๐..บางบทในบทกวีมีสารเศร้า
ไหวสะท้านแผ่วเบาบนรู้สึก
พาจิตสู่ห้วงภวังค์,เวิ้งสำนึก
คราผู้อ่านตรองตรึก,ยิ่งย้ำคิด ฯ

๐..เมื่อกวีหว่านถ้อยถูกรอยแผล
สะกิดจี้ดวงแดสะท้อนจิต
บทกวีบทนั้นก็สัมฤทธิ์
ประทับติดห้วงใจไม่รู้คลาย ฯะ