เวลานักเรียน นักศึกษา กรี๊ดดารานักแสดง นักร้อง นักดนตรี ตามคอนเสิร์ต เห็นเขาเรียก “แฟนคลับ” มันมีนัยยะนิดๆ ว่าเป็นพวกน้องๆ วัยละอ่อน ปลื้มรุ่นพี่  แต่ถ้าแฟนคลับอายุมากหน่อย แล้วมาปลื้มนักร้อง นักแสดงที่มีอายุน้อยกว่ามากๆ เช่น น้องๆ ผู้เข้าประกวดบ้าน AF หรือ เดอะ สตาร์ นี่ อาจจะโดนล้อว่าเป็น “แม่ยก” ได้โดยง่าย หูยยย ขอกรี๊ดด้วยความเจ็บใจสักนิดนะคะ เพราะเพิ่งมาปลื้มดาราจริงๆ ตอนแก่เนี่ย ไม่ยอมนะเว้ย ก็เราไม่ใช่แม่ยก ฮา

      ด้วยความที่พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัด ตอนเด็กๆ มีโอกาสได้ไปงานบุญและได้ดูลิเก ลำตัด วงดนตรีลูกทุ่งกับคุณแม่บ่อย เลยได้เห็นว่าพระเอกลิเกจะได้รับพวงมาลัยที่มีแบ๊งค์แดง แบ๊งม่วง ติดอยู่เต็มไปหมด นักร้องลูกทุ่งเองก็จะได้รับกันเป็นกิจจะลักษณะทีเดียว บางทีไม่ต้องมีพวงมาลัย เดินถือแบ๊งค์พันเอาไปยื่นให้หน้าเวทีเลยก็มี และบรรดาแฟนเพลงเหล่านี้จะได้รับการขนานนามแบบที่รู้จักกันว่า “แม่ยก” คือมีคุณสมบัติสำคัญสองประการ คือ 1. อายุมากกว่า 2. มีกำลังทรัพย์ พร้อมทุ่ม 3. อาจว่างงาน

     ปรากฎการณ์แฟนคลับในปัจจุบัน ไม่ว่าจะแฟนคลับวัยนักเรียน นักศึกษา วัยคนทำงาน เอาเข้าจริง ดิฉันว่า ณ ตอนนี้ก็มีการทุ่ม แบบที่ไม่ได้ต่างกันนะคะ ไม่ต้องแก่กว่าหรอก เชื่อเหอะ

     นอกเหนือจากป้ายไฟอันเท่าฝาบ้าน และลูกโป่ง ดิฉันเห็นน้องๆแฟนคลับ หิ้วขนม นม เนย ไปฝากนักแสดงที่เขาปลื้มกันทุกครั้ง ของยอดฮิตจะเป็นตุ๊กตาหมีตัวโตๆ อย่างพระเอกของเราชอบโดราเอมอนหรือโปเกม่อนนี่ละ ก็จะเห็นแฟนคลับพากันแบกเจ้าตัวยักษ์หรือตัวเล็กตัวน้อย หรือตัวใหญ่เบ้อเริ่ม ไปฝากกันทุกครั้ง นอกจากนี้ก็จะมีช่อดอกไม้สวยงาม ช่อหนึ่งหลายร้อย หลายพัน น้องสาวดิฉันเล่าให้ฟังว่า แฟนคลับคู่จิ้นที่นางปลื้มอยู่ เคยลงทุนซื้อไอโฟนสีทองให้กับนักแสดงทั้งสองคนเลยทีเดียว ธรรมดาที่ไหน  อันนี้ยังไม่ได้พูดถึงบัตรคอนเสิร์ต บัตร Meet and Greet ที่ราคาแพงหลักพันถึงหลักหมื่นโน่น เลยนะคะ ถ้าไม่มีกำลังทรัพย์ฤาจะซื้อได้

      ดิฉันคงเป็นแฟนคลับคนเดียวที่ไม่เคยทุ่มหรือไม่เคยมีของฝากราคาแพงแบบนั้นติดไม้ติดมือไปให้พระเอก ให้ได้แค่ใจกับเวลาค่ะ (ฮิ้วววว)  ซึ่งถือว่ามากมายและเต็มที่แล้ว พี่บางคนซื้อของใช้ส่วนตัวฝากเขา เช่น เข็มขัด หรือ กระเป๋าสตางค์ ยี่ห้อดัง เป็นแบรนด์ต่างประเทศ ราคาหลักหมื่น พี่เขาสามารถซื้อเองได้คนเดียว โดยไม่ได้ขอให้น้องๆ คนไหนต้องมารวมหุ้นให้เดือดร้อน หรือบาดหมาง นางบอกว่า อยากให้พระเอกใช้ของดีๆ จะได้เป็นหน้าเป็นตา ก็เอาที่สบายใจเนอะ เขาไม่เดือดร้อน เราก็ไม่เดือดร้อน

     ช่อดอกไม้หรือลูกโป่ง นี่อาจจะดูงดงาม สดใส แต่เอาเข้าจริง มันก็เหี่ยวและก็ต้องทิ้งไป ไม่ได้คุ้มค่าอะไรมากไปกว่าการถือถ่ายรูปเลย ดิฉันเคยเห็นกับตาว่าเมื่อแฟนคลับยื่นให้ ศิลปินรับไว้ แล้วก็รีบส่งต่อให้คนดูแลเพราะเขาไม่สามารถปฏิบัติงานได้ขณะที่ถือช่อดอกไม้หรือตุ๊กตา ท้ายที่สุด ของทั้งหมดถูกยัดรวมไว้ในถุงพลาสติกใบใหญ่ แล้วผู้จัดการก็ขนกลับบ้านไปให้ เพราะคืนนั้นนักแสดงต้องทำงานจนดึก มีงานต่อเนื่องอีกหลายวัน กว่าจะได้รับของในถุงพลาสติกนั้นคืนจากผู้จัดการ กล่าวคือ ช่อดอกไม้เหี่ยวจนเน่า ขนมอย่างช็อคโกเลตที่ให้ละลายและหมดอายุ เผลอๆ เลอะตัวตุ๊กตาหมีที่อยู่รวมกันด้วย เสียดายเงิน เสียดายทรัพยากร  

     แต่ก็ไม่ว่ากันนะคะ สไตล์ใคร สไตล์คนนั้น ลางเนื้อชอบลางยา พระเอกคนนี้มีคนชื่นชม มีแฟนคลับเยอะอยู่แล้ว ได้ของขวัญของกำนัลเยอะแยะ  ถ้าแบกลำบาก ดิฉันก็เลือกที่จะไม่ให้ดีกว่า แค่ไปเจอ ได้ถ่ายรูปคู่เฉยๆ ถ้าโชคดี ได้คุยกันคำสองคำก็ดีใจแล้ว  ให้เป็นแม่ยก ก็คงยกไม่ขึ้นนะคะ เพราะพระเอกเขาตัวใหญ่ ส่วนเราเป็นแฟนคลับมือใหม่ตัวเล็กๆ 555
 
ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายละค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ

สมรภูมิติ่ง ดราม่าหลังป้ายไฟ ตอน จดนัดฝัน http://ppantip.com/topic/34510718/comment1-1
สมรภูมิติ่ง ตอน มนุษย์ป้าแห่งแฟนคลับ http://ppantip.com/topic/34497501
สมรภูมิติ่ง ตอน ตัวแม่ http://ppantip.com/topic/34598997