พึ่งเขียนครั้งแรกครับ
มือขวาของหญิงสาว ฟาดเข้าไปที่ใยหน้าด้านซ้ายของฝ่ายชายอย่างแรง ฝ่ายชายพยายามกอดเอวเพื่อฉุดรั้งไม่ให้ฝ่ายหญิงนั้นไป แต่ฝ่ายหญิงนั้นได้สะบัดมันออกไปอย่างไม่ใยดี พร้อมกับวิ่งขึ้นรถและปิดประตูรถอย่างแรก ฝ่ายชายพยายามที่จะเปิดประตูรถเพื่อจะอธิบายให้เข้าใจ แต่ฝ่ายหญิงกลับขับรถออกไป
ฝ่ายหญิงขับรถออกมาด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด เธอน้ำตาไหลนองหน้าอาบแก้ม และลงทรุดกับพวงมาลัย และแล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งสวนเลนมา ทำให้ชนประสานงาเข้าอย่างจัง
ร่างของเธอ ณ เวลานี้ อยู่บนเตียงคนไข้ที่มีบุรุษพยาบาล 2 คน ทั้งซ้ายและขวาเข็นเพื่อนำส่งห้องฉุกเฉิน และมีนางพยาบาล 1 คน คอยปั๊มหัวใจ เธอนั้นมีอาการบาดเจ็บสาหัส เนื่องจากเสียเลือดมาก มันช่างเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรอย่างนี้ เมื่อเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอนั้นมันช่างหายากเหลือเกิน แต่ในที่สุดเธอก็รอดมันมาได้ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นเพดาน และพยายามกรอกตามองไปรอบๆ เห็นขวดน้ำกลัว และถุงเลือด
ย้อนกลับไปตอนเธอถูงส่งโรงพยาบาล ฝ่ายชายซึ่งเป็นคนที่เธอกลับตบหน้าไปอย่างไม่ใยดี ได้วิ่งมาที่โรงพยาบาลมุ่งหน้าห้องฉุกเฉิน เมื่อไปถึงเค้าได้ผุดลุกผุดนั่ง เดินไปเดินมา เป็นกระวนกระวาย ในเวลาต่อมา คุณหมอได้ออกมาจากห้องฉุกเฉิน และพูดอะไรบางอย่างกับชายคนนั้น ชายคนนั้นรีบวิ่งไปที่ห้องบริจาคเลือดทันที
ฝ่ายหญิงนั้นนึกขึ้นได้ ว่าฝ่ายชายนั้นมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ ในขณะนั้น ดวงตาของเธอก็มีน้ำตาไหลออกมา ส่วนฝ่ายชายนั้นก็เดินออกมาจากห้องบริจาคเลือด พร้อมกับแขนซ้ายที่มีผ้ากรอสพร้อมเทปกาวปิดแผลที่เกิดจากการบริจาคเลือด และก็เดินจากไปในที่สุด
The End
นาทีชีวิต
มือขวาของหญิงสาว ฟาดเข้าไปที่ใยหน้าด้านซ้ายของฝ่ายชายอย่างแรง ฝ่ายชายพยายามกอดเอวเพื่อฉุดรั้งไม่ให้ฝ่ายหญิงนั้นไป แต่ฝ่ายหญิงนั้นได้สะบัดมันออกไปอย่างไม่ใยดี พร้อมกับวิ่งขึ้นรถและปิดประตูรถอย่างแรก ฝ่ายชายพยายามที่จะเปิดประตูรถเพื่อจะอธิบายให้เข้าใจ แต่ฝ่ายหญิงกลับขับรถออกไป
ฝ่ายหญิงขับรถออกมาด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด เธอน้ำตาไหลนองหน้าอาบแก้ม และลงทรุดกับพวงมาลัย และแล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งสวนเลนมา ทำให้ชนประสานงาเข้าอย่างจัง
ร่างของเธอ ณ เวลานี้ อยู่บนเตียงคนไข้ที่มีบุรุษพยาบาล 2 คน ทั้งซ้ายและขวาเข็นเพื่อนำส่งห้องฉุกเฉิน และมีนางพยาบาล 1 คน คอยปั๊มหัวใจ เธอนั้นมีอาการบาดเจ็บสาหัส เนื่องจากเสียเลือดมาก มันช่างเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรอย่างนี้ เมื่อเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอนั้นมันช่างหายากเหลือเกิน แต่ในที่สุดเธอก็รอดมันมาได้ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นเพดาน และพยายามกรอกตามองไปรอบๆ เห็นขวดน้ำกลัว และถุงเลือด
ย้อนกลับไปตอนเธอถูงส่งโรงพยาบาล ฝ่ายชายซึ่งเป็นคนที่เธอกลับตบหน้าไปอย่างไม่ใยดี ได้วิ่งมาที่โรงพยาบาลมุ่งหน้าห้องฉุกเฉิน เมื่อไปถึงเค้าได้ผุดลุกผุดนั่ง เดินไปเดินมา เป็นกระวนกระวาย ในเวลาต่อมา คุณหมอได้ออกมาจากห้องฉุกเฉิน และพูดอะไรบางอย่างกับชายคนนั้น ชายคนนั้นรีบวิ่งไปที่ห้องบริจาคเลือดทันที
ฝ่ายหญิงนั้นนึกขึ้นได้ ว่าฝ่ายชายนั้นมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ ในขณะนั้น ดวงตาของเธอก็มีน้ำตาไหลออกมา ส่วนฝ่ายชายนั้นก็เดินออกมาจากห้องบริจาคเลือด พร้อมกับแขนซ้ายที่มีผ้ากรอสพร้อมเทปกาวปิดแผลที่เกิดจากการบริจาคเลือด และก็เดินจากไปในที่สุด
The End