มันมารยาทดีนะ ไม่เคยเห็นมันไม่ทักทายกันเลย ถ้ามันมาเจอหน้ากัน
โอ๊ะ.. โอ๊ะนั่น.. แม่สาวน้อย ! .. มันกำลังกินน้ำตาลของผมอยู่นี่ !!
(ถึงจะเห็นไม่ค่อยชัดก็เถอะ แต่นั่น ! นั่นคือน้ำตาลของผมแน่นอน !!
และภาพสุดท้าย ของวันที่ 2 ที่ได้ถ่ายมดแดงหน้าบ้าน ก็คือภาพนี้
ไม่รู้มันรุมกินอะไรกันอยู่ แต่ดูท่าทางจะจริงจังมาก
(น้อยใจนิดหน่อยนะ.. เราโรยน้ำตาลให้พวกนาย แต่พวกนายไม่เห็นจะตั้งหน้าตั้งตารุมแย่งกันแบบนี้เลย
และด้วยความที่ต้องกลับไปทำธุระที่มหาวิทยาลัย จึงกลับมาอยู่หอพักก่อนชั่วคราว เลยได้ถ่ายแค่ 2 วัน ภาพเลยหมดแค่นี้ครับ
เสร็จธุระแล้ว ก็จะกลับไปนั่งก้มหน้าก้มตาถ่ายมดแดงอีกครั้ง
มันสนุกดีนะครับ ได้คอยดูพฤติกรรมของพวกมดแดงพวกนี้ ดูไปดูมา จากที่เคยไม่ชอบมดมาตั้งแต่เด็ก
แต่ตอนนี้กลับอยากจะเข้าไปใกล้มันให้ได้มากที่สุด
ภาพทั้งหมดที่นำมาลง ผมถ่ายเป็นไฟล์ RAW ครับ ถ่ายมา 100 กว่าภาพ โฟกัสไม่เข้า ไปเกินครึ่ง
เอาไฟล์ไปแต่งนิดหน่อยใน Camera Raw เสร็จแล้วก็เอาเข้า Photoshop เพื่อเพิ่มคมเล็กน้อย
แล้วก็ย่อขนาดภาพ แล้วก็ SAVE โดยเลือกคุณภาพไฟล์อยู่ที่ 10 ทุกภาพ เพื่อไม่ให้ขนาดเกิน 700kb
อ่อ มีคลิปมาฝากด้วยครับ ตอนแรกก็ถ่ายแต่ภาพนิ่ง
แต่แม่ทักขึ้นมาว่าถ่ายวีดีโออยู่เหรอ เพราะเห็นผมแพนกล้องตามมดไปเรื่อย ๆ เพื่อหาจังหวะกดชัตเตอร์
ผมเลยลองถ่ายวีดีโอดูด้วย
ผลก็เป็นไปตามคลิปนี้แหละครับ (ตั้งค่ากล้องทุกอย่างเหมือนตอนถ่ายภาพนิ่ง)
สุดท้าย นี่เป็นภาพ ท่าถ่ายมดแดงของผมเอง แม่เห็นผมก้ม ๆ เงย ๆ อยู่นาน เลยหยิบมือถือมาถ่ายผมเอาไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ส่วนนี่เป็น เพจ Facebook ของผมครับ เอาไว้ลงรูปภาพที่ผมถ่ายเรื่อยเปื่อย เข้าไปพูดคุยกับผมได้นะครับ
https://www.facebook.com/thanachotphotographer/
ขอบคุณทุกท่านที่รับชมครับ
ขอบคุณครับ
PhantomHearT